පතල් කවි -2

අතීතයේ ජීවත් වූ ගැමියා තමාට අවශ්‍ය මිල මුදල් සපයා ගැනීම සඳහා පතල් හෑරිමෙහි නිරත විය. එමගින් හමුවන මිනිරන්,මැණික් ආදී වටිනා වස්තූන් විකුණා මුදල් සපයා ගනී.මෙහිදී ඔවුන්ට දුක් කම්කටුලු වලට මුහුණ දීමට සිදුවේ. එම දුක් කම්කටුලු පිළිබඳ මෙම පතල් කවි වලින් කියවේ.පහත දැක්වෙන්නේ පතල් කවි කිහිපයකි.

මී වදේ ලෙසට ඉල්ලම සොයා ගෙන

එම වදේ ලෙසට කටු පණ තියා ගෙන

ආයුදේ ලෙසට ඉල්ලම් කටු රැ ගෙන

මේ සඳේ පතල් වල ඉල්ලම් කපන

ඉරුට වැදලා ඉරුදෙවි අවසර ගතෙමි

සඳුට වැදලා සඳුදෙවි අවසර ගතෙමි

පොළොවට වැදලමිහිකත අවසර ගතෙමි

ගොයමට වැදල නෙළුමට අවසර ගතෙමි

මිනිරන් පතල හියට අපෙ ගෙදර වගේ

බත් දෙන කෝකි අප්පු අපෙ අම්මා වගේ

ලියන අප්පු පවුලේ ලොකු අයිය වගේ

ලෝඩර් ගොල්ල හරියට මහසෝන වගේ

ඉන්නෙත් මීගොඩයි විත් පූරුවෙ පවට

දෙන්නෙත් රපියලයි කෑමයි මදි මෙමට

කන්නෙත් කරවලයි රට හාලේ බතට

සුන්බත් වෙමින් යන්නට වෙයි මට ගමට

කරවනැල්ල ඉස්ටේසම ටිකට් දෙන

රුවන්වැල්ල කන්තෝරුව ලියම් දෙන

කොටියා කුඹුර ඉස්ටෝරව බඩු කිරන

මා බෝගල පතලයි අපි වැඩ කරන

බඹර කරකවා අත්දෙක වෙව්ලනවා

නිතර ඇවිත් ලෝඩර දත් මිටි කනවා

වතර ඇදල අත්වල කරගැට එනවා

මිතුරු පතල් වැඩ ගැන මගෙ බඩ දනවා

මහ බෝගලට අපි ඇවිදින දුකා

ගැට්ට නැති මුට්ටි පොඩියේ උයා කකා

පනන් විස්ස ණය වෙනකොට සිතේ දුකා

සතර වරම් දෙවි පිහිටෙන් නොවන් දුකා

ආවා තමා පතලේ වැඩ කරන්ට

බැරුවා තමා ඉනිමං වල බැස යන්ට

මැරුවා වගේ ලග ඉදගෙන කියන කොට

බැරවා දෙවියනේ කළුගල් බිදින්නට

දඩි බිඩි ගගා කරනා වැඩ රට වටියේ

රට වෙඩි දමා කඩනා කළු ගල් කැටියේ

මඩ යට තිබෙනා මිනිරන් ගන්නා සැටියේ

උඩ වැඩ කරනා අයට දෙන්නේ අඩු පඩියේ

මදුරාගොඩට අපි ඇවිදින් විඳින දුකා

ගැට්ය නැති මුට්ටියෙ උයන් කකා

පනමි විස්ස නැති වෙනකොට හිතට දුකා

මීට වැඩිය නරකද ගම හිඟා කකා

වල ඇතුලේ සොල්දරෙ වාසනාවන්

සොල්දරෙ උඩින් දබරේ වාසනාවන්

දබරෙ උඩින් දම්වැල වාසනාවන්

දප්පත් අපට පතලේ වාසනාවන්

ඩබරෙ කරකවා අත් දෙක වෙව්ලනවා

නිතර ඇවිත් ලෝඩර දත් මිටි කනවා

වතුර ඇදල අත් වල කර ගැට එනවා

මිතුරෙ පතල් වැඩ ගැන මගෙ බබඩ දනවා

ඉර පායා එනකොට රැසි විහි දෙනවා

සද පායා එන කොට තරු දිලි සෙනවා

මල් පිපිලා සවදට බඹරුන් එනවා

ලද නඹ මතක් වෙ කොට හදවත දනවා

දෝත මදුන තබමින් සුරිඳුන් වඳිමු

සෑම සියලු දෙවි උතුමන්ට පින් දෙමු

දන්න දන්න තාලෙන් සීපද කියමු

දෝස දුරැර අපි ගම රටවල යවමු

ඉන්නෙත් දුම්බරයි මහ කලු ගලක් යට

කන්නෙත් කරවයි රට හාලේ බතට

බොන්නෙත් බොර දියයි පූරුවෙ කළ පවට

යන්නේ කවදාද මවුපියො දකින්නට

මං මුලා වෙලා මේ රට පසුවෙනවා

අයියලා ඉඳන් මට තව දුක් දෙනවා

අම්මලා අපට පෙව් කිරි සිහි වෙනවා

බංගලා වළේ දෝනාවට අපි යනවා

කිරිමදු කොල කිරිමදු කොල කිරි අම්මේ

කිරට අඬන අත දරුවෙකි මම අම්මේ

අනුන් දෙන බතට වග බොහොමයි අම්මේ

ඈත හිටන් කට හඬ පානුය අම්මේ

කළුවන් කළු රුවයි මන්ගෝ දිලිසෙන වා

මිනිරන් තෝරන්න දින ගණනින් යන වා

මිනිරන් තේරුවොත් ලඳ නුබ කළු වෙන වා

ලගනම් ගෙදර මර ඇරුනම මම එන වා

සතර වරම් දෙවියෝ මගේ දක බැලුවා

මිනිරන් පතල ඇතුළත මම වැඩ කෙරුවා

දවස් ගණන් නොකා නොබී දිවි ගෙව්වා

මිතුර ඔබත් මම සමග ම කල් ගෙව්වා