ජන කවි 3

මේවර කෙළිය

 

සාර සදිසි පෙති පේර නෙළන කළ

 වල ගියදෝ මගෙ මේවරයා

නෑනෝ නුඹපල් නුඹේ දරුවන් පල්

 අපි දුටුවේ නැත මේවරයා

 

කොස්වතු කන්නේ කොස් නෙළනා දා

වලගියදෝ මගේ මේවරයා

නෑනෝ නුඹපල් නුඹෙ දරුවන් පල්

අපි දුටුවේ නැත මේවරයා

 

මුංවතු කන්දේ මුං කඩනා දා

වල ගියදෝ මගේ මේවරයා

නෑනෝ නුඹපල් නුඹේ දරුවන් පල්

අපි දුටුවේ නැත මේවරයා

 

කහවතු කන්දේ කහ කොටනා දා

වල ගියදෝ මගේ මේවරයා

නෑනෝ නුඹපල් නුඹේ දරුවන් පල්

අපි දුටුවේ නැත මේවරයා

 

කොටන පොළෙන කොට පොල් අඹන කොට

වල ගියදෝ මගේ මේවරයා

නෑනෝ නුඹපල් නුඹේ දරුවන් පල්

අපි දුටුවේ නැත මේවරයා

 

කැලේ ගොසිල්ලා දර කඩනා කල

වල ගියදෝ මගේ මේවරයා

නෑනෝ නුඹපල් නුඹේ දරුවන් පල්

අපි දුටුවේ නැත මේවරයා

 

නෑමට ගොස් එම නාන තොටේදී

වල ගියදෝ මගේ මේවරයා

නෑනෝ නුඹපල් නුඹේ දරුවන් පල්

අපි දුටුවේ නැත මේවරයා

 

අලවතු කන්දේ අල කොටනා දා

වල ගියදෝ මගේ මේවරයා

නෑනෝ නුඹපල් නුඹේ දරුවන් පල්

අපි දුටුවේ නැත මේවරයා

 

ළිඳට ගොසිල්ලා වතුර අදින කල

වල ගියදෝ මගේ  මේවරයා

නෑනෝ නුඹපල් නුඹේ දරුවන් පල්

අපි දුටුවේ නැත මේවරයා

 

ගෙදර වටේ අතු ගාගෙන යන කල

වල ගියදෝ මගේ මේවරයා

නෑනෝ නුඹපල් නුඹේ දරුවන් පල්

අපි දුටුවේ නැත මේවරයා

 

මෙන්න මෙතන මේ සබයේදීත්

වල ගියදෝ මගේ මේවරයා

නෑනෝ නුඹපල් නුඹේ දරුවන් පල්

අපි දුටුවේ නැත  මේවරයා

 

 

 

නැලවිලි කවි

සිංහල ගැමි කාන්තාව අතීතයේ පටන්ම ඉතා කාර්යබහුල චරිතයකි. උදෑසනම අවදි වී ඉව්ම් පිහුම් කටයුතු සිදු කිරීමත්, හේනේ, ගොයමේ වැඩ කරන තම ස්වාමියා හට අවශ්‍ය කරන දේවල් රැගෙනා යාමත්, දරුවන් අකුරට යැවීම, දරුවන් රැක බලාගැනීම ආදී  බොහෝ ක්‍රියාවන් ඇයගේ දින චර්යාවට ඇතුළත් විය. කුඩා දරුවන් නැළවීම සදහා ඇයගේ සිතේ තිබෙන්නා වූ ආදරබර සිතුවිලි අලංකාරවත් ලෙස රිද්මයානුකූලව ගායනා කිරීමෙන් දරුවන් නැළවනු ලැබේ. අතීතයේදී මෙවැනි වූ භාශාවක් නොවීය. එනිසා අතීතයේ වැදි ජනයා විවිධ වාදනයන් සහ විවිධ ශබ්දයන් භාවිතා කරමින් එදා තම දරුවා නිදි කරවනු ලැබීය. ක්‍රමක්‍රමයෙන් වර්ධනය වූ ජනයා අලංකාරවත් භාශාවක් සොයා ගන්නා ලදී. ඉන් පසුව අද පවතින්නා වූ අලංකාරවත් නාද හාලාවන්, වදන මාලාවන් නිර්මාණය වන්නට පටන් ගත්හ. මෙවැනි වූ අලංකාරවත් කවි අද සමාජයේ දක්නට නොමැති තරම්ය. එසේ ඇසීමට ඇත්නම් ඒ ඉතා දුෂ්කර ජීවිත ගත කරන දුෂ්කර පළාත්වල අම්මලාගේ මුවින් පමණි. මෙසේ වීම‍ෙ හේතු වී තිබෙන්නේ තාක්ෂණයේ දියුණුව නිසාය.

ඇතැම් විට මව කාර්ය බහුල වේලාවකදී දරුවා බලා ගනු ලබන්නේ අසල්වාසී ඥාතිවරයෙකු විසිනි. ඇය විසින් තම මවගේ ගුණ ගායනා කරමින් අලංකාරවත් ලෙස නැළවිලි කවි ගායනා කරනු ලබයි. පවසන දෙය කුඩා දරුවාට නොතේරුන ද මිහිරි ශබ්ද රටාව හේතු කර ගනිමින් දරුවා නින්දට යයි.

 

සුරතල් දරු බියවෙති

කුරුළු පැටවු නොහඩති

නැළවිල්ලෙන් කම්නැති

කිරිල්ලෝද සැතැපෙති

 

දෑතේ වළලුත් නැතිකෝ

දෙපයේ ගිගිරිත් නැතිකෝ

අප්පා එයි දැන්හනිකෝ

නාඩන් සුරතල්මැණිකෝ

 

මගේ පුතා නැලවෙන්නේ

නැලවි නැලවි නිදියන්නේ

තොටිල්ල තාලෙට යන්නේ

සැම දෙවියනි රැකදෙන්නේ

 

උත්තම ගුණ ඇති වේවා

ලත් තැන වැඩ සෑදේවා

උවදුරු බයකුත් නේවා

රෑ සඳ නුඹ රැකදේවා

 

පුතේ නුඹේ ලොකු අම්මා

අතේ වළල්ලක් දැම්මා

මෙසේ මියුරු තෙපලම්මා

පුතේ නාඩා නිදියම්මා

 

බාලොලි ලොලි බාලොලියේ

බාල පුංචි ලමයින්නේ

අම්මා කොයිදෝ ඉන්නේ

නිම්මාවක් නැත උන්නේ

 

අතට වෙරළු ඇහිද ගෙනේ

ඉණට පළා නෙළා ගෙනේ

බරටම දර කඩා ගෙනේ

එයි අම්මා විගසින්නේ

 

නුඹෙ අම්මා කොතැන ගියා

කොහිල විලේ පතටගියා

පත් උදුරා එන්ට ගියා

එන්ට නැතිව පමා ගියා

 

උඩ නියරෙන් වැටී ගෙනේ

මිටි නියරෙන් වැටී ගෙනේ

කලවිටි බොල් පොලා ගෙනේ

එයි අම්මා විගසින්නේ

 

අඹර කුරක්කන් කළුවේ

ගලකට පිටි කොයි කළුවේ

රොටී එකක් උයකළුවේ

අම්මට දීපන්කළුවේ

 

කන්දක් ගිනි ඇවිල ගෙනේ

හැන්දක් කිරි බීපන්නේ

නැන්දක්නුඹ නලවන්නේ

නින්දක්නිදි යා ගන්නේ

 

උපන් කුලේ රන් රුව දැරු

සිංහ කුලේ වන් මෙ කුමරු

මේ රන් කිරි එරුණු තිසරු

දෙවි පිහිටෙන් ලැබුණෙ දරු

 

 

උඹෙ අම්මත් ඉතා කළුයි

නුඹෙ අප්පත් ඉතා කළුයි

නුඹ නලවන මාත් කළුයි

නුඹ විතරයි තල එලලුයි

 

ඔන්න බබෝ ඇතින්නියා

ගල් අරඹේ සිටින්නියා

ගලින් ගලට පනින්නියා

බබු දැකලා දුවන්නියා

 

තොටිල්ල සැම සුව  පිරී

පැද්දෙයි තාලෙට    සරී

අසමින් ගී සුමි    හිරී

නිදන්නෑ පුත රන්   කිරී