එකෝමත් එක කාලෙක දක්ෂ ගොවියෙක් හිටියා. මේ ගොවියාට පුත්තු හතර දෙනෙක් හිටියා. මේ හතර දෙනා හරි ම කම්මැළියි. පියා හම්බ කරන දේ කාලා ජීවත් වුණා. පියාට උදවු කළෙත් නැහැ. ඒ නිසා ගොවිතැන් වැඩත් බැහැ. කිසි ම දෙයක් ඉගෙන ගත්තෙත් නැහැ.

කාලයක් ගත වුණා. පියා ලෙඩ වුණා. පුත්තු හතර දෙනාට ජීවත් වෙන්න බැරිව ගියා. ගොවියා පුතුන් හතර දෙනාට කතා කළා. කුඹුරේ නිධානයක් තියෙනවා, කුඹුර කොටන්න. නිධානය ගන්න පුළුවන්. පියා කිවුවා.

පුත්තු හතර දෙනා නිධානය ගන්න කුඹුර කෙටුවා. ඒත් නිධානය ලැබුණේ නැහැ. නිධානයක් නැහැ. පුත්තු පියාට කිවුවා. කුඹුරේ වී වපුරන්න, එවිට නිධානය ලැබේවි. පියා ඔවුන්ට කිවුවා. හතර දෙනා ම එකතු වෙලා වී වැපුරුවා.

වී පැළ වුණා. ගොයම් පැහුණා. වී ලැබුණා. මහන්සි වී වැඩ කළ නිසා, පුත්තු හතර දෙනා ධනවත් වුණා. පියාගේ නිධානයේ රහස, ඔවුන්ට තේරුම් ගියා. ඔවුන් සතුටින් ජීවත් වුණා.