කාලය ගෙවුණා
දස මස පිරුණා
මා පිය දැකුමට
ආසා හිතුණා.
මායා දේවිය
දෙව්දහ නුවරට
මහ පෙරහැරකින්
පිටත් වුණා.
එදා වෙසක් පෝය දවසක්. ලූම්බිණි සල් උයන මලින් පිරී තිබුණා. උයන පුරා සතුටින් ඇවිද්ද මහාමායා දේවියට අපහසුවක් දැනුණා.
සේවිකාවෝ දේවිය වට කර තිර රෙදි ඇද්දා. පින්වත් මහබෝසත් කුමරු ඉපදුණා. ඒ මොහොතේ අසිරිමත් සිදුවීමක් වුණා.
නෙළුම් මල් හතක් පිපුණා. කුමරු ඒ මත ඇවිද්දා. ඇඟිල්ලක් ඔසවා මෙසේ කීවා;
"අග්ගෝහමස්මි ලෝකස්ස
ජෙට්ඨෝහමස්මි ලෝකස්ස
සෙට්ඨෝහමස්මි ලෝකස්ස
අයමන්තිමා ජාති
නත්ථීදානි පුනබ්භවෝ"
දෙවිවරු සාධුකාර දුන්නා. පිරිවර ප්රීති ඝෝෂා කළා.