“අත්තම්මේ, පන්සල් යන්න ද?”

“ඔව් දුවේ, අද පෝය දවසනේ.”

“අපි මල් කඩන්න ද අත්තම්මේ?”

“හා හා අයියා එක්ක අත් සෝදාගෙන මල් නෙළන්න.” මම අයියා සමග මල් නෙළන්නට ගියෙමි.

පොල්තෙල්, හඳුන්කූරු හා පහන්තිර සූදානම් කර තැබූ අත්තම්මා පන්සල් යාමට සූදානම් වූවා ය. බුද්ධ වන්දනාවට අවශ්‍ය ගිලන්පස සූදානම් කළේ අම්මා ය. අයියා හා මම ද මුහුණ කට සෝදා පිරිසිදු සුදු ඇඳුමින් සැරසුණෙමු. අම්මාත් තාත්තාත් ගමනට සූදානම් වූහ. අපි සැම එක් වී පන්සල වෙත පියමං කළෙමු.

පන්සලේ ගේට්ටුව අසල දී අත්තම්මා සෙරෙප්පු ගලවා පැත්තකින් තැබුවා ය. ඒ අනුව යමින් අපි සියලූ දෙනා ම පාවහන් ගලවා පේළියට තැබුවෙමු. පන්සල් භූමියට ඇතුළු වුණු අපි නිශ්ශබ්දව හා සංවරව ගමන් කළෙමු; ගෙන ගිය පූජා ද්‍රව්‍ය ආසනය මත තැබුවෙමු.

අත්තම්මා බෝ මළුව අමදින්නට වූවා ය. තාත්තා පරවුණු මල් අස්කර මල් ආසන පිරිසිදු කළේ ය.

අයියාත් මමත් නෙළා ගෙන ආ මල්, වට්ටිවල තබා අලංකාර ලෙස සකස් කළෙමු. අම්මා සෑ රදුන්ට, බෝ රදුන්ට හා විහාර මන්දිරයට ගිලන්පස පූජාව සූදානම් කළා ය.

සෑ මළුව, බෝ මළුව, විහාර මළුව හා විහාර ගෙය ඇමදීම ආදි වතාවත් කළ අපි දෑත් ධෝවනය කර ගත්තෙමු; ත්‍රිවිධ බෝධීන් වහන්සේ උදෙසා ම පහන් හා හඳුන්කූරු දැල්වූයෙමු. සකස් කළ දැහැත් ගිලන්පස ඇතුළු පූජා ද්‍රව්‍ය තැන්පත් කළේ අත්තම්මාගේ දැනුම්වත් කිරීමෙන් අනතුරුව ය.

අපි සැම වන්දනා කිරීම සඳහා බුදු මැදුරෙහි හිඳ ගත්තෙමු. අත්තම්මාත්, අම්මාත්, මාත් අර්ධ පර්යංකයෙන් වාඩි වුණු අතර තාත්තාත් අයියාත් හිඳ ගත්තේ බද්ධ පර්යංකයෙනි.

සාධු.... සාධු.... සාධු....

අපි තිසරණ සරණ ගොස් පන්සිල් සමාදන් වී ලයාන්විත හඬින් වන්දනා හා පූජා ගාථා සජ්ඣායනා කළෙමු. අවසානයේ අපි සැම දෙනා ම එක් වී අත්තම්මාට වැන්දෙමු. එවිට අත්තම්මා අපට, ‘තෙරුවන් සරණයි!’ කියා ආශීර්වාද කළා ය. අයියාත් මමත් දෙමවුපියන්ට වඳින ගාථා කියා අම්මාටත් තාත්තාටත් වැන්දෙමු. අපේ හිස් අත ගා අම්මාත් තාත්තාත් අපට, ‘බුදු සරණයි!’ කියා ආශීර්වාද කළෝ ය.

ඉන් පසු ව අප, පූජා භාජන ආසන මතින් ඉවත් කර පිරිසිදු කළෙමු. පසුව අපි ස්වාමීන් වහන්සේ වැඩ සිටින ආවාස ගෙය කරා පියමං කළෙමු. අත්තම්මා සුදු ලේන්සුව බිමට එළා පසඟ පිහිටුවා ස්වාමීන් වහන්සේට වැඳ නමස්කාර කළා ය. එවිට අපි සැම ද ස්වාමීන් වහන්සේට පසඟ පිහිටුවා වැන්දෙමු. උන්වහන්සේ, ‘සුවපත් වේවා!’ කියා අපට ආශීර්වාද කළහ.

“වන්දනා කරලා ඉවර ද උපාසකම්මේ?” යැයි ස්වාමීන් වහන්සේ විමසූහ.

“එහෙමයි ස්වාමීන් වහන්ස,” කියා අත්තම්මා පිළිතුරු දුන්නා ය.

ස්වාමීන් වහන්සේ තම ආසනයේ වැඩහුන් පසුව සැදැහැවතුන්ට වෙන්කර ඇති කුඩා ආසනවල අපි හිඳගත්තෙමු.

“මං බලාන උන්නේ මේ දරුවො දෙන්නා පන්සලේ හැසිරුණු ආකාරය. බොහොම ආදර්ශවත් දරුවො දෙන්නෙක්. එහෙ මෙහෙ දුව පැන ඇවිදින්නේ නැතිව නිශ්ශබ්දව සංවරව ගමන් කළා. වන්දනාවට පෙර වතාවත් කළා. ශබ්ද නගා ලයාන්විතව ගාථා සජ්ඣායනා කළා. වැඩිහිටි උදවිය නිවැරැදි ව වැඩ කළා ම දරුවොත් ඒ ආකාරයට හැඩ ගැහෙනවා. මේ අපේ බෝසත් දරුවෝ,” යැයි ස්වාමීන් වහන්සේ ප්‍රකාශ කළහ.