24 - යාච්ඤාවේ ප්‍රභේද
යාච්ඤාව යනු මිනිස් ආයාචනා දෙවි පියාණන් වහන්සේ වෙතටත්, දේව කැමැත්ත මිනිසා විසින් වටහා ගන්නටත් යොමු වන සංවාදයකි. යාච්ඤාව මගින් දෙවියන් වහන්සේ හා ගැඹුරු දේව සබඳතාවක් ගොඩනගා ගත හැකි ය. ක්‍රිස්තියානි යැදුම් සම්ප්‍රදාය තුළ යාච්ඤාවේ ප්‍රභේද තුනකි.
1. වාචික යැදුම
වචන යොදා ගනිමින් ශබ්දනගා හෝ සිතින් හෝ කරන යැදුම් මෙයට අයත් වේ.
උදා :- අසීසියේ ෆ්‍රැන්සිස් මුනිතුමාගේ යාච්ඤාව, පරමණ්ඩල යාච්ඤාව
2. භාවනාව
භාවනාව යනු සොයා යාමකි. මෙම සොයා යාමේ දී කරුණු දෙකක් පිළිබඳ ව විමසිලිමත් වේ.
- කිතුනු ජීවිතයේ පරමාර්ථය
- කිතුනු ජීවිතය ගත කළ යුතු ආකාරය
මෙහි දී සොයා බලන්නේ, දෙවියන් වහන්සේ අප එක් එක්කෙනාගේ අපේක්ෂා කරන දෙය හඳුනාගෙන එයට ප්‍රතිචාර දැක්වීමට ය.
3. ධ්‍යානයට සමවැදීම (ධ්‍යානාත්මක යාච්ඤාව)
ධ්‍යානයට සමවැදීම, භාවනාවේ උසස් තලයකට පැමිණි අයට පමණක් කළ හැකි ය. වාචික යාච්ඤාව ධ්‍යානයට සමවැදීමේ මුල් පියවර වේ.
ශාන්ත තෙරේසා තුමිය ඒ ගැන මෙසේ පවසන්නීය; "මගේ අදහසට අනුව ධ්‍යානයට සම වැඳීම යනු අන් කවරක්වත් නොව, කිට්ටු මිතුරන් අතර අදහස් හුවමාරු කර ගැනීමයි. එනම්, අපට ප්‍රේම කරන බව අප දන්නා තැනැන් වහන්සේ සමග, නිරතුරු ව ම හුදකලා ව සිටීමට කාලය යොදා ගැනීමයි."
ධ්‍යානාත්මක යාච්ඤාවට ඇතුළු වීම දිව්‍ය සත්ප්‍රසාදීය දේව වන්දනාවට ඇතුළු වීම වැනි ය. අපි අපගේ සිතුවිලි ඒකරාශී කරගන්නෙමු. ශුද්ධාත්මයාණන්ගේ පෙලඹවීම මත අපි මුළුමනින් මෙනෙහි කිරීමක් කරා යොමු වන්නෙමු. අපගේ හෘද අපට ප්‍රේම කරන තැනැන් වහන්සේ වෙත නැවත හැරී ඒමට අපි සලස්වන්නෙමු.
කිතුනු අපගේ ආධ්‍යාත්මික ජීවිතයේ වර්ධනයට යාච්ඤාවේ විවිධ ප්‍රභේද ඉවහල් වේ. ඒ කෙරෙහි අප නිවැරදි ව යොමු වීම වැදගත් වේ. ආධ්‍යාත්මික සුවය ලබන්නට මීසම තුළ සංවිධානය කරන යාච්ඤා මෙහෙයන් සංවිධාන කටයුතුවල දී සහාය දැක්වීමට ඉදිරිපත් විය යුතු ය.
අසීසියේ ශුද්ධ වූ ෆ්‍රැන්සිස් මුනිතුමාගේ යාච්ඤාව
ස්වාමීනි, මා ඔබගේ සාමයේ අවියක් කළ මැනව. වෛරයෙන් පිරුණු තැනට ප්‍රේමය ද අසමගියේ තුවාලයන්ට ශාන්තිය ද අවිශ්වාසයෙන් යුත් තැනට විශ්වාසය ද බලාපොරොත්තු සුන් වූ තැනට බලාපොරොත්තුව ද ශෝකය වටලා ගත් තැනට ප්‍රීතිය ද අඳුරින් වැසී ගිය තැනට ආලෝකය ද ගෙනයාමට මට වරම් දුන මැනව. සැනසීම ලැබීමට වඩා සැනසීම දීමට ද තේරුම් ගනු ලැබීමට වඩා තේරුම් ගැනීමට ද ප්‍රේමය ලැබීමට වඩා ප්‍රේම කිරීමට ද මා යොමු කළ මැනව. මක්නිසාද යත් දීමෙන් අපට ලැබීමත් සමාව දීමෙන් සමාවත් මරණයෙන් අපට සදා ජීවිතයත් අත්වන නිසා ය.