(දැඩි සත්කාර ඒකකයේ ප්‍රතිකාර ලබන ඩේමියන්ගේ මව්පියන්ට ප්‍රධාන වෛද්‍යවරයා හමුවන්නට කැඳවීමක් ලැබුණි.)

පියා : ඔබතුමා අපට එන්න කිව්වේ?

වෛද්‍යවරයා : එන්න, වාඩිවෙන්න. මම ඔයාලට එන්න කිව්වේ, ඩේමියන්ගේ තත්ත්වය එතරම් යහපත් නැහැ කියන්න. වෛද්‍යවරු හැටියට අපි පුළුවන් උපරිමය කළා.

මව : අනේ ..... දෙවියනි, අපේ එක ම පුතා.

වෛද්‍යවරයා : කළබල වෙන්න එපා මට තේරෙනවා ඔබේ තත්ත්වය. ඒ වගේ ම තව පැය විසි හතරක් ඇතුළත ඩේමියන් යහපත් ප්‍රතිචාරයක් දැක්වුවොත්, අපිට පුළුවන් පුතා ව ජීවත් කරවන්න. අන්න ඒ ගැන කියන්නයි මා ඔබලාට කතා කළේ.

පියා : අපි යාච්ඤා කරමු. මට විශ්වාසයි, දෙවියන් වහන්සේ අපට දුකක් දෙන්නේ නෑ කියලා. (වෛද්‍යවරයාගෙන් සමුගත් ඔවුහු දිගින් දිගට ම යාච්ඤා කළහ. පැය කිහිපයකට පසු වෛද්‍යවරයා සිනාමුසු මුහුණින් ඔවුන් වෙත ආවේ ය.)

වෛද්‍යවරයා : සතුටුදායක ආරංචියක්. ඒ වගේ ම හාස්කමක්. පුතා ව ජීවත් කරවන්න අපට පුළුවන්.

පියා : දෙවි පියාට ස්තුති වේවා. මම ....... විශ්වාස කළා අපේ ඉල්ලීමට ඔවුන් වහන්සේ කන් දෙනවා කියලා. (මව වෙත හැරී) අපි පුතා ව ගෙදර ගෙනියන කොට පල්ලියටත් ගොඩවෙලා යමු.

මව : ඔව්....... ඔව්........ මාත් හිතුවා. අපි එහෙම කරමු. අපි පුතත් එකතු කරගෙන වෙනදාට වඩා යාච්ඤා කරමු.

කිතුනු අපගේ ජීවිතයට යාච්ඤාව ඉතා වැදගත් ය. ගසට පොත්ත බද්ධ ව තිබෙන්නාක් මෙන් යාච්ඤාව ද කිතුනු අපගේ ජීවිතයේ කොටසක් මෙන් බද්ධ විය යුතු ය.

"යාච්ඤාව" දෙවියන් වහන්සේ සමග ප්‍රේමයෙන් බැදී සුහද ව කරන කතා බහකි. අප යාච්ඤා කළ යුත්තේ, භක්තියෙන් හා අවධානයෙනි. එසේ නොමැති ව වචන කට පාඩමෙන් කීම ප්‍රමාණවත් නැත. එහෙයින් අපගේ හදවතේ නැගෙන සිතුවිලි වචන බවට පරිවර්තනය කර දෙවි පියාණන් වහන්සේ හමුවේ තැබීම වඩාත් ඵලදායි වේ.

යාච්ඤා වර්ග හතරකි.

කිතුනු අප දෙවි පියාණන් වහන්සේ හා මනා සබඳතාවක් පවත්වා ගෙන යාමට සැම කාර්යයක දී ම යාච්ඤා කිරීමට යොමුවිය යුතු ය. එහි දී දෙවි පියාණන් වහන්සේට ප්‍රශංසා කිරීම, තුති පිදීම, අපගේ වැරදිවලට සමාව අයැදීම මෙන් ම අපට අවශ්‍ය වරප්‍රසාද ඉල්ලා සිටීම සිදු වේ.

අපට අවශ්‍ය දේ පමණක් ලබා දෙන දෙවි පියාණන් වහන්සේ හමුවේ නොකඩවා අධෛර්යයට පත් නොවි යාච්ඤා කළ යුතු බව ක්‍රිස්තුන් වහන්සේ උපමා මගින් මෙසේ අපට පෙන්වා දුන් සේක.

• ශුද්ධ බයිබලය පෙරළා පහත උපමා කියවන්න.

පරිසිවරයා හා අයකැමියා පිළිබඳ උපමාව

අප යාච්ඤා කරන විට;

• දෙවියන් වහන්සේ අප හඳුනන නිසා අප ගැන වර්ණනා කිරීම අනවශ්‍ය ය
• අන් අය හා අප සංසන්දනය නොකළ යුතු ය
• අන් අය හෙළා නොදැකිය යුතු ය
• අපගේ දුර්වලකම්, පාපයන් පිළිගත යුතු ය
• අප නිහතමානී ව යාච්ඤා කළ යුතු ය

යන ආදර්ශ "පරිසිවරයා හා අයකැමියා" පිළිබඳ උපමාව පෙන්වා දෙයි.

කිතුනු අප යාච්ඤා කිරීමේ දී විවිධ ඉරියව් භාවිත කරයි. දෑත් ඉහළට එසවීම දෑත් එක්කර ළය ඉදිරියෙන් තබා ගැනීම, දොහොත් මුදුන් දී නමස්කාර කිරීම, දණ ගසා යාච්ඤා කිරීම මීට අයත් ය. මෙම ඉරියව් තුළින් දෙවි පියාණන් වහන්සේට අප හදෙහි ඇති ගෞරවය, අපගේ නිහතමානිකම පෙන්නුම් කරයි. අපගේ ප්‍රශංසාව ඔවුන් වහන්සේට හිමි වන බව ද පෙන්වනු ලබයි.

එහෙයින් අප යාච්ඤාවේ දී නිවැරදි ඉරියව් භාවිත කරමින් දෙවියන් වහන්සේට හිමි ප්‍රශංසාව නිරතුරු ව පුද කර සිටිමු.