නබි සල්ලල්ලාහු අලෛහි වසල්ලම් තුමාණන්ට මිඃරාජ් ගමනේදී ලැබූ ත්යාගය සලාතයයි. ඉස්ලාම් ධර්මයේ ඇති පංච මහා වගකීම් අතුරින් දෙවන ස්ථානය සලාතයට හිමි වේ. ඉස්ලාමය වැළඳගත් පුද්ගලයකු විසින් පළමුව ඉටු කළ යුතු වගකීම වන්නේ මෙම සලාතයයි. මුස්ලිම් හා මුස්ලිම් නොවන අය අතර වෙනසද සලාතයයි. එය ඉටු නොකරන්නා ඉස්ලාම් දහමෙන් ඉවත්වූවකු සේ සලකනු ලබන්නේ ය.
සලාතය ඉතා වැදගත් වගකීමක් වන නිසා අල්ලාහ් එය සෑම නබිවරයකු කෙරෙහි ම වගකීමක් කළේ ය. නබි සල්ලල්ලාහු අලෛහි වසල්ලම් තුමාට පෙර පහළ වූ නබිවරු සියලූ දෙනා ම සලාතය ඉටු කළහ; තම සමාජයට ද සලාතය ඉටු කරන ලෙස අණ කළෝ ය. එය පිළිබඳව නොසැලිකිලිමත් වීම පාපයකි. එය ඉටු නොකිරීම අප නිරය වෙත රැගෙන යන වරදකි. එබැවින් තමන් කෙරෙහි සලාතය අනිවාර්ය වූ මුස්ලිම්වරයකු තම ජීවිතයේ අවසන් මොහොත දක්වා එය පිළිපැදිය යුතු ය.
මුහම්මද් සල්ලල්ලාහු අලෛහි වසල්ලම් තුමා මරණාසන්න ව වැතිරී සිටි අවස්ථාවේ දීත් සලාතය ඉටු කළේ ය. දුෂ්කර අවස්ථාවල දී පවා තම උම්මත්වරුන්ට සලාතය පිළිබඳ ව වසියියත් කළේය. දරුවෙකුට වයස අවුරුදු 7ක් වූ විට සලාතය ඉටු කරන මෙන් අණ කරන ලෙසත්, වයස අවුරුදු 10ක් වුවද සලාතය ඉටු නොකළහොත් දඬුවම් කර හෝ සලාතයේ යෙදවීමටත් මගපෙන්වා ඇත්තේ ය.
අවසාන දිනයේ දී අල්ලාහ් ගැත්තන්ගෙන් පළමු ව විමසන්නේ සලාතය පිළිබඳ ව ය. සලාතය යහපත් වූ විට ඔහුගේ සියලූ ක්රියා යහපත් වේ. එය අයහපත් වූ විට සියලූ ක්රියා අයහපත් වේ.
ගැත්තන් ඉටු කරන යහ ක්රියාවන්ගෙන් ශ්රේෂ්ඨතම ක්රියාව වන්නේ නියමිත වේලාවේ ඉටු කරන සලාතය වන බව නබි සල්ලල්ලාහු අලෛහි වසල්ලම් තුමාණෝ දේශනා කර ඇත්තාහ. එය සලාතයේ වැදගත්කම අවධාරණය කරනවා නොවේ ද?
මුස්ලිම්වරයකු ජීවිතයේ කිසි දු අවස්ථාවක සලාතය අතපසු කිරීමෙන් වැළකිය යුතු ය. ගමනෙහි යෙදෙන අවස්ථාවල දී ද, සලාතය ඉටු කළ යුතු ය. වුලුඃ කළ නොහැකි අවස්ථාවල දී ද "තයම්මුම්" කර සලාතය ඉටුකළ යුතු ය. යුද බිය සහිත කුරිරු අවස්ථාවල දී ද සලාතය ඉටු කළ යුතු ය. ඉහත සඳහන් අවස්ථාවන්හි දී අනිවාර්යයෙන් සලාතය ඉටු කළ යුතු ය. එය කිසි විටෙකත් අතපසු නොකළ යුතු ය. ගැටලූ සහිත අපහසු අවස්ථාවල දී ද සලාතය ඉටු කළ යුතු ආකාරය පිළිබඳ ව ඉස්ලාම් දහම පෙන්වා දී ඇත.
එබැවින් අපගේ එදිනෙදා ජීවිතයේ සෑම අවස්ථාවක දී ම සලාතය නොකඩවා ඉටු කළ යුතු ය. සුළු සුළු කාරණා හේතු කොටගෙන සලාතය අතපසු කිරීමෙන් සම්පූර්ණයෙන් ම වැළකී සිටිය යුතු ය.
නිවසේ හෝ පාසලේ පැවැත්වෙන උත්සවවල දී ද නොවරදවා ම සලාතය ඉටු කළ යුතු ය. එය ඉටු කරන ලෙස එකිනෙකා මතක් කළ යුතු ය.
මාගේ ප්රාණය මාගෙන් වෙන් වී යන තුරු කිසිවිටෙකත් සලාතය කඩ නොකරන බවට සිතින් අදිටන් කරමින් එය පිළිපදිමු.