ළමා මනෝවිද්‍යාව හැදින්වීම
ළමා මනෝවිද්‍යාව යනු කුමක්ද ?
ළමා මනෝවිද්‍යාව යනු ළමා සංවර්ධනය අද අධ්‍යයනය කිරීම සඳහා මනෝ විද්‍යාවේ පවතින විෂයයි.සංවර්ධන මනෝ විද්‍යාඥයින්ට අනුව පිළිසිඳගැනීමේ සිට නව යොවුන් විය දක්වා සිදු වන කායික, මානසික, සමාජයීය, චිත්තවේගාත්මක වශයෙන් වූ විවිධ ක්ෂේත්‍රයන්ගේ වර්ධන අවස්ථාවන් අධ්‍යයනය කිරීම මේ යටතේ සිදු වේ.
The differences between growth and development depends on the context, the jargon in which the terms are being used…. in biological systems growth indicates quantifiable change in size where is development indicates the transformation of structure.
මෙම ළමා සංවර්ධනය ගුණාත්මක හා ප්‍රමාණාත්මක විපර්යාසයන් ලෙස සිදුවේ.ප්‍රමාණාත්මක යනුවෙන් අදහස් කරනුයේ ප්‍රමාණයේ හෝ ව්‍යුහයේ ඇතිවන වර්ධනය වෙනස්කම් වේ.ගුණාත්මක වෙනස්කම් යනුවෙන් දක්වන්නේ ගුණාත්මක වශයෙන් එනම් අවධීන් ඔස්සේ සිදුවන වෙනස්කම් වේ.
ළමා සංවර්ධනය පිළිබඳ අධ්‍යයනය කිරීමේ වැදගත්කම
- ළමයින් සම්බන්ධව ප්‍රතිපත්ති සහ නීති සම්පාදනය කිරීමට
- ඉගැන්වීමේ කාර්යය සාර්ථක කරගැනීමට
- ළමයා සම්බන්ධ වූ විවිධ ගැටළු සහගත මූලයන් හඳුනා හඳුනාගැනීමට
- පුද්ගලයෙකුගේ වැඩිහිටි චරිතය ඔහුගේ ළමා කාලය අධ්‍යයනය කිරීමෙන් තේරුම් ගත හැකි වීම
- සමබර පෞරුෂයකින් යුක්ත වූ දරුවෙක් නිර්මාණයය කිරීම ආදිය සඳහා වූ ක්‍රම සම්පාදනයට
- සාමාන්‍යළමා වර්ධන රටාවක් හා අසාමාන්‍ය ළමා වර්ධනයක් ඇති ළමුන් වෙන් කර හඳුනාගැනීමට මෙම දැනුම වැදගත් වේ
- පවුල් සංස්කෘතිය තුළ අධ්‍යාපනය තුල ලමයා මුහුණදෙන ගැටලු පිළිබඳ සමස්ත අදහසක් ලබාගත හැකිවීම
ළමා සංවර්ධනය පිළිබඳ අධ්‍යයනයේ ඓතිහාසික පසුබිම
ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයේ ජීවත් වූ ළමයින්ගේ ළමාකාලය ඉතාමත් කෙටියි.එනම් වැඩිහිටි වියට පත්වු වහාම ඔූ වහාම ඔවුන් වැඩිහිටියන් සේ ජිවන වෘත්තියක යෙදීම හා විවාහවී දරුවන් සෑදීම සිදුවිය .ග්‍රීක යුගයේ ජීවත්වූ ළමයින්ගේ සං සංවර්ධනය පිළිබඳ එම යුගයේ විසූ දාර්ශනිකයින් විසින් විවිධ වැදගත් අදහස් දක්වා තිබේ. මොවුන් ළමුන්ගේ අධ්‍යාපනය, ක්‍රීඩා, ආහාරපාන, ළමයින්ට සැලකිය යුතු ආකාරය පිළිබඳ අදහස් දැක් වූ අතර මෙම යුගයේ දී ළමයා නිදහසේ සතුටින් ඇති දැඩි විය.
මධ්‍යතන යුගයේදී ළමයින්ගේ සංවර්ධනය පිළිබඳව දැක්වූ ආකල්ප ගැන සැලකූ විට පෙනී යන්නේ මෙම යුගයේදී ළමා කාලයට විශේෂ වැදගත්කමක් හෝ අවධානයක් නොදුන් බවයි. මෙකල ළමයාව සැළකුවේ කුඩා ප්‍රමාණයෙන් යුතු වැඩිහිටියෙකු වශයෙනි.
නමුත් 16 වන සියවසෙන් පසු පුනරුදයෙන් පසුව සමය පිළිබඳව මානව හිත හිතවාදී අදහස් දැරීමට පටන්ගත්හ. නුතන ළමා අධ්‍යයනය ආරම්භ වූයේ විසිවන සියවසේ මුල් භාගයේදීය. එහිදී,
- ළදරු චරිතාපදාන ලිවීම
- විද්‍යාත්මක විධික්‍රමයක් ළදරුවන් අධ්‍යයනය කිරීම
- නවතම ක්‍රම ඔස්සේ සමහර විද්‍යාඥයින් ළමුන්ව අධ්‍යයනය කිරීම
නිදසුන්: බිනේ (1905)
හෝල්(1920-1925)
ආනෝල්ඩ් ගෙසල්(1928)
ජින්පියාපේ
අද වන විට ළමයාට ම විශේෂ වූ ආහාර, ඇඳුම් පැළලඳුම් ක්‍රීඩා භාණ්ඩ, රූපවාහිනී වැඩ වැඩසටහන් තිබේ. මේ අනුව අද වන විට ළමයාටම සුවිශේෂී වූ දීර්ඝ ළමා කාලයක් පවතින බව පෙනේ.
මනෝ විද්‍යාඥයින් විසින් ළමා සංවර්ධනය ප්‍රධාන පැතිකඩයන් කිහිපයකට බෙදා දක්වයි.
1 කායික සංවර්ධනය
මෙහිදී ශරීරයේ හා මොලයේ වර්ධනය,සංවේදන ඉන්ද්‍රියන්ගේ වර්ධනය, චාලක කුසලතා,සෞඛ්‍ය ආදිය පිළිබඳව සාකච්ඡා කරයි.
2 ප්‍රජානන සංවර්ධනය
බුද්ධිමය හැකියා වර්ධනයට භාවිත වන පොදු වචනය ප්‍රජානනයයි. එනම් ඉගෙනීම, අවධානය, මතකය, භාෂාව, සිතීම, තර්කනය, නිර්මාණශීලී භාවය ආදිය පිළිබඳ සාකච්ඡා කරයි.
3 මනෝ සමාජීය සංවර්ධනය
මෙහිදී චිත්තවේග, පෞරුෂය, හා සමාජ සබඳතා වල සංවර්ධනය සම්බන්ධයෙන් දක්වයි.
4 සදාචාර සංවර්ධනය
වැරැද්ද, නිවැරැද්ද පිලළිබඳව පවතිළිබඳව පවතින අවබෝධය සංවර්ධනය වන ආකාරය පිළිබඳව අධ්‍යයනය කරයි.
සංවර්ධන මනෝ විද්‍යාඥයින් විසින් සංවර්ධනය අවස්ථාක් කිහිපයක් දක්වා තිබේ. එනම්
- පූර්ව ප්‍රසව අවධිය
- නවජ දරුවා
- ළදරු විය
- මුල් ළමාවිය
- පසු ළමාවිය
- නවයොවුන්විය
බොහෝ මනෝ විද්වතුන්ට අනුව ළමා කාලයේ එනම් ජීවිතයේ මුල් අවධියේ සංවර්ධනය අනිත් පසු අවධි වලට වඩා වැදගත් කමක් වූ උසුලයි. ඔවුන් පවසන්සංච සංසේචනයේ සිට නව යොවුන් විය දක්වා ජීවිතයේ සිදුවන විවිධ සිදුවීම් අන් අවදි වඩා තීරණාත්මක බවයි.
