ඉතා ඈත අතීතයේ බබිලෝනිය නම් රටේ නෙබුකද්නෙශර් නම් මහා බලවන්ත රජෙක් සිටියා. සැබෑ වූ එක ම දෙවි පියාණන් වහන්සේ නොඇදහූ මේ රජතුමා වෙනත් දෙවිවරුන් ඇදහූ කෙනෙක්.
තම සේවකයන් ලවා විශාල රන් රූපයක් සාදවා ගත් මේ රජතුමා බබිලෝනි රටේ "දූරා" නම් ස්ථානයේ එම රන් රූපය තබා එයට රට වැසි සියල්ලන් වන්දනා නමස්කාර කළ යුතු බවට රාජ ආඥාවක් නිකුත් කළා. රාජ ආඥාව කඩකරන සියල්ලන්ට මරණ දඬුවම නියම කළා.
එහෙත් ඒ රටේ සැබෑ වූ දෙවියන් වහන්සේට පමණක් මුළු හදවතින් ම වන්දනා කළ, ගෞරව කළ ආදරය කළ ෂද්රක්, මේෂක් හා අබෙද්නෙගෝ නම් ජුදෙව් ජාතිකයන් තිදෙනෙක් සිටියා. මේ අය නෙබුකද්නෙශර් රජුගේ රන් රූපයට වන්දනා කිරීම ප්රතික්ෂේප කළා. මේ පිළිබඳ ව කෝපාවිෂ්ට වූ රජතුමා ගිනි උදුන සාමාන්ය ප්රමාණයට වඩා සත් ගුණයක් රත්කොට එහි ඇවිළෙන ගින්නට හෙළා, මේ තිදෙනා මරණයට පත් කරන්නට අණ කළා. ඒ තිදෙනා ව ගිනිඋඳුනට ගෙන ගිය අය, පිටතට විහිදී ආ ගිනි දලූවලින් දැවී මළ නමුත් මේ තිදෙනාගේ කෙස් ගහක්වත් පිළිස්සුණේ නැහැ. ඔවුන් ඉතා ප්රීතියෙන් ගිනි උදුන මැද සිටින ආකාරය රජු හා එහි සිටි අනෙක් සියල්ලෝ ම දැක පුදුමයට පත් වුණා. මේ සිදුවීම දුටු නෙබුකද්නෙශර් රජතුමා තමන් සැදූ රන් රූපය ඉවත ලා එදා පටන් සැබෑ වූ එක ම දෙවියන් වහන්සේට වන්දනා කරන්නට පටන් ගත්තා. රට වැසියන්ට ද එසේ කරන්නට අණ කළා.
(දානියෙල් 3)
එදා ඒ අය ගින්නෙන් මුදාගත් එක ම දෙවියන් වහන්සේට අදත් අප වන්දනා නමස්කාර කරනවා. එමෙන් ම සැබෑ වූ එක ම දෙවි පියාණන්ට පමණක් වන්දනා කරන්නට පළමු දේව පනතින් අපට නියමකර තිබෙනවා. වර්තමාන සමාජයේ ගස්කොළන්, ප්රතිමා, සත්ත්ව රූප, වැනි විවිධාකාර වූ දේවල්වලට වන්දනා කරන බොහෝ අයට මෙය කදිම ආදර්ශයකි.
එක ම දෙවියන් වහන්සේට පමණක් අප වන්දනා නමස්කාර කළ යුතු ය. එවිට ෂද්රක්, මේෂක් හා අබෙද්නෙගෝ ව ගින්නෙන් මුදාගත් සැබෑ වූ එක ම දෙවියන් වහන්සේ, අප සමගත් සිටිමින් අපවත් සැම උවදුරකින් ම ආරක්ෂා කරනවා. එමෙන් ම සැම ජීවිත අභියෝගයක් ම ජය ගන්නට අවශ්ය වන දෙවි පියාණන් වහන්සේගේ ශුද්ධ වූ බලය අපට නො අඩුව ලැබෙන බව ස්ථීරයි.
සැබෑ වූ එක ම දෙවි පියාණන් වහන්සේට නමස්කාර කිරීම පිළිබඳ ව අපට නියම කෙරෙන දේව පනත් තුනෙන් දෙකක් නම්;
මේ දේව පනත් දෙක පිළිබඳ ව ශුද්ධ ලියැවිල්ලේ ද්විතීය නීති සංග්රහය පොතේ පහත සඳහන් පාඨ වෙත අපේ අවධානය යොමු කරමු.
ශුද්ධ ලියැවිල්ලේ සඳහන් වන මෙම දේව පනත් කිතුනු අප පිළිපදින්නට අවශ්ය ය. උතුම් වූ දෙවියන් වහන්සේට අපගේ ගෞරවාදරය එමගින් පුදකළ හැකි ය. පළමු හා දෙවන දේව පනත් නිරතුරුව ම අපගේ මතකයේ තබා ගනිමු.
පළමු හා දෙවන දේව පනත්වලට අනුව කළ යුතු දේ හා නොකළ යුතු දේ ගැන සලකා බලමු.
දෙවි පියාණන් වහන්සේ ලෙස සලකා කිසි ම පුද්ගලයකුට හෝ දෙයකට වන්දනා නොකළ යුතු බව ද්විතීය නීති සංග්රහයේ 5:7-8 වගන්තිවලින් ඔබ ඉගෙන ගත්තා.
ශුද්ධවර ප්රතිමා අපට යාච්ඤාව සඳහා පහසුවකි. අදාළ පුද්ගලයන් පිළිබඳ චිත්ත රූප මවා ගැනීමට ඒවා අපට ඉඩකඩ සලසයි. එහෙත් ශුද්ධවන්තයන්ට අප වෙනුවෙන් කළ හැක්කේ, යාච්ඤා කිරීම පමණයි. අප ඒ ශුද්ධවර ප්රතිමා ඉදිරියේ යාච්ඤා කළ යුත්තේ, බාරහාර විය යුත්තේ අප වෙනුවෙන් දෙවි පියාණන් ඉදිරියේ මැදහත් වන ලෙස ය.
අපට අවශ්ය සියල්ල දෙන්නේත් දිය හැක්කේත් දෙවි පියාණන් වහන්සේට පමණි. එසේ ම ස්වර්ගය කරා අප යන ගමනේ දී ශුද්ධවන්තයන් අගනා ආදර්ශයක් ලබා දී තිබෙනවා. එබැවින් ශුද්ධවන්තයන් සඳහා සිදු කෙරෙන භක්ති අභ්යාස සියල්ල ඒ අයට කෙරෙන ගෞරවයන් සඳහා පමණක් විය යුතු ය.
තව ද අන්ය ආගමික වත් පිළිවෙත් සිදු කිරීම, බාරහාර වීම, වන්දනා කිරීම යන කරුණු ද පළමු දේව පනතට විරුද්ධ පාපයන් වෙනවා. මිථ්යා ඇදහිලි හා රූප වන්දනාව දෙවි පියාණන් වහන්සේට පිළිකුල් දේ ලෙසයි ශුද්ධ ලියැවිල්ලේ සඳහන් වන්නේ.
ඔබ මා සුරකින දෙවි පියාණන් වහන්සේ අනාදිමත් කාලයේ දී අප පියවරුන්වත් ලෝක ආරම්භයේ සිට ඔවුන් වහන්සේගේ ජනතාවත් සුරක්ෂිත කර ඇති ආකාරය චමත්කාර අන්දමින් ශුද්ධ ලියැවිල්ලේ බොහෝ ස්ථානවල සඳහන් වෙනවා. "නික්මයාම" පොත මීට කදිම නිදසුනක්. එදා මෙන් ම අදත් අපගේ දෙවි පියාණන් වහන්සේ ඔබ මා සුරකින බව ස්ථීරයි.
එබැවින් අප සැම;
ධර්මිෂ්ඨ ලෙස ජීවත් වෙමින් ඔබ මා සිදුකරන වන්දනාව හා ප්රශංසාව තුළින් දෙවි පියාණන් වහන්සේගේ ආශිර්වාද නොසිදෙන ගංගාවක් ලෙස ගලා එන අයුරු අත්දකිමු. එම ප්රීතිමත් අත්දැකීම ලබන්නට ඔබටත් පුළුවන්. ඒ සඳහා ඔබත් උත්සාහ කරන්න.