එදා අපේ සිල් සමාදන් වෙන දවසයි. අපි උදෙන් ම අවදි වුණා. මුහුණ සෝදා පිරිසිදු වුණා. සිල් ඇඳුම් ඇඳ ගත්තා; වට්ටියට මල් නෙළා ගත්තා. පාසලට ගියා.
හාමුදුරුවෝ අපට බණ කථා කියා දුන්නා.
කවුරුත් පෙළ ගැසී බුද්ධ පූජාව කළා.
සාධු! සාධු! සාධු!
අපි දවල් දානය වැළඳුවේ හරිම සංවර ව. වළඳන ගමන් කතා කළේ නෑ; හිනාවුණේ නෑ; විහිළු කළේ නෑ. හවසත් බණ ඇහුවා, භාවනා කළා. බුද්ධ වන්දනාවෙන් පසු සිල් පවාරණය කළා, ගෙදර ගියේ හරිම සතුටින්.
අපි අම්මටයි තාත්තටයි දණ ගසා වැන්දා.
"බුදු සරණයි ! පුතේ" අම්මයි තාත්තයි අපට ආශීර්වාද කළා.