විචාර හා රසාස්වාද - සාමාන්‍යපෙළ සිංහල

විචාර හා රසාස්වාද

   10/11 ශ්‍රේණී සාහිත්‍ය රසාස්වාදය - ජාතික තොටිල්ල

 

ජාතික තොටිල්ල පද්‍ය පන්තියෙහි ඇස්. මහින්ද හිමියන් විසින් දරුවෙකුගේ චරිත සංවර්ධනයට අවශ්‍ය කරුණු සාර්ථක ලෙස ඉදිරිපත් කර ඇති ආකාරය පිළිබඳව ඇගැයීමක් කරන්න.

 

            කොළඹ මුල් යුගයේ බිහි වූ කවීන් අතර, පෙරමුණ ගන්නා ටිබෙට් ජාතික ඇස්. මහින්ද හිමියන් විසින් රචනා කරන ලද ජාතික තොටිල්ල පද්‍ය පන්තිය වනාහි චරිත සංවර්ධනය සඳහා උපදෙස් සපයන්නා වූ මාහැඟි පැබැඳුමකි. ඒ කෙසේ ද යන වග පහතින් වමසා බලමු.

            ජාතියක් පෝෂණය වීමට නම්, නිවහල් බව, නිදහස් බව ඔවුන්ට තිබිය යුතු ය. දීන ජාතියක් ඉන් මුදවා ගැනීම ඉතා අසීරු ය. ඔවුන්ව නින්දෙන් පුබුදුවාලීමට මත්තෙන්, දරුවන්ගේ මනස මුලින් පුබුදුවාලීම කළ යුත්තකි. ජාතියේ දරු පරපුර දේශානුරාගී හැඟීම්වලින් සුපෝෂණය කළ යුතු ය. එහිදී දරුවාට කවියා උගන්වන්නේ නිදහසෙහි ඇති අගයයි. නිදහස ඇත්නම් කළ නොහැක්කක් නැති තරම් ය. ඒ තරමට එකී ජාතිය ප්‍රමෝදයෙන් වෙළෙති. මේ නිසා නිදහස මහ මුහුදක් යැයි බඳු ඉතා උචිත රූපකාර්ථ භාවිත කරමින්, රටට දැයට ඉටු කළ යුතු යුතුකමක් ඇත්නම්, එය නොපිරිහෙලා ඉටු කරන ලෙසත් එය හෙළ දරුවාගේ කාර්යය බවත් මෙසේ කවියා විසින් පෙන්වා දී ඇත.

                                                “නිදහස මහ මුහුදක්              වේ

                                                එහි උල්පත පුත නුබ             වේ

                                                ඒ බව සිහිකොට මෙලො       වේ

                                                යුතුකම ඉටු කළ යුතු             වේ"

 

            තවද, මෙලොවට බිහි වන මිනිසාගේ පරම යුතුකම නම් ඔහුගෙන් උපන් බිමට සේවයක් ලබා දීමයි. රටකට විරුවන් බිහි වන්නේ එමගිනි. දරුවාගේ චරිත සංවර්ධනයේදී ඔහුගෙන් රටට විය යුතු කාර්යභාරය තවදුරටත් එලෙස මනසට කාවද්දවමින් ජීවිතයේ කොටසක් රට වෙනුවෙන් කැප කළ යුතු බව කවියා පෙන්වා දෙන්නේ, එලෙස නොකළහොත් ඔහු ඵලයක් රහිත දරුවෙකු යැයි මෙසේ ඒත්තු ගන්වමිනි.

                                                “තමන් ලැබූ දිවි              පෙවෙතේ

                                                කොටසක් රට සමය            වෙතේ

                                                පුද නොකළොත් උඹෙන්        පුතේ

                                                මෙලොවට කිසි පලක්          නැතේ”

 

            එසේම, දරුවන් වෙත තවත් ලබාදිය යුතු උපදේශයක් කම්, පමණ දැන ජීවත්වීමයි. සෑම දෙනාටම සෑම සැපසම්පතක් ම ලැබෙන්නේ නැත. දුප්පත් පොහොසත් භේදය නිරතුරුව රටක පවතී. කළ යුත්තේ එවැනි අග -හිගකම් ඇති අවස්ථාවලදී ඒවාට සාර්ථකව මුහුණ දීමයි. එබඳු නැති බැරිකම්, අඩුපාඩුවලදී ඒවා ඉවසමින් දක්ෂකමින් ජීවිතයට මුහුණ දිය යුතු බව කවියා හරි අපූරුවට සරල බසක් ඇසුරු කරගනිමින් මෙසේ කවියට නගා ඇත.

                                                "කාටත් හිමි පොදු දේ          නම්

                                                නැති-බැරි  හිඟ           අවහිරකම්

                                                මේ දේ මැඩගෙන             දස්තම්

                                                පෑම තමයි සුරු               විරුකම්"

 

            මිතුරෙකුට මිතුරෙකු වීම දියුණුවේ දොරටුවකි. එය උත්තම ගුණයකි . මිතුරුකම ප්‍රයෝජනයට ගෙන කළ නොහැකි දෙයක් නැත. ජාතියම නංවා සිටුවිය හැකි බලයකි. එබැවින් දූවිල්ලක් සමඟ වුවද එය මිතුරකු ලෙස අප ඉදිරියට ඒ නම්, එය පිළිගෙන කටයුතු කිරීම මනාය යන චරිත සංවර්ධනයට අවැසි මහෝපදේශයක් කවියා විසින්ලබා දෙන්නේ මෙලෙස ය.

                                                “මිතුරු කමින් පෙරට       එතොත්

                                                දූවිල්ලක් එක්ක                වුණත්

                                                මිතුරු වෙසෙන් පුතේ         උබත්

                                                එයයි ලොවේ ගුණය            මහත්”

 

මෙබඳු ආකාරයෙන්, චරිත සංවර්ධනයට ආධාර වන, දේශානුරාගය සහ දේශවාත්සල්‍යය ඇති කරවන, මහඟු උපදෙස් රැසක් ජාතික තොටිල්ලෙක් දරුවන්ට තිළිණ කර ඇති බව විශද වේ.  

 

                                                                                                      ශාස්ත්‍රපති, උදාර ධනංජය පල්ලියගුරු