1920 - ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණයෙන් ලාංකිකයන්ගේ අපේක්ෂා ඉටු නොවුණි. මේ නිසා ලංකා ජාතික සංගමය මෙම ප්‍රතිසංස්කරණයට විරුද්ධ විය. මෙම සංගමය 1920- ප්‍රතිසංස්කරණය යටතේ පැවැත්වෙන මැතිවරණය වර්ජනය කිරීමටත් සැරසුණි. මේ වන විට ඉන්දියාවේ ඉංග්‍රීසි පාලනයට එරෙහිව ප්‍රබල උද්ඝෝෂණයක් සිදු වෙමින් පැවතුණි. ලංකාවේ ද එබඳු තත්වයක් ඇති වෙතැයි ඉංග්‍රීසීහු බිය වූහ. එබැවින් 1920 - ප්‍රතිසංස්කරණය පිළිගෙන කටයුතු කරන්නේ නම් ඉතා කෙටිකලකින් නැවත ප්‍රතිසංස්කරණයක් ලබා දෙන බවට මැනිං ආණ්ඩුකාරවරයා ලංකා ජාතික සංගමයට පොරොන්දු විය. 1924 - වර්ෂයේ දී නැවත වරක් ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණයක් ලබා දීම සිදු වූයේ එහි ප්‍රතිඵලයක් වශයෙනි. විලියම් මැනිං ආණ්ඩුකාරවරයාගේ නිර්දේශය මත යටත් විජිත භාර ලේකම් ඩෙවොන්ෂයර් විසින් සකස් කරන ලද මෙම ප්‍රතිසංස්කරණය මැනිං - ඩෙවොන්ෂයර් ප්‍රතිසංස්කරණය ලෙස හැඳින්වේ.

මැනිං - ඩෙවොන්ෂයර් ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණය යටතේ ව්‍යවස්ථාදායක සභාවේ සාමාජික සංඛ්‍යාව 49 දක්වා වැඩි කෙරිණ. 12 දෙනෙකු නිල ලත් සාමාජිකයන් වූ අතර 37ක් නිල නොලත් සාමාජිකයෝ වූහ. නිල නොලත් සාමාජිකයන්ගෙන් 29 දෙනෙකු ඡන්ද බලයෙන් පත් කෙරුණ අතර අට දෙනෙකු ආණ්ඩුකාරවරයා නාමකරණයෙන් පත් කළේ ය. ඡන්ද බලයෙන් පත් කෙරුණ 29 දෙනාගෙන් 23 දෙනෙකු පළාත්බද ඡන්ද කොට්ඨාස ක්‍රමය යටතේ ද හය දෙනෙකු වාර්ගික නියෝජන ක්‍රමය යටතේ ද පත් කෙරිණ.

මැනිං ඩෙවොන්ෂයර් ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණය - 1924

මෙම ප්‍රතිසංස්කරණය යටතේ නිල ලත් සාමාජිකයන් 12 දෙනා හා නාමකරණයෙන් පත් කළ 8 දෙනා එකතු වුවත්, ඡන්දයෙන් පත් වූ 29 දෙනාට වඩා එය සුළුතරයක් විය. එබැවින් ව්‍යවස්ථාදායක සභාව තුළ ආණ්ඩුකාරවරයාට පක්ෂපාත බහුතර ඡන්දයක් නොවී ය. මේ නිසා ආණ්ඩුක්‍රමය ක්‍රියාත්මක වීමේ දී ආණ්ඩුකාරවරයා අසීරු තත්වයකට පත් විය.

1920 - ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණයෙන් මෙන් ම 1924 - ප්‍රතිසංස්කරණය යටතේ ද ව්‍යවස්ථාදායකයට නියෝජිතයන් තේරීමේ දී ඡන්ද දායකයෙකු වීමට අවශ්‍ය සුදුසුකම් ගැන ලාංකිකයන් තුළ අප්‍රසාදයක් පැවතුණි. ඡන්ද දායකයෙකු වීමට කිසියම් භාෂාවක් ලිවීමට හෝ කියවීමට හැකි වීමත් දේපළ හෝ ආදායම් හිමිකාරිත්වයක් තිබීමත් අවශ්‍ය විය. එබැවින් මෙරට සිටි ඡන්ද දායකයන් සංඛ්‍යාව සීමා වී තිබුණි.