සමන් මිදුලට වෙලා දුකෙන් බලා ගෙන හිටියා. අද සෙල්ලම් කරන්න යාළුවෝ ආවේ නැහැ. සමන්ට පාළුයි. ඒ වේලාවේ ලොකු තාත්තා ගෙදරට ආවා. සමන්ගේ හිතේ තියෙන දුක ලොකු තාත්තාට තේරුණා. ලොකු තාත්තා සමන් ළඟින් වාඩි කරවා ගත්තා.
"පුතා දන්නවද නරක යාළුවෝ ගැන?"
"නැහැ ලොකු තාත්තේ.?"
"බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කරලා තියෙනවා නභජේ පාපකේ මිත්තේ කියලා. ඒ කියන්නේ නරක මිතුරන් ආශ්රය කරන්න හොඳ නැහැ කියලා"
"කවුද ලොකු තාත්තේ නරක යාළුවෝ?"
"හාමුදුරුවන්ට, දෙමවුපියන්ට, ගුරුවරුන්ට ගරු නොකරන, අකීකරු අය තමයි නරක යාළුවෝ. සතුන්ට හිංසා කරන, බොරු කියන, හොරකම් කරන අයත් නරක අය තමයි."
"එතකොට හොඳ යාළුවෝ කියන්නේ?"
"තෙරුවන් වඳින පුදන, හාමුදුරුවන්ට, දෙමවුපියන්ට, ගුරුවරුන්ට ගරු කරන, වඳින පුදන අය හොඳ යාළුවෝ."
"හොඳට ඉගෙන ගන්න අයත් හොඳ අය ද ලොකු තාත්තේ?"
"ඔව් පුතා. හොඳට ඉගෙන ගන්නවා වාගේ ම හොඳ ගතිගුණත් ඒ අය ළඟ තියෙන්න ඕනෑ. එහෙම අය තමයි අපි ආශ්රය කරන්න ඕනෑ."
"හොඳයි, ලොකු තාත්තේ," සමන් ලොකු තාත්තාට දණ ගහලා වැන්දා.
"හොඳ පුතා," ලොකු තාත්තා සමන්ගේ හිස අත ගෑවා.