අල්ලාහු තආලා විසින් පොදුවේ මිනිසාට දායාද කළ මග පෙන්වීම අල් කුර්ආනයයි. එබැවින් එය ජීවන මාර්ගෝපදේශයක් ලෙස පිළිගෙන ඒ අනුව කටයුතු කිරීම වගකීමක් වේ. අල්ලාහ් හා අප අතර වන සබඳතාව වර්ධනය වන්නේ එවිට ය. එය පාරායනයට හා අධ්යයනයට ඇල්මක් ද ඇති වේ. එහි උපදේශ ක්රියාවට නැංවීම සඳහා සිත ඉඩ දෙයි.
නබි සල්ලල්ලාහු අලෛහි වසල්ලම් තුමාට වයස අවුරුදු 40 දී "ඉක්රඃ" යන වාක්යයෙන් ආරම්භ වන සූරතුල් අලක් (96) හි පළමු වදන් පහ පහළ විය. එතැන් පටන් නබිතුමාගේ වෆාතය දක්වා වසර 23 ක කාලයක් තිස්සේ එය කොටස් වශයෙන් පහළ වී නිමා විය. නබි සල්ලල්ලාහු අලෛහි වසල්ලම් තුමාණන්ට ප්රදානය කරනු ලැබූ අල් කුර්ආනය ලෝවැසියාට පහළ වූ අවසාන දහම වන්නේ ය. එයට "අල්ෆුර්කාන්", "අල්කිතාබ්", "අත්තන්සීල්" යනාදී විවිධ නාම ඇත.
නබි සල්ලල්ලාහු අලෛහි වසල්ලම් තුමාගේ කාලයේ අල් කුර්ආනය ග්රන්ථයක් ලෙස දක්නට නොලැබිණි. පොදුවේ සියලූම සහාබාවරුන් අවශ්ය ප්රමාණය කටපාඩම් කර සිටියෝ ය. කටපාඩමින් ම පාරායනය කර පැමිණියෝ ය. නබි සල්ලල්ලාහු අලෛහිවසල්ලම් තුමාණන් විසින් පත් කළ සමහර සහාබාවරු අල් කුර්ආනයේ වාක්ය විවිධ ලේඛනවල සටහන් කොට සුරක්ෂිතව තැබූ හ. ඔවුන් "කුත්තාබුල් වහී" (වහී ලියන්නන්) යන නමින් අමතන ලදී. එම ලේඛන එක්රැස්කර පළමුව අබුබක්ර් සිද්දීක් රලියල්ලාහු අන්හු තුමාගේ යුගයේත් ඉන්පසු උස්මාන් රලියල්ලාහු අන්හු තුමාගේ පාලන කාලයේ දීත් "මුස්හෆ්" ලෙස සකස් කරන ලදී. එම පිටපත පදනම් කොට ගෙන වර්ථමාන අල් කුර්ආනය ග්රන්ථයක් ලෙස මුද්රණය කරනු ලබයි.
අල් කුර්ආනයේ වාක්ය 6666 ක් ඇත. ඒවා පරිච්ඡේද 114 ක අන්තර්ගත වී තිබේ. වැකි "ආයත්" යනුවෙන් ද පරිච්ඡේද "සූරා" යනුවෙන් ද හැඳින් වේ. අල් කුර්ආනයේ වැකි ජුස්උ තිහක් වශයෙන් වෙන් කොට ඇත. දින හතකින් පාරායනය කළ හැකිවන පරිදි මන්සිල් 7 කට බෙදා ඇත.
අල් කුර්ආනය ග්රන්ථයක් වශයෙන් දක්නට ලැබුණ ද එය අල්ලාහ්ගේ කතාව (කලාමුල්ලාහ්) වේ. එබැවින් සෑම මුස්ලිම්වරයෙකු ම එය තම ප්රාණයට වඩා අගය කළ යුතු ය. දිනපතා එය පාරායනය කළ යුතු ය. මන්ද යත් අල් කුර්ආනය පාරායනය කිරීම (කිරාඅතුල් කුර්ආන්) අධික ආනිශංස ලබා දෙන ඉබාදතයකි.
අල් කුර්ආනය පාරායනය කිරීමේ දී පහත සඳහන් කරුණු පිළිපැදිය යුතු ය.
පරලොව දී අප වෙනුවෙන් "ෂෆාඅත්" කරනු ලබන අල් කුර්ආනය දිනපතා පාරායනය කරමු. ඒ අනුව ජිවත් වී දෙලොවෙහිම ජය ලබමු.