රේඛා අරුණගේ නංගී ය. ක්‍රිස්ටීන් හා බ්‍රයන්, අක්කා සහ මල්ලී වෙති. ඒ දෙන්නාත් රාධා සහ ෆාතිමාත් අරුණලාගේ අසල්වැසියෝ වෙති. මේ සියලූ දෙනා ම කොළඹ පාසලක ඉගෙන ගන්නා හොඳ ම යහළුවෝ වෙති. පාසල් නිවාඩුවට මේ කවුරුත් තම පවුලේ අය සමග අරුණගේ ආත්තම්මාගේ ගෙදර ගියහ. අරුණගේ ආත්තම්මා සිටින්නේ රත්නපුරයේ ය.

රත්නපුරය ප්‍රධාන නගරයකි. උස් කඳු වැටි, සීත දිය ඇලි සහිත මේ ප්‍රදේශයේ් මැණික් ගරන  තැන් ද බහුලව දකින්නට ඇත.

කොළඹ යෑමට පෙර සියලූ දෙනා ම සමනොළ කන්ද නැරඹීමට කැඳවාගෙන යෑමට ආත්තම්මා තීරණය කළා ය. ඇගේ යෝජනාව අනුව අරුණගේ බාප්පා මේ නඩයට සෑහෙන බස් රථයක් සූදානම් කළේ ය. ආත්තම්මා ශ්‍රී පාදස්ථානය ගැන ළමයින්ට කරුණු කියා දී තිබිණි. ඒ නිසා ළමා, තරුණ, වැඩිහිටි කොයි කවුරුත් ආත්තම්මාගේ අණ පිළිපැද ගමන ආරම්භ කළහ. "පලක් නැති දේ කතා කිරීම ඇඟට ගුණ නැහැ" කියා ආත්තම්මා ළමයින්ට කිවුවා ය. ඒ නිසා කවුරුත් අනවශ්‍ය දේ කතා කිරීමට බිය වූහ. මේ පාර කපා ඇත්තේ ඝන කැලෑවක් මැදින් යැයි තාත්තා කීවේ ය.

සීත ගඟුල පෙනෙන තෙක් මානයේ දී සියලූ දෙනාට ම තද සීතල පවා අමතක විය. හැමෝම සීත ගඟුලෙන් ස්නානය කර, අදාළ වත්පිළිවෙත් ඉටු කොට ඉදිකටුපාණ වෙත ළඟා වූහ. කිරිකෝඩු අයවත් පිළිවෙත් කළෝ ය. මුල් වරට සිරිපා කරුණා කරන ළාබාල අය හැඳින්වෙන්නේ ‘කිරිකෝඩු’ යනුවෙනි. ළමයි පඩි ගණිමින් කන්ද නැග්ගාහ.

"වඳින්න යන මේ නඩේට මේ තුන් සරණේ සරණයි!" යනුවෙන් වැඳ බසින නඩයක් අරුණලාගේ නඩයට ආශීර්වාද කළහ. ඊට පිළිතුරු ලෙස ඔවුහු ද "වැඳලා බහින මේ නඩේට මේ තුන් සරණේ සරණයි!" යනුවෙන් ප්‍රතිචාර දැක්වූහ. සීතලට උණුහුම් වීමට කියා ගෙදරින් ගෙනා අග්ගළා ටික ආත්තම්මා නඩේ හැමෝට ම බෙදා දුන්නා ය.

උඩ මළුවට ළං වෙද්දී ඇසුණු ඝණ්ටාර ශබ්දයට සියලූ දෙනා ම සාධුකාර දුන්හ. උඩ මළුවේ දී බෞද්ධයෝ දෙදණ සහ නළල බිම තබා සිරි පතුල නමස්කාර කළෝ ය. අනෙක් සියලූ දෙනා ම භක්තිමත්ව තම තමන්ගේ ආගම් සිහි කළෝ ය. නැවත මෙවැනි ගමනක් යෑමට සියලූ දෙනා ම ප්‍රාර්ථනා කළෝ ය. උදේ පාන්දර ඉර සේවාව නැරඹූ නිසා දෝ කාගේත් මුහුණු ඉර එළියෙන් ප්‍රබෝධවත් වී තිබිණි. එක ම පාසලේ අසල්වැසි යහළුවන් එකට එකතු වී ආ මේ ගමන ගැන කාටත් සතුටක් දැනිණි.

කඳු මුදුනේ දී නඩයේ සියලූ දෙනා ම නිදහසේ අවට සිරි නැරඹූහ. අහසේ වලාකුළු පවා වෙනදාට වඩා ළඟ යැයි රාධා කිවුවා ය. ආත්තම්මා කියා දුන් කවි, කතා, ජන ප්‍රවාද ළමයින්ට මතක් විය.

"දැන් අපි ඉන්නේ හුඟාක් ඉහළින්. පහළ ලස්සනට පෙනෙනවා."

උඩ සිට පහළ බැලු බ්‍රයන් ප්‍රිතියෙන් හඬ නැගී ය. ප්‍රමාණයෙන් කුඩාවට පෙනෙන ගහකොළ දෙස බලා ළමයි පුදුම වූහ.

මේ ගමනින් සතුටු වූ රාධාගේ මව සහ පියා, ලබන පාසල් නිවාඩුවේදී යාපනයේ පිහිටි මිත්තණියගේ ගෙදර යාමට සියලූ දෙනාට ම ආරාධනා කළෝ ය. කවුරුත් ඉතා සතුටින් ඒ ආරාධනය පිළිගත්හ.