අද දවසේ අප සියලූ දෙනා ම සතුටින් විනෝදයෙන් කාලය ගත කළා. සුපුරුදු පරිදි පවුලේ සියලූ දෙනා ම එක් වුණේ රාත්‍රී යාච්ඤා කාලය පැවැත්වීමට යි. අද ආච්චිත් සීයාත් අපේ ගෙදර ඇවිල්ලා.

ආච්චි: පුතා අද මට විශේෂ යාච්ඤාවක් කරන්න තියෙනවා.

දුව: ඔව් මා දන්නවා ආච්චි අම්මා අසනීප වෙලා කාලෙකින් අදනේ අපේ ගෙදරට ආවේ.

ආච්චි: මා පුතාලා දකින්න ආසාවෙන් බලාගෙන හිටියා.

පුතා: අපිත් ආච්චි අම්මා නැතිව හරිම පාළුවෙන් හිටියේ.

ආච්චි: අපට දෙවියන් වහන්සේ දෙන හැම දෙයක් ගැනම අප අමතක නොකර ස්තුති කරන්න අවශ්‍යයි.

දුව: ආච්චි අම්මාට ලැබුණු සුවය ගැන අද විශේෂයෙන් උන්වහන්සේට තුති පුදන්න පුළුවන්.

පුතා: අක්කේ, ආච්චි අම්මා, දෙවියන් වහන්සේට තුති කරන්න හරි ලස්සන ගීතිකාවක් හදලා.

තාත්තා: හොඳයි දරුවනේ අපි යාච්ඤා කාලය පටන් ගනිමු. අම්මා විශේෂ ගීතිකාව කියන්න අපි සියලූ දෙනා ම යාච්ඤාවෙන් යුතු ව ඊට සවන් දෙමු.

දෙවිඳුට තුති පුදමු - සමිඳුට තුති පුදමු
සුවය සදන සහනය දෙන - සමිඳුන් නම වණමු.

සරණක් නොමැති ව දුකින් පෙළෙද්දී - රෝ දුක් පීඩා පැමිණෙද්දී
අප අත් නොහරින සුවය සදන - සමිඳුට තුති පුදමු

දෙවිඳුට තුති පුදමු - සමිඳුට තුති පුදමු

පුතා: සීයා අපට අදත් බයිබල් කතාන්දරයක් කියා දෙනව ද?

සීයා: හොඳයි පුතේ, අද මා ලස්සන බයිබල් කතාවක් කියා දෙන්නම්. ඔන්න දවසක් ජේසුස් වහන්සේ ජෙරුසලම බලා යද්දී සමාරිය හා ගලීලය මැද්දෙන් ගමන් කළා. උන්වහන්සේ එක ගමකට ඇතුළු වුණාම ලාදුරු රෝගීන් දස දෙනෙක් උන්වහන්සේට හමු වුණා.

පුතා: කවුද සීයේ ලාදුරු රෝගීන් කියන්නේ ?

සීයා: ලාදුරු කියන්නේ ඒ කාලයේ ඉතා භයානක බෝවන රෝගයක් සම ආශ්‍රිතවයි හැදෙන්නේ. කෙනකුට ලාදුරු හැදුනම ඔහු පව්කාරයකු ලෙස සලකලා සමාජයට පිළිගත්තේ නැහැ. ඔවුන් ව වෙනම ස්ථානවලට යැව්වා. බොහෝ වෙලාවට පාළුකරයට, වනාන්තරගත ස්ථාන වලට පිටත් කළා. ඔවුන්ට එම ස්ථානවලින් පිටතට එන විට සීනුවක් නාද කරන්නට තිබුණා. එම සීනුව නාද කළ විට මේ එන්නේ ලාදුරු රෝගියකු බව දැන ගෙන හැම දෙනාම ඒ පාරෙන් ඉවත් වෙනවා.

දුව: ඒ ඇයි සීයේ ?

සීයා: ජුදෙව් ආගමේ නිතීවලට අනුව ලාදුරු හැදුණු රෝගියකු ස්පර්ශ කිරීමත් පාපයක්. කවුරු හරි එසේ කළොත් එය ස්පර්ශ කළ තැනැත්තා පූජකවරුන් ළඟට ගිහින් පවිත්‍ර වීමේ වත් පිළිවෙත් ඉටු කරන්න අවශ්‍යයි.

පුතා: සීයේ, ලාදුරු රෝගීන්ට කොච්චර දුක හිතෙන්න ඇත් ද නේද?

සීයා: ඔව් පුතේ, ඒ අයට දුක විතරක් නෙවෙයි. හැම දෙනාගෙන් ම අයින් වෙලා වනාන්තරවල ඉන්නකොට පාළුව, තනිකම, තදින් ම දැනෙන්න ඇති.

පුතා: ඉතින් ජේසුස් වහන්සෙයි, ශ්‍රාවකයනුයි මේ ලාදුරු රෝගීන් දහ දෙනා දැකලා පාරෙන් අයින් වුණේ නැද්ද සීයේ ?

සීයා: පුතේ, අසරණ රෝගීන්ට, මේ වගේ සමාජයෙන් කොන්වුණු අයට පිහිට වෙන එක ජේසුස් වහන්සේගේ සේවයේ කොටසක්. ඒ නිසා උන්වහන්සේ ඔවුන් ව පිළිගෙන ඔවුන්ට සවන් දුන්නා. කණ්ඩායමක් ලෙස ඇවිත් මේ ලාදුරු රෝගීන් දස දෙනා දුරින් සිට ජේසුස් වහන්සේට කිව්වා "ජේසුස් වහන්ස, ආචාරිණී, අපට කරුණා කරන්න" කියා. හරිම පුදුමයි උන්වහන්සේ කිසිම දෙයක් කළේ නැහැ ඔවුන් දස දෙනාට කිව්වා "ගිහින් ඔබේ පූජකවරුන් ඉදිරියේ පෙනී සිටින්න" කියා.

දුව: ඇයි සීයේ ජේසුස් වහන්සේ එහෙම කිව්වේ ?

සීයා: ලාදුරු රෝගියෙක් සුව වුණා ම ජුදෙව් නීතියේ ආකාරයට පූජක වරුන් ඉදිරියේ පෙනී සිට සහතිකයක් ලබා ගත යුතු වුණා.

පුතා: ඉතින් සීයේ මේ දස දෙනා ම සුව වුණා ද?

සීයා: ඔව් මේ අය යද්දී මග දී ම සුව වුණා. එක් කෙනෙක් පමණක් තමා සුව වූ බව දැක ආපසු හැරී ඇවිත් ජේසුස් වහන්සේගේ පාමුල වැටිලා මහ හඬින් දෙවියන් වහන්සේට ගෞරව කරමින් ස්තුති කළා. ඔහු සමාරීය ජාතිකයෙක්. ඒ කාලයේ ජුදෙව්වන් සමාරිතයන්ව කොන් කළා.

පුතා: සීයේ, ජේසුස් වහන්සේත් ජුදෙව්වෙක් නේද?

සීයා: ඔව් පුතේ, ඒත් උන්වහන්සේ හැම දෙනාට ම එක විදිහට සැලකුවා. සේවය කළා. ජුදෙව්වන්ටත් වෙනත් ජාතීන්ටත් එක ලෙසම කරුණාව දැක්වූවා. ජේසුස් වහන්සේ සමාරීය ජාතික ලාදුරු රෝගියාගෙන් ඇසුවා. "දහ දෙනෙක් ම සුව වුණා නේද? කෝ අනෙක් නව දෙනා ? " කියා. මේ ලාදුරු රෝගීන් කණ්ඩායමක් ලෙස පැමිණ සාමූහික ව සුවය ඉල්ලූවත්, උන්වහන්සේගෙන් සුවය බලාපොරොත්තු වුණත්, සුව වුණාට පස්සේ දෙවියන් වහන්සේට ස්තුති කරන්න හැරී ආවේ එක්කෙනයි. ඔහුත් සමාරීය ජාතිකයෙක්. ඒ සමාරීය ජාතිකයා ව ජේසුස් වහන්සේ බොහෝ අගය කළා. ඒ වගේම අනෙක් නව දෙනා නොපැමිණීම ගැන උන්වහන්සේට දුක හිතෙන්නට ඇති. උන්වහන්සේ සමාරීය ජාතික ලාදුරු රෝගියාට කීවා "යන්න ඔබේ ඇදහිල්ල ඔබ සුව කළා" කියා.

දුව: සීයේ ඔවුන් ගිහින් පූජක වරුන් ඉදිරියේ පෙනී සිටියා ද? 

සීයා: ඔව්. ඔවුන් එම පිළිවෙත ඉටු කරන්නට ඇති. ඒ වගේම තම නිවෙස් වලට ගිහින් තමා ලැබූ සුවය ගැන ප්‍රීතියෙන් සාක්ෂි දරන්නට ඇති. ආපසු සමාජයට එන්නට ලැබීම ගැන ජේසුස් වහන්සේ වෙතින් තමා ලද නව අත්දැකීම ගැන ඔවුන්ට කෙතරම් සතුටක් තියෙන්න ඇති ද? හැබැයි පුතේ අර ඉතිරි නව දෙනාත් ඇවිල්ලා තමා ලද සුවය ගැන දෙවියන් වහන්සේට ස්තුති කළා නම් කෙතරම් හොඳ ද?

පුතා: ඔව් සීයේ අප නම් තනි තනිවමත්, පවුලක් විදිහටත් එකතු වෙලා දෙවියන් වහන්සේට ස්තුති කරනවා.

සීයා: ඔව්, බොහොම හොඳයි පුතේ දෙවියන් වහන්සේගෙන් අප ලබන අප්‍රමාණ ආශිර්වාද ගැන අප දේව දරුවන් ලෙස අමතක නොකර දෙවියන් වහන්සේට ස්තුති කළ යුතු යි. ඒ වගේ ම අනෙක් අය අපට කරන උපකාරවල දී ඔවුන්ටත් අප ස්තුති කළ යුතු යි.

දුව: අද කාලෙත් ලාදුරු හැදෙනව ද?

තාත්තා ඔව් දුව, හැබැයි ලාදුරු කියන්නේ අද ඉතා පහසුවෙන් සුව කිරීමට හැකි රෝගයක්. අද වෛද්‍ය විද්‍යාව ඉතා දියුණුයි. ඒ වගේ රෝගවලට බෙහෙත් සොයාගෙන තියෙනවා. අපේ රටේ හැඳල ප්‍රදේශයේ ලාදුරු රෝගීන් සඳහා රෝහලකුත් පිහිටා තියෙනවා. එවැනි යහපත් සෞඛ්‍ය සේවාවන් ගැනත් අප දෙවියන් වහන්සේට ස්තුති කරමින් ප්‍රශංසා කළ යුතුයි.

අම්මා: එහෙනම් දැන් අපි යාච්ඤා කරමින් දෙවියන් වහන්සේට ස්තුති කරමු.

ආච්චි: ඔව්. අපි දැන් දෙනෙත් වසාගෙන නිශ්චල ව දෙවියන් වහන්සේගේ පාද පාමුලට යමු. අපි කළ සියලූ වැරදි ගැන පසුතැවිලි වෙමින් උන්වහන්සේගෙන් කමාව අයදිමු. අපි ලැබූ සියලූ ආසිරි ගැන උන්වහන්සේට තුති පුදමු.

සීයා: ආදර වන්ත දෙවිඳුනි, මේ අනගි දවස ගැන අපි ඔබ වහන්සේට තුති පුදමු. අප සිතින්, වදනින් හා ක්‍රියාවෙන් කළ වරදට අපට කමාව ලබා දුන මැනව. සුවය ලැබූ ලාදුරු රෝගීන් මෙන් ඇදහිල්ලෙන් දිවි ගෙවන්නටත් සැම විට ම අපගේ ජීවිත ඔබවහන්සේට ම තුති පූජාවක් ලෙස පුද දෙන්නටත් අපට වරම් දුන මැනව. සියළු ගෞරවය, මහිමය සදහට ම ඔබවහන්සේට ම වේවා.

තාත්තා: දැන් අපි අපගේ පවුලේ යාච්ඤාව වන ජේසුස් වහන්සේ ම අපට ඉගැන්වූ යැදුම එක්ව කියමු.