අද අපේ ඉස්කෝලේ චාරිකාව. අපි යන්නේ ග්‍රහලෝකාගාරය බලන්න. ළමයි හැමෝම බස් රථයට නැග්ගා.

"ඔළුව එළියට දාන්න එපා. අත් එළියට දාන්න එපා." ගුරුතුමිය ළමයින්ට අවවාද කළා.

බස් රථය ගමන ඇරඹුවා. හැමෝම හිටියේ හරි ම සතුටින්. සින්දු කියන්න, අත්පුඩි ගහන්න පටන් ගත්තා.

බයිසිකල්, කාර්, ත්‍රීරෝද රථ පසු කර බස් රථය ඉදිරියට ම ගියා.

"අන්න ග්‍රහලෝකාගාරය," ගුරුතුමිය පෙන්නුවා. ඔටුන්නක් වගේ ගොඩනැගිල්ලක් ඈතින් පෙනුණා.

"බස් එක නවත්වන්න, නවත්වන්න." ළමයි කෑගැසුවා.

"මෙතන නවත්වන්න තහනම් පුතේ. අර බලන්න අර පුවරුව, ඒ පුවරුවෙන් කියවෙන්නේ වාහන නවත්වන්න එපා කියලයි."

බස් රථය තරමක් ඉදිරියෙන් නතර කළා.

"දැන් දෙන්නා දෙන්නා පේළියට එන්න."

ගුරුතුමිය ළමයින් එක්ක කහ ඉර හරහා පාර මාරු වුණා.

ටිකක් දුර ගිහින් ග්‍රහලෝකාගාරයට ඇතුළු වුණා. ග්‍රහලෝකාගාරයේ චිත්‍රපට ශාලාවක වගේ පුටු තිබුණා. ළමයි නිශ්ශබ්දව වාඩි වුණා.

ග්‍රහලෝකාගාර අහසේ චිත්‍රපටියක් දර්ශනය වුණා. ළමයි ඒ දිහා බලා ගෙන ම හිටියා. විශාල ශබ්දයක් සමග අමුතු ම අමුතු යානයක්. ඒක ඈත ම ඈත දුර අහසට ම ගියා. ඒක නම් අහස් යානයක් වෙන්න බැහැ. රොකට් එකක් වගේ. හඳට ගියේ ඒ වගේ යානයකින් කියලා ගුරුතුමිය කියා දීලා තිබුණා. අමුතු ම ඇඳුමක් ඇඳගත් මාමා කෙනෙක් හඳට ගිය හැටි පෙන්නුවා. ඒ මාමා හඳ උඩ ඇවිද්දා. හඳේ ඉඳන් පොළොවට කතා කළා.

ඉර, හඳ, තරු පොකුරු, වල්ගා තරු, ග්‍රහලෝක වගේ අහසේ පෙනෙන දේවල් ග්‍රහලෝකාගාර අහසේ පැහැදිලිව පෙනුණා. අහසේ ඉර පායා ගෙන එද්දී ශාලාව එළිය වුණා.

ළමයි ග්‍රහලෝකාගාරයෙන් එළියට ආවේ දුර ගමනක් ගිහින් ආවා වගේ. හැමෝට ම බඩගිනි වෙලා.

"අපි දවල් කෑම ගන්න සතුටු උයනට යමු." ගුරුතුමිය කිවුවා. හැමෝම බස් එකට නැග්ගා.

බස් එක සතුටු උයන ළඟ නතර කළා. ළමයි කෑම පෙට්ටි, වතුර බෝතල් අරන් බස් එකෙන් බැස්සා.

"කවුරුවත් තනියම ඈතට යන්න එපා." ගුරුතුමියගේ හඬ පැහැදිලිව ඇසුණා. කෑමෙන් පස්සේ ළමයි පුංචි කෝච්චියේ සවාරියක් ගියා. හරි ම විනෝදයි. ළමයි සතුටින් සෙල්ලම් කළා.

"දැන් ඉතින් බස් එකට නගින්න." ගුරුතුමිය කිවුවා.

හැමෝම නැග්ගට පස්සේ බස් එක පිටත් වුණා. ළමයි ගී ගයමින් විනෝද වුණා. බසය පාසලට එන විට තරමක් රෑ බෝ වෙලා. ළමයින්ට මේ චාරිකාව කවදාවත් අමතක වුණේ නෑ.