සෙකරියස් තුමා සහ එලිසබෙත් තුමිය ශුද්ධ වූ ස්නාවක ජොහන් තුමාගේ දෙමාපියෝ වූහ. මව වූ එලිසබෙත් තුමිය දේව මාතාවන්ගේ ඥාතිවරියකි. සෙකරියස් ජුදා පූජක පෙළපතට අයත් වූවෙකි.

ස්නාවක ජොහන් තුමා උපත ලබා අටවන දිනයේ දී චර්මච්ඡේදන පිළිවෙත සිදු කිරීමට හා නම් තැබීමට සුදානම් වූ අවස්ථාවේ සෙකරියස් තුමා ස්වාමීන් වහන්සේගේ දුතයා කී නම ප්‍රකාශ කළ පසු එතුමාගේ ගොළු බව දුරු විය.

ස්නාවක ජොහන් තුමා ජනතා මෙහෙවර ආරම්භ කළේ ජොර්දාන් ගඟේ ඒනොන් තොටුපළ ආශ්‍රිත ප්‍රදේශයේ ය. පළගැටියන් හා වන මී එතුමාගේ ආහාරය විය. ඔටු ලොම් වස්ත්‍රයක් ඇඳ, ඉණ වටා හම් පටියක් බැඳ සිටි මෙතුමාට පැවරුණු දේව කාර්යය වන්නේ මෙසියස් වහන්සේගේ, එනම් වඩින්නට සිටින තැනැන් වහන්සේ වූ ජේසුස් වහන්සේගේ පෙරමග සුදානම් කිරීම ය.

ස්නාවක ජොහන් තුමාගේ දේශනය (ලුක් 3:1-14)

ස්නාවක ජොහන් තුමා හමු වී, දේව පණිවුඩයකට සවන් දෙන්නට සමාජයේ සැම තරාතිරමකට ම අයත් ජන කොටස් පැමිණියෝ ය. අවශ්‍ය ව තිබුණේ ගැලවුම්කරුවාණන් පිළිගැනීමට ජනතාව සුදානම් කිරීම ය. ඒ සඳහා සැබෑ ජීවිත වෙනස් වීමක් ඇති කළ යුතු විය. මෙතෙක් ගත කළ පාපකාරී, ආත්ම වංචනික, ආත්මාර්ථකාමී, වංක තත්ත්වයෙන් මිදී නවතාවකට පත් විය යුතු විය. මෙවන් පසුබිමක ස්නාවක ජොහන් තුමා ජොර්දාන් ගඟ අවට ප්‍රදේශයේ සැරිසරමින්, පව් කමාව පිණිස පසුතැවී සිත් හරවා ගෙන බෞතීස්ම ස්නාපනය ලබන්නැයි ප්‍රකාශ කළේ ය (ලුක් 3:3).

එදා සමාජයේ ඉහළ ම මට්ටමේ වැජඹුණ ප්‍රභූවරුන් අමතා මෙසේ ප්‍රකාශ කළේ ය.

අහංකාරයෙන් පිම්බී සිටි ප්‍රභූ ජනතාව නිතර ම සිතුවේ තමන් කුමන නොපනත්කම් කළත් ඒවා සියල්ල ඔවුන්ගේ ආදි පියා වූ ආබ්‍රහම් තුමාගේ ප්‍රබල ධර්මිෂ්ඨකම නිසා මැකී යන බව ය. ඒ නිසා ඔවුහු ආබ්‍රහම් තුමාගේ නම විකුණමින් සමාජයේ නොයෙකුත් දූෂිත ක්‍රියාවන්හි නිරත වූහ. ඒ නිසා ආබ්‍රහම් තුමාගේ පරපුරට අයත් වීම නිසා ම ගැලවීම ඔවුනට නොලැබෙන බවත්, ඒ සඳහා මනස්ථාපනය වීම අත්‍යවශ්‍ය බවත් ස්නාවක ජොහන් තුමා අවධාරණය කළේ ය. එලෙස ම අපට ද ප්‍රසාද ස්නාපනය ලැබූ පමණින් ගැලවීම නොලැබේ. ඒ සඳහා අපගේ පව්වලට මනස්ථාපනයක් ඇති කර ගෙන පාපයෙන් එතෙර වී දෙවියන් වහන්සේට ප්‍රසන්න ව ජීවත් විය යුතු වේ.

ස්නාවක ජොහන් තුමා ජුදා නායකයන් දුටුවේ පොළඟුන් ලෙස ය. පොළඟා බැලු බැල්මට බාහිර ව ඉතා දැකුම්කලූ වර්ණ රටා සහිත සමකින් යුක්ත ය. එහෙත් ඇතුළාන්තයේ ඇත්තේ මාරක විෂකි. සමාජයට අවශ්‍ය වන්නේ මෙවැනි ආත්මාර්ථකාමී රැවටිලිකාර වෙස්මුහුණු දමා ගත් බිහිසුණු පුද්ගලයන් නොවේ. ඔවුන් තුළ මිනිසත්කම නැත. සමාජයට අවශ්‍ය වන්නේ යහපත් මිනිසුන් ය. ඒ සඳහා සැබෑ සිත් හැරීමක් අවශ්‍ය ය. සිත්හැරීම ඇති වන්නේ අවංක පසුතැවිල්ලකිනි. පසුතැවිලි වීමට නිහතමානී ව තම දුර්වලකම්, අඩුපාඩු, වැරදි පිළිගැනීම අවශ්‍ය වේ. එසේ නොවුව හොත් සිදු වන දේ ස්නාවක ජොහන් තුමා ප්‍රකාශ කරන්නේ මෙසේ ය.

මෙලෙස මානව ඉතිහාසයේ තීරණාත්මක මොහොත උදාවී ඇති බව පෙන්වා දෙයි. මේ අනුශාසනයෙන් නොසන්සුන් වූ ජනතාව, "දැන් අප කුමක් කළ යුතු දැ"යි නැගූ ප්‍රශ්නයට දෙන්නේ ඉතා අගනා පිළිතුරකි.

පුද්ගලයෙකුට අවම වශයෙන් අඳන දෙකක් අවශ්‍යය ය. එකක් සේදු විට අනෙක භාවිත කළ හැකි ය. මෙයින් ස්නාවක ජොහන් තුමා අපට ආරාධනා කරන්නේ අපට අත්‍යවශ්‍ය දේ පවා අන් අය සමග බෙදා ගැනීමට ය.

ජොහන් තුමාගේ ඊළඟ අනුශාසනය අයකැමියන්ට ය.

ඒ කාලසීමාවේ දී පලස්තීනය රෝම අධිරාජ්‍යයේ යටත් විජිතයකි. රෝම පාලකයෝ යටත් විජිතවලින් විවිධාකාර බදු අය කළහ: එහි දී බදු අය කරන්නන්ට තමන් එකතු කරන මුදලෙන් වට්ටමක් හිමි විය. තම ආදායම් වැඩිකර ගැනීමට පමණ ඉක්මවා බදු එකතු කිරීමට අයකැමියෝ කටයුතු කළහ. ජොහන් තුමා හමුදා නිලධාරීන්ට ද උපදෙස් දෙන්නේ මෙලෙස ය:

එතුමා බලාපොරොත්තු වූයේ වංකකමින් කපටිකමින් දූෂිත නොවූ සමාජයක් ගොඩනැගීම සඳහා ජනතාව තුළ යහපත් ආකල්ප වර්ධනය කිරීම ය. යම් ලෙසකින් අද ස්නාවක ජොහන් තුමා ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණියහොත්, ඔබට එතුමා එවැනි ජීවිතයකට පණිවුඩයක් ඉදිරිපත් කරනු ඇත.

ජේසුස් වහන්සේ පිළිබඳ ව ස්නාවක ජොහන් තුමාගේ සාක්ෂිය

ස්නාවක ජොහන් තුමා මෙසියස් වහන්සේ ද කියා බොහෝ අය ප්‍රශ්න කළහ. ඒ අයට ස්නාවක ජොහන් තුමා පිළිතුරු දෙමින් මෙසේ ප්‍රකාශ කළේ ය:

ස්නාවක ජොහන් තුමාගේ මරණය (මතෙව් 14:1-12)

එකල ගලීලයේ ආණ්ඩුකාර හෙරොද් ඇන්ටිපස්ගේ වැරදි ක්‍රියා හෙළා දකිමින් ප්‍රසිද්ධියේ කතා කිරීම නිසා ස්නාවක ජොහන් තුමා හෙරෝද් විසින් සිරගත කළේ ය. තම සොහොයුරාගේ භාර්යාව වූ හෙරෝදියස් ඔහු තබා ගෙන සිටීමට විරුද්ධව කතා කළේ ය. හෙරෝද් විසින් ස්නාවක ජොහන් මැරීමට අදහස් කළ නමුත්, ජනතාව ස්නාවක ජොහන් දිවැසිවරයෙකු ලෙස සැලකූ නිසා, ඔහු ඔවුනට බිය ව සිටියේ ය.

ස්නාවක ජොහන් තුමා මෙන් අප ද සත්‍යයට සාක්ෂි දැරිය යුතු ය. සත්‍යවාදී බව යනු හෘද සාක්ෂියට එකඟ ව කටයුතු කිරීමයි. අපගේ කතාව සහ ක්‍රියාව සැම විට ම යුක්තිය හා සත්‍යය සමග ගැළපිය යුතු ය. අන් අයගේ විශ්වාසය දිනා ගැනීමේ පදනම සත්‍යවාදී බව යි.