අපරිමිත දයාබර වූ ද, අසමසම කාරුණික වූ ද අල්ලාහ්ගේ නාමයෙන් ආරම්භ කරමි.
1. (නබිවරයාණෙනි! ඔබ) පවසන්න. මිනිසුන්ගේ රක්ෂකයාණන්ගෙන් මම ආරක්ෂාව පතමි.
2. මිනිසුන්ගේ අධිපති (ඔහු ම ය)
3. මිනිසුන්ගේ (නැමදීමට සුදුසු) දෙවියා (ඔහු ම ය)
4. සැඟවී සිට සැක සහිත නපුරු සිතුවිලි ඇති කරන්නා (වන ෂයිතාන්ගේ) නපුරෙන් (මම ආරක්ෂාව පතමි)
5. මොහු (සැඟවී සිටින ෂයිතාන්) මිනිසුන්ගේ සිතෙහි සැකය උපදවයි.
6. (මෙවැන්නෝ) ජින්වරුන් හා මිනිසුන් අතර සිටිති.
මෙම සූරාව මක්කාවේ දී පහළ විය. මෙහි වැකි 6ක් අඩංගු වේ. මෙය අල් කුර්ආනයේ අවසාන (114) සූරාව වේ. මෙම සූරාව ද මීට පෙර සූරාවද "මුඅව්විදතයින්" යැයි හඳුන්වනු ලැබේ.
නබි සල්ලල්ලාහු අලෛහි වසල්ලම් තුමාණෝ මෙම සූරාව ෆර්ලූ සලාතයන්ට පසු ව ද, නිදා ගැනීමට පෙර ද, උදේ හවස ද පාරායනය කළහ. මෙලෙස පාරායනය කරන්නෝ අල්ලාහ්ගේ ආරක්ෂාව ලබා ගනිති.