කපිලවස්තු නුවර සුද්ධෝදන රජුගේ අග බිසොව මහාමායා දේවියයි. ඇය හරි ම පින්වත්, සිල්වත්, කරුණාවන්ත කෙනෙක්.
එදා ඇසළ පෝය දවසක්. සිල් සමාදන් ව රාත්රි නින්දට ගිය මහාමායා දේවිය ලස්සන සිහිනයක් දැක්කා.
දෙවිවරු සතර දෙනෙක් දේවිය නිදා සිටි යහන ඔසවාගෙන හිමාල වනයට ගියා; මල් පිපුණු සල් ගසක් යට දේවිය තැබුවා. සුරංගනාවියෝ සතර දෙනෙක් දේවිය අනෝතත්ත විලෙන් නහවා සුවඳ ගල්වා, දිව සළු අන්දවා යහනක නිදි කළා. ඒ වේලාවේ සුදු නෙළුම් මලක් සොඬින් ගත් සුදු ඇත් පැටවෙක් දකුණු ඇලයෙන් දේවියගේ කුසට ඇතුළු වුණා.
මේ සිහිනය ඇසූ බමුණු පඬිවරු දේවියට පින්වත් පුතකු උපදින බව කිවුවා.