පාරු කවි

මෙම පාරු කවි අතීතයේ පටන් මේ දක්වා ම අතිශයින් භාවිතා කරනු ලබන කවි විශේෂයකි. පාරු පැදීමේ දී ඇතිවන පාළුව, තනිකම මගහරවා ගැනීම සදහා ඔවුන් මෙම කවි ගායනා කර ඇත. 

1. ඔන්න මලේ ඔය නා මල නෙලා                වරෙන්

    අත්ත බිදෙයි පය බුරුලෙන් තබා                වරෙන්

    කැළණි ගගේ ඔරු යනවා බලා                  වරෙන්

    සාදු කාර දී ඔරුවක නැගී                        වරෙන්

2. සූරිය උදා වන තුරු පිනි                         බෑවිල්ල

    පාරුව පදින තුරු සයුරේ                      සෙලවිල්ල

    මාරුව බල බලා හිතයට                       කැරකිල්ල

    කාරිය කෙරෙන තුරු කාගෙත්                  රැවටිල්ල

3. මාතර ගගේ ඉන්නා කිඹුලිගේ                පැටියා

    තල්ල සුදුයි බෙල්ලේ ගෝමර                කැටියා

    යන එන ඔරු පාරු නවතා ගෙන              සිටියා

    මිනී නොකයි මාතර කිඹුලිගේ                පැටියා

4. කන්දේ කකා ලන්දේ යන                 බෝසත්තු

    අත මිනි බැද පය මිනි බැද                   ජයගත්තු

    රාජ සබෙන් හොද කරුණා ලැබ                ගත්තු

    වලවේ ගගට බැස්සයි ගෝමර                  ඇත්තු

5. අදුරු වෙලා යන කල පසු කර                එළියේ

    නැඹුරු වෙලා බැලි අගනෙක් වත             දිලියේ

    සොදුරු නුරාවෙන් කත අප දෙස            බැලියේ

    මිතුරු දුටුවා ද ලිය නාරන්                    කුලියේ

6. ගග දිය බොර වුනත් කූනිස්සට                 වාසී

    ඒ දිය බොර වුනත් කඩයට මයි                 වාසී

    නිලතල වැඩි වුනත් මහතුන්ටයි                 වාසී

    කුල මල නැති වෙන්ඩ අවුසදයක්               කාසී

7. කරුවල තොටේ මම බැසලා නාන         කොට

    සුරගන ලියක් ආවා මගේ                 ඉස්සරට

    කරේ තිබුණ මුතු දෙපටේ                ලස්සනට

   අරන් යන්න සිතුනයි අගුලෙන්                ගමට

8. සන්තන්තෝනි සන්තානම්                  මෑණියනේ

    සෙබස්තියන් බල ඇති දෙව්              හාමුදුරුවනේ

    මූද මැදින් අපි යන්නේ දුර                      ගමනේ

    රුවලට හුළං දෙනව ද දෙවි                 මෑණියනේ

9. බෝඹු ඉදල දළු ලා දෝ                      නෙලාදෝ

    කෙකටිය මලේ වක යාදෝ                  නෙලාදෝ

    කැළණි ගගේ ඔරු යා දෝ                  නොයාදෝ

    කළුගේ නගා මෙහි ඒ දෝ                   නොඒදෝ

10. මස්සිනාගේ මගුලට මම රුහුණු                ගියා

      ලස්සේ වටින බඩු පටවා එන්න                ගියා

      පස්ස බලන කොට අගුලත් ගිලී                ගියා

      රත්රන් නෑනා මාතර ගගේ                     ගියා

11. ආරන්නේ පදුරු වටකර දළු                 ලන්ඩ

       මෝරන්නේ සදේ කළුවර වැඩි            වෙන්ඩ

       පීරන්නේ වරල තෙල් ගා ඔප             වෙන්ඩ

       තේරෙන්නෙ නැද්ද මේ දුක            දෙවියන්ට

12. පාට හොදයි ඇති රණ ගොයමේ          නිල්ලා

      ඊට උඩින් නැගිලා රන් පැහැ              නිල්ලා

      දැලේ ඉදන් පනිනා මැඩියන්             ගොල්ලා

      ඉතින් ළදේ පාලුයි තංගලු                   මුල්ලා

13. සීරුව ලෙසට බඩු පටවා පිරෙන           තුරු

      වාරුව ඇති ව රිටි ගසමින් යන            අයුරු

      පාරුව පදින මිනිසුන් පවසන              මියුරු

      පාරු මලේ සිවුපද මේ අස                 මිතුරු

14. ගමන් යන්න නැකතින් පාරු පැද         ගෙනේ

      සමන් දෙවියෝ පුද පඩුරු බැද            ගෙනේ

      මෙවන් කළු ගගේ කදු මුල් බලා          ගෙනේ

      අපිත් යමුව සැම දෙවියන්ට වැද           ගෙනේ

15. පාට එරන් ගග බොඩ යන                   කොකුන්නේ

      රෑට ඉතින් උන් කොතන ද                       ලගින්නේ

      ගග බඩ අතු නැද්ද උන් නොලැග                  යන්නේ

      වන්සේ මොක ද උඩ යන කණ               කොකුන්නේ

16. හඳ පානේ බැද පානේ ගමන්                 යමු

      රෑ වුන තැනේ අම්බලමේ වාඩි                ගමු

      අට පනමක පැණි අරගෙන බෙදා            කමු

      යාළු ඉතින් ඔරු පැද පැද බුලත්               කමු

17. ගාලා තෙල් සදුන් ගා ඇති කල             මවුලා

      බීලා කිරිත් දෙතනේ සැපසේ               වැඩිලා

      නාලා ලුණු වතුර ඇඟ ඔප                වැගිරිලා

      පාලාවියේ යනු බැරි වතුර              නැතිවෙලා