3 - චීචෙං චුලඟෙං යමු කිරි නෑනෝ
ශ්‍රි ලංකාවේ ආදිවාසීන් ලෙස සැලකෙන්නේ අතීතයේ සිට අප රටේ විසූ වැදි ජනයා ය. ඉන්දියාවේ සිට පැමිණි විජය කුමරුගේ සහ ඒ අවදියේ ලංකාවේ විසූ කුවේණි නැමැති යක්ෂ ගෝත්‍රික කුමාරියගේ දරුවන් වූ ජීවහත්ථ හා දිසාලා යන දෙදෙනාගෙන් වැදි ජනයා පැවත එන බව බොහෝ දෙනාගේ අදහස වෙයි. විසි වන සියවස ආරම්භය තෙක් ම මුළුමනින් ම වනගත ජීවිතයක් ගත කළ වැදි ජනයා මේ වන විට අසල්වැසි සිංහල හා දෙමළ ගම්වල ජනයා හා මිශ්‍ර වී ඔවුන්ගේ සමාජ චාරිත්‍ර හා ජීවන රටා අනුගමනයෙන් වෙනස්වීම්වලට ලක්ව ඇත. වැදි ජනයා පිළිබඳව ඩී. ජී. සෙලිග්මාන් හා බ්රෙන්ඩා සෙලිග්මාන් යන විදේශීය විද්වතුන් මෙන් ම නන්දදේව විෙජ්සේකර, පී.බී. මීගස්කුඹුර යන දේශීය විද්වතුන් ද පර්යේෂණාත්මක ග්‍රන්ථ ලියා ඇත. ආර්.එල්. ස්පිට්ල් වෛද්‍යවරයා වැදි ජනයා සමග වෙසෙමින් ලත් අත්දැකීම් නිර්මාණාත්මක ප්‍රබන්ධ ස්වරූපයෙන් ලියා තැබී ය. මේ පරිච්ඡේදය වෛද්‍ය ආර්. එල්. ස්පිට්ල් ලියූ ඪ්බසියැා ඔර්සකි කෘතියේ සිංහල පරිවර්තනය වන මැකී ගිය දඩමං කෘතියෙන් (පරිවර්තක ඒ. පී. ගුණරත්න) උපුටා ගත්තකි.
"...බිබිලේ මඩකලපුව අතර පැරණි වැදි රට වශයෙන් හැඳින්වුණ කොටසේ වර්ග කීපයක වැද්දන්ගෙන් මිශ්‍රව දැනට ඉතිරිව සිටින ටික දෙනා වූ මේ වැද්දෝ මෙතෙක් විසු ගල් ගෙය හැර මඟට බැස්සෝ ය. ආරක්ෂා විරහිත නිර්භීත දක්ෂ මේ කුඩා පිරිසේ එක ම ආරක්ෂක ආයුධය වුයේ ඔවුන්ගේ ම දෛවය යි.
දිවයිනේ අනිකුත් මිනිසුන්ට අතීත කතාවක් පමණක් වු මිනිස් සංහතියේ අතපල්ලෙන් වැටුණ මේ වැදි පිරිසේ දර්ශනය ඉතා දිළිඳු එකක් වී ය. මේ මුළු පිරිසේ ම ඇඳුම් එකට එක් කළ විට සාමාන්‍ය කැලෑබද ගමක එක් මිනිසකු අඳින තරමේ රෙදි පිළි එහි නො වී ය. මේ කඩමාලූ කැබලි ඉණ දවටා ගත් මොවුන්ගේ ශරීර උණුසුම්ව තබා ගැනීමට ශීතල රාත්‍රි කාලවල දී ඔවුන්ට ලැබුණේ අවුළුවා ගත් ගිනි මැලයේ උණුසුම ම පමණකි.
මේ මුළු පිරිසේ ම ආරක්ෂාවට හා ආහාර සපයා ගැනීමටත් ඔවුන් අතර ආයුධ වශයෙන් තිබුණේ පොරමොලාගේ දුන්න හා ඊතල හයත්, (මේ ඊතලයක් විද හැරිය විට මොන වෙහෙසක් දරා හෝ නැවත සොයා ගනී). පොරවත්, දැන් කයිරා හා ගමා ද ආඩම්බරයෙන් කර ගන්නා ගෙන යන ඩොන්‍ගා හා වේලා ද සතු ව තුබුණ පොරෝ කෙටි දෙකක් පමණකි. මොවුන්ගේ ප්‍රධාන ආරක්ෂා විධි වුයේ නපුරු සතුන් හමු වූ විට සමූහ වශයෙන් වේගයෙන් කෑ ගෑම හා මන්ත්‍ර කියා කෑ ගෑමත් වලසුන් වැනි සතුන් පහර දෙන්ට එන විට ගස්වලට නැඟ ගැනීමත් පමණකි. වැද්දන් ගල් ගෙය හැර යන මේ සමයේ වන පෙදෙසට ඉඩවරය පවතින, එහෙයින් ම වන සතුන් දඩයමේ යෙදෙන කාලය යි. තම පිරිසේ වාසයට තැනක් සොයා යාමට වඩා වනයේ ප්‍රමාද වෙමින් යාමට පොරමොලා ඉටා ගත්තේ එහෙයිනි. මොවුන්ගේ පිරිසෙ ් වැඩි දෙනා කුඩා ළමයිනු වූ හෙයින් පිරිසේ ගමන ඉතා සෙමින් වී ය. මුල් දවසේ සැතපුමකට වඩා දුර ගමන් කළේ නැත. බලන තලාව පසු කළ පිරිස තොට ඔයේ අත්තක් වූ කරඳැත්තේ ඇළ ඉවුරේ වැලිතලාවට පිවිසියේ ය. මෙතැන තාවකාලික නැවතීමකට ඉතා සුදුසු දර්ශනීය ස්ථානයක් වී ය. මෙහි වූ ගල්මැදේ වළ නම් දිය වළ මේ නම ලැබුවේ එය විශාල ගල් දෙකක් අතර පිහිටා තිබීම නිසා ය. ගලමැදේ වළ දිය කඩිති දෙකකින් යුක්ත විය. මෙහි කුඩා මසුන් පෙරළෙමින් සිටිනු දක්නට ලැබීම වැද්දන්ගේ සතුටට හේතු විය. මැදි දවල් සැඬ හිරු රැසින් ගල රත් වී එයින් ගල අසල ම වූ කුඩා දිය වළේ දිය ද රත්ව තුබුණ හෙයින් එහි වූ කුඩමස්සු කිසියම් ඉවකින් සිහිල් දිය ඇති ගැඹුරු දිය වළක් නුදුරින් ඇති බව දැන එයට පැන ගන්නා අදහසින් දිය කඩිති දෙක අතර වූ අඩි හතරක් පමණ වූ ගල්තල්ලය මතට වරින් වරට පැන්නෝ ය. මෙයින් වැඩි හරියක් කුඩමසුන් උණුසුම් ගල් තලයේ එහා මෙහා පැන මිය ගිය අතර තවත් සමහරෙක් ආපසු තමා හුන් දිය කඩට ම පැන ගත්තෝ ය. වඩා වාසනාවත් ටික දෙනෙක් පමණක් බලාපොරොත්තු වූ පරිදි මහ දිය වළට පැන ගත්තෝ ය.
මොහොතක් වෙලා දිය වළ දෙස බලා සිටි පොරමොලා ගමා හා කයිරා අමතා "ගමා, කයිරා මේ කුඩමසුන්ට වහ තළාපියව්” යයි කීවේ ය. ඔවුන් මැළිකම් පානු දුටු හේ "හනික, හනික, බලා ඉන්ට කල් නෑ. අප හැම ම බඩගින්නේ” යයි ඔවුන් උනන්දු කළේ ය...
..."වරෙන් කයිරා” කියමින් ගමා ඉස්සර වී වනය දෙසට යන්ට වූ අතර පොරමොලා කහට පොතු විටක් සැපීමට ඇළ ඉවුරේ ඇණ බා ගත්තේ ය.
වනයට ගිය කොල්ලෝ ටික වේලාවකින් ම ආපසු පැමිණියෝ ය. ඔවුන් දෙදෙනා අත ම රියනක් පමණ දිග අත්දන්ඩක් පමණ මහත වැල් කැබැල්ලෙක් බැගින් වී ය. මේ පුස්වැල් කැබලි ය. ගෙනා වැල් කැබලි ගල මත තබා
පොරෝ බන්දෙන් තැළුෑ ඔවුහු ඒවා දියට බහා කලතන්ට වූහ. සබන් පෙණ වැනි පෙණ බුබුළු එයින් මතු වන්ට වී ය. නැවත නැවත මේ වැල් කැබලි ගලේ ගසමින් දියෙහි කැලතු ඔවුහු කුඩා මසුන් මත් වී දිය මත පෙරළෙන තුරු බලා සිටියහ. ටික වේලාවකින් මත් වූ කුඩමස්සු දියේ පා වෙන්ට වුහ. එහෙත් බලාපොරොත්තු වූ තරම කුඩමසුන් ඔවුන්ට නො ලැබිණි.
"මේක එක කටකටත් මදිනේ? මොකද කරන්නෙ?” පොරමොලා මසුන් දෙස බලා කීවේ ය.
"අපට කුකුරුමුවන් ගෙඩි ටිකක් කඩා ගන්ට ඇත්නම්!” කයිරා සුසුම් ලෑවේ ය.
"එහෙනම් ගිහින් හොයාගෙන වරෙල්ලා. අපි මෙහෙම ඉන්නම්.” කොල්ලෝ නැවත වනයට ගියෝ ය.
වැඩි වේලා නො ගොස් ම ඔවුන්ට කුකුරුමුවන් ගසක් හමු විය. පේර ගෙඩි මෙන් හැඩය හා මහත ද ඇති ඉදී කහ පැහැව ගිය මේ ගෙඩි හුඟක් පොලූවලින් ගසා කඩා ගත් වැදි පැටවු දෙදෙනා ආපසු දිය වළ කරා අවුත් මේ ගෙඩි තළා දිය වළේ දමා කලතන්ට වූහ. මේ වර ඔවුන්ට වැඩි වේලාවක් බලා සිටින්ට නො වී ය. ලොකු ලොකු කුඩමස්සු රෑන් රෑන් මත් වී උඩ මතු වී බඩපැත්ත පෙරළී පා වෙන්ට වූහ. මෙහි දී ඔවුන්ට මසුන් රාශියක් අල්ලා ගත හැකි වූ නමුත් ජාති කීපයකට අයත් වූ මේ මස්සු අඟල් තුන හතරකට වඩා දිග නො වන කටු බහුල මස්සු වූහ. සුදහ ගින්දරේ පසු වන වැද්දන්ගේ බඩට වුවමනා කරන්නේ රසයට වඩා ආහාර ප්‍රමාණය වන හෙයින් එය ඔවුන්ට හොඳ ආහාරයක් විය.
කොලූපැංචන් කුඩමසුන්ට වහ තළන අතර තනිව වනයට ගිය පොරමොලා මී වද දෙකකුත් මැරූ තලගොයෙකුත් දෑතින් ගෙන ආපසු පැමිණියේ කොල්ලන් කර තිබුණ සමත්කම ගැන ඔවුන් පැසසුවේ ය.
දින දෙකක් මෙතැන නැවතී සිටි මොවුහු ඇළ දිගේ ගමන් කොට මේ ඇළ තොට ඔයට සම්බන්ධ වන තැනට පැමිණියෝ ය. බොඩගහ වළ නමින් දන්නා මහ දිය වළක් මේ ඔය ඉවුරේ විය. මෙතැන කලින් තුබුණ විශාල බොඩගහක් නිසා දිය වළට මේ නම් ඇතිව තිබූ නමුත් ඒ මහ ගහ මෙවිට එහි නො වී ය. කලකට පෙර මැරී ගිය ඒ ගහ වෙනුවට උසට වැටුණ කුඹුක් ගහක් හා ඇටඹ ගහක් ද මෙහි විය...
...ඔය ඉවුරේ බොරලූ සහිත බිමෙහි ගැහැනුන් සහ ළමයින් ද රැඳවූ පොරමොලා දිය කඩේ අනතුරුදායක කොටස දෙසට නො යන ලෙස ඔවුන්ට අවවාද කොට ගමා හා කයිරා ද කැටුව වනයට ගියේ ය.
මේ දිය වළ ගැඹුරු ය. ලොකු මස්සු ද බොහෝ වෙති. එහෙයින් පුස්වැල් හෝ කුකුරුමුවන් ගෙඩි හෝ තළා දැමීම ප්‍රමාණවත් නො වේ. මෙහි කුඩමසුන් මත් කිරීමට වඩා සැර දෙයක් අවශ්‍ය ය. එසේ ම බාගයට මත් වී උඩ පීනන ලොකු මසුන් විද මරා ගැනීමට කුඩා දුනු හී ද අවශ්‍ය වෙයි. මොවුන් මේ වනයට ගියේ එකී දේ සපයා ගෙන ඒමට ය.
පළමුකොට ම ඔවුහු දුනු හීවලට වුවමනා කරන උල්කෙන්ද හෝ ගැටවැල් සොයා ගියෝ ය. ඒවායින් දුනු හී දෙක ම තනා ගැනීමට ඔවුන්ට හැකි වෙයි. කෝටු කපා ඊතලමුණෙන් සැස සිහින් කර ඊ තනා ගන්නා ලදි. ගමා හා කයිරා ද පොරමොලාගේ දක්ෂකම් පරදවන්ට මෙන් අනලස්ව ක්‍රියාශීලීව මේ වැඩේ යෙදුණෝ ය. දුනු ලී පහක් කපා නුග අරළු පට්ටාවලින් තැනූ දුනුදියෙන් ගැට ගසන ලදි - පිහාටු නැති ඊ දඬු දොළහක් උල් කොට තනා ගන්නා ලදි. විත් කෑ මසකු ඊයත් ඇද ගෙන ගැඹුරට ගිය හොත් ඌ ඇද ගැනීම පිණිස එක එක ඊ ගස කෙළවරේ දිග පට්ටා ලනුවක් ගැට ගසා එය දුනු කෙළවරට සම්බන්ධ කරන ලදි. ළඟක සිට වුව ද සෙලවෙන යමක් කෙරේ නො වැරදී විදීමට පුහුණුවක් අවශ්‍ය ය. මේ අවශ්‍ය පුහුණුව ගමාට හා කයිරාට ද ලබා දෙන පොරමොලා කුඩමසක් වෙනුවට එල්වු කොළයකට එල්ලය බලා විදීමට පුහුණු කරවූයේ ය.
කුඩමසුන් මත් කරවන බෙහෙත සඳහා ගල් අතර වැවෙන දළුක් ගස් සොයා සැතපුම් දෙකක පමණ දුරක් ගමන් කිරීමට ඔවුන්ට සිදු විය. කිරි ගැනීම සඳහා ඔවුන් විසින් කළ යුතුව තුබුණේ දළුක් ගසේ පොත්ත කීප පළකින් කපා යටින් ලබු කැටය අල්ලා සිටීම පමණකි. කිරිවලින් පොහොසත් දළුක් ගස මෙසේ කැපූ විට උල්පතකින් දිය එන්නාක් මෙන් දිගට ම කිරි වෑස්සෙයි. කීප වරක් මෙසේ කිරීමෙන් දළුක් කිරෙන් ලබු කැටය පුරවා ගැනීමට වැඩි වේලාවක් ගත නො වේ.
මොවුන් මසුන් මත් කරවීමට යන මේ දිය වළේ එක් පැත්තකින් දිය පිට වී ගලා යන හෙයින් ඔවුන් දමන මත් ද්‍රව්‍යය එතැනින් පිටව නො යන සේ ඇවිරිය යුතු විය. වඩා ගැඹුරු නැති කොටස වැලි සූරා රොක් කර වැටියක් බැඳ ගැනීමෙන් එසේ කළ හැකි විය. එහෙත් එහි මඳක් ගැඹුරු කොටසේ ඉනි සිටුවා අතුරිකිලි දමා වැටියක් බැඳීමට ඔවුන්ට සිදු විය.
මේ සියලූ කටයුතු ඉවර වූ පසු පොරමොලා දළුක් කිරි පිරවූ ලබු කැටය අතින් ගෙන වළ වටා යමින් එය දිය මතුපිට ඉහිරවන්ට වී ය. දිය මතුපිට වූ අඳුරු නිල් පැහැය කිරි පැහැ විය. එයින් පසු ඔවුහු හැම දෙන දුනු හී ගෙන දණමතක් දියට බැස මත්වීමට පෙර පැන යන මසුන් රැකීමට තැන් තැන්වල සිට ගත්හ. මුලින් ම වස මිශ්‍රණයේ ඉව දැනුණ කටු පෙතියෝ වළෙන් පැන දිය පහර දිගේ යන්ට උත්සාහ ගනිමින් දියෙන් පැන්නෝ ය. එහෙත් කොළ අතුවැටිය උඩ වැටුණු මේ මස්සු ආපසු දිය වළට ම පැන්නෝ ය. සමහර කුඩමස්සු වැල්ලෙන‍ෙ කළ කුඩා වැටිය පැන පහසුවෙන් ගැලවී ගියහ. සුදු පාට බඩ ඇති එක් කටුපෙති වර්ගයකගේ පැන යාමට බාධා නොකළේ මිනිසුන්ට විෂ ඇති මකුළුගෙඩි කෑමට ප්‍රිය කරන මේ මසුන් මිනිසුන්ගේ ආහාරයට නුසුදුසු හෙයිනි.
පොරමොලාගේ බිරිඳ වූ කළුෑ ද දුනුවායන්ට එක් වූ නමුත් ඩොන්ගාගේ වැන්දඹුව වැලිවැටියෙන් දිය බැස යාමට තැනක් කඩා හැර එතැන දණ ගසා ගෙන තමා හැඳගෙන හුන් කුඩා රෙදිකඩ අවුරා එතැනින් පැන යන්ට ආ කුඩා මසුන් රැසක් ම එකතු කර ගත්තී ය. විෂ ඇති පෙටියන් ඈ වටා පැන ගිය නමුත් ඕ තොමෝ ඔවුන් ගණනකට නො ගත්තා ය.
මේ අතර පොරමොලා හා කොලූ පැටවු දෙදෙනා ද දුනු අතින් ගෙන මත් වී එහා මෙහා පීනන මසුන් විදීම පටන් ගත්හ. පොරමොලාගේ ඊයක් වැරදී ගියේ කලාතුරකිනි. හේ එක මසකු ඊයෙන් මුදා ඉණ බැඳ ගෙන සිටි වැල්පටේ අමුණා ඉවර වනවාත් සමග ම තවකකු විද්දේ ය. ගමා හෝ කයිරා හෝ එසේ මසුන් විදීමට සමත් නො වූහ. ඔවුන්ගේ ඉලක්කය වැරදී ගියේ ය. පසුව පොරමොලා ඔවුන් දෙදෙනා තමන් ළඟට කැඳවා තමා විදින හැටි හා ඉලක්කය නො වැරදී ගන්නා සැටි ද පෙන්වා දුන්නේ ය.
හැම විට ම අනිකාට වඩා දක්ෂයකු වූ ගමා මුලින් ම ලොකු මසක් විද්දේ ය. තමා විද හැරිය ඊය වැල්ලේ ඇනෙනු වෙනුවට දිය රැළි අතර කුඹ ගසක් මෙන් කෙලින් සිට නටා යනු දුටු ගමා එහි කෙළවරට ගැට ගසා තුබුණ පට්ටා ලනුවෙන් ඇද එය මෑත් කොට ගත්තේ ය. එය ලොකු ලුලකුගේ ඇඟෙහි ඇමිණී තිබිණ. ලුලා ඉතා ම රසවත් කුඩමස්සා වෙයි. ගමා ප්‍රීතියෙන් කෑ ගෑවේ ය. අනික් වැද්දෝ ගමා හා එකතුව ප්‍රීතිය ප්‍රකාශ කිරීමට කෑ ගෑවෝ ය. කයිරාට අත හුරු කර ගැනීම ප්‍රමාද විය. එහෙත් හවස් වන විට කළුෑ මෙන් ම කයිරා ද වැල්ලේ ගොඩ ගැසී තුබුණ කුඩමසුන් ගොඩ තර කිරීමට උපකාර වූවෝ ය.
මෙහි දී අල්ලා ගත් මස්සු අඟල් හයක් අටක් දික් වුයෙන් ගල්මැදේ කුඩා වළෙන් ඇල්ලු මසුන් මෙන් ප්‍රමාණයෙන‍ෙ දෙගුණයක් පමණ ලොකු වූහ. එහෙත් දිය කඩිති දෙකේ දී ම අල්ලා ගනු ලැබුවේ එක ම වර්ගවල මස්සු ය. මෙහි වූ මසුන් අතර ලුල්ලූ හා හිරිකණයෝ ද රසවත් මස්සු වුහ. පෙටියෝ, කාවයියෝ, දණ්ඩි, හුංගෝ, මගුරෝ, ආන්දු, කොළකණයි හා තිතිතයෝ ද එහි සිටියහ. ලංකාවේ මිරිදිය කඩවල වසන කොයි වර්ගයේ කුඩමස්සුත් මේ ගැඹුරු දිය කඩේ විසුවෝ ය. ගංවතුරක් ආ විට මොවුහු වළෙන් පිට වී දිය පහරත් සමග වෙනත් තැන් කරා යති.
එදා අසු වූ මසුන්ගෙන් කොටසක් ලූණු, මිරිස් හා කොළවර්ග ද දමා තම්බා කෑ ඔවුහු ඉතිරි මසුන් ගොඩ කුඩා මැසි පිට තබා මඳ ගින්නේ වියළා ගත්තෝ ය.
පසුව දා උදයේ මේ දිය වළේ මැරී පාවෙමින් සිටි කුඩා මසුන් ඉතා ටික දෙනකු හැරුණ විට දියවළට වහ තළා දැමු බවට අනික් කිසි ම ලකුණක් එහි නොවී ය. ගැඹුරේ සිටින ලොකු මසුන්ට කිසි ම හිරිහැරයක් සිදු වී නොමැත. එතෙක් නො ව ඉතා කුඩා මසුන් ද නො ගැඹුරු දියේ එහා මෙහා පීනමින් රංචු ගැසී සිටිනු දකින්නට ලැබීම පුදුම සහිත කරුණක් වී ය.
අල්ලා ගත් මසුන් හා අල ද වෙනස් වෙනස් ලෙස පිළියෙල කොට කමින් වැද්දෝ මෙතැන දින තුනක් ගත කළෝ ය. ජීවත් වීමේ ස්ථිර පදනමක් නැතිව සිටිනා නිසා මොහොතකට අතීත ජීවිතය සිහියට එන නමුත් දැන් නැවතත් ඔවුහු පසුගිය දා වූ දුක් කරදර අමතක කර දැමු, ප්‍රීතිමත් පවුලක වැද්දෝ වූහ.
බොඩගහ වළ අනතුරුදායක තැනකි. ගැඹුරේ සැඟවී සිටින කිඹුලන් හැරුණ විට මේ අහලක මේ කාලයට අනික් දිය වළක් ඉතිරිව නැති හෙයින් රාත්‍රි කාලයේ හැම වර්ගයක ම වනසත්තු දිය බීමට මෙහි පැමිණෙති. මහවනය රාත්‍රි කාලයේ ශාන්ත හෝ නිශ්චල හෝ නො වේ. කලබල සහිත ය. දවාලට වඩා බියකරු ය. එහෙයින් මේ පිරිස හැසිරුණු කොතැනක දී වුවත් හැන්දෑ යාමය ළං වන විට නෑ යකුන්ට යාදිනි කියන පොරමොලාගේ කට හඬ වනයේ රැව් දෙන්ට විය.
රාත්‍රි කාලයේ දී වරින් වර ගිනි මැලය අවුළුවමින් හා වනයේ වියළි පරඬලා තැළෙන හඬ ඇසෙන විට අඬහැර පාමින් ද පොරමොලා බොහෝ වේලා නො නිදා ගත කළේ ය. සමහර විට මේ ශබ්දයන් අහිංසක ඉත්තෑවකු වැනි සතකු නිසා ඇති වෙයි. දියකඩේ එහා කෙළවරින් දිය බීමට එන දිවියා එන්නේ නිශ්ශබ්දව නො දැනෙන සේ ය. හඳ ඇති එක් රැයක කුඩා ඇත් රැළක් එහි පැමිණ පොරමොලාගේ අඬ තැළීම ගණනකට නො ගෙන දියවළෙහි ලැග සිටියේ ය. දැන් මෙතැන හැර යා යුතු වෙලාව යයි එවිට පොරමොලා සිතා ගත්තේ ය.”
වැදි ජනයා විටෙක බිරිඳ මෙන් ම දරුවන් ද සමග දඩයමේ යති. මෙහි දැක්වෙන්නේ පාන්දරින් දඩයමේ යෑමට සූදානම් වන වැදි පුරුෂයා සිය බිරිඳ අවදි කරවා කියන ගීතයකි. මහාචාර්ය සුගතපාල ද සිල්වාගේ දඹානේ වැදි බස (1964) කෘතියෙන් මෙය උප ුටා ගන්නා ලදි.
තෙන තෙදිනා නා තෙදිනා නේ බල //
චප්පී චලපිලි කීයන කාට //
එලිවිලි පංවිල වැන්නව් නෑනේ//
යන්නට නිදි කිමිදිය කිරි නෑනේ//
ඌඩෙං යන්නත් බොල් පිනි බැරි නං //
බීමෙං යන්නත් බොල් පිනි බැරි නං
දුන්න පිලාවට වර කිරි නෑනේ//
දුන්න පිලාවේ යන්නත් බැරි නං//
ඊතල් අවුරට වර කිරි නෑනේ//
ඊතල් අවුරේ යන්නත් බැරි නං //
චීචෙං චුලඟෙං යමු කිරි නෑනේ //
මේ වැදි ජන ගීයෙහි අර්ථය පහත පරිදි දැක්විය හැකි ය.
තෙන තෙඳිනා ....//
කුරුල්ලන් ගී ගයන්නේ කාටද //
එළි වෙලා පහන් වෙලා වගෙයි //
ගමන යන්නට නින්දෙන් අවදි වී එන්න //
බොල් පිනි නිසා උඩිං යන්ටත් බැරි නම්//
බොල් පිනි නිසා බිමින් යන්ටත් බැරි නම්//
දුන්න පිලාවට එන්න//
දුන්න පිලාවේ යන්න බැරි නම් ඊතල අහුරට එන්න//
ඊතල අහුරේ යන්ටත් බැරි නම් සීතල සුළඟේ පහස විඳිමින් යමු //