පාරු කවි 2

පාරු කවි

මෙම කවි අතීතයේ ගැමි ජනයා විසින් පාරු පැදීමේ දී ඇති වන පාළුව, තනිකම, කාන්සිය, විඩාව මගහරවා ගැනීමට මෙම කවි විශේෂය යොදා ගෙන ඇත. පහත දැක්වෙන්නේ එවැනි අවස්ථාවල ගායනා කරන ලද පාරු කවි කිහිපයකි.

දැ ක ලා අපි සැවොම මීගමු කලපුව ට

ඇ ද ලා ගොසින් යන්තම් වැටුණිය ගොඩ ට

එ ක ලා කඩේ වෙළදම් ගන්ඩ ගියවි ට

සි ට ලා ගැහැණු දෙමළෙන් ඩෙවයි අප ට

සීරුව බිමට කණ නොම සිටුවා මහත

වාරව ඇතුව දිය පිට ඇදි ගෙයක් ඇත

මාරුව තැනින් තැන බදු ගෙන ගමන් යන

වාරුව වැනි දෙයක් මේ මුළු ලොවේ නැත

ගහක් කපාගෙන ඔරුවක් කොටා ගෙන

හබලක් හදාගෙන ගඟකට දමා ගෙන

එගොඩත් බලාගෙන මෙගොඩත් බලා ගෙන

කොළුවෙක් තෙමී ගෙන ඔරුපදි මුලා වෙන

හ ඳ පා නේ බඳපානේ ගමන් ය මු

රෑ වු න තැනක අම්බලමක වාඩි ග මු

අ ට පනමක පැණි අරගෙන බෙදා ක මු

ය හ ලු අපට ඔරු පැදපන් බුලත් දෙ මු

කන්දේ කකා ලන්දේ යන බෝ ස ත්  තු

අත මිනි බැද පය මිනි බැද ජය ග ත් තු

රාජ සබෙන් හොඳ කරුණා ලැබ ග ත් තු

වලවේ ගඟට බැස්සයි ගෝමර ඇ ත් තු

බෝඹු ඉඳල දළු ලා දෝ නො ලා දෝ

කෙකටිය මලේ වක යාදෝ නො යාදෝ

කැලණි ගඟේ ඔරු යාදෝ නො යාදෝ

කළුගෙ නගා මෙහි ඒදෝ නො යේදෝ

සස්සද සසද දිය මතු පිට තිබෙයි කොළ

සස්සද සසද දිය ප්ලේ තිබෙයි අල

වැස්සට පිණි බබා මෝරන කැකුලු මල

මස්ටක යින්ට මත කුඩයකි නෙලුම් මල

වැල්ලේ පපෙන බිම් මල වාසනාවන්

ගොල්ලේ පිපෙන පන් මල වාසනාවන්

අත අග පිපෙන සපු මල වාසනාවන්

අපේ අම්මා ජාතිත් වාසනාවන්

සූරිය උදා වන තුර පිනි බෑවිල්ල

පාරව පදින තුරු සයුරේ කැලබිල්ල

මාරුව බල බලා හිතයට කැරකිල්ල

කාරිය කෙරෙන තරු කාගෙත් රැවටිල්ල

ඒ ගොඩත් බැලිමි ඒ ගොඩත් දෙදුන්න වගේ

මෙගොඩත් බැලිමි මේ ගොඩත් දෙදුන්න වගේ

දෙ ගොඩම බැලිමි දෙ ගොඩම දෙදදුන්න වගේ

පේරාදෙණියේ පාලම දෙදුන්න වගේ

අදුර වෙලා යන කල පසු කර එලියේ

නැඹුරු වෙලා බැලි අගනෙක් වත දිලිසේ

සොදුර නුරාවෙන් කත අප දෙස බැලියේ

මිතුරා දුටුවා ද ලිය නාරන් කුලියේ

ග ම න් යන්ට නැකතින් පාරු පැද ගෙ න

ස ම න් දෙවියන්ට පට පඬුරු දීගෙ න

මෙවන් කළු ගගේ කඳු මල් බලා ගෙ න

අ පි ත් යමුව සැම දෙවියන්ට වැඳ ගෙ න

කරුවල තොටේ මම බැසලා නාන කොට

සුරගන ලියක් ආවා මගේ ඉස්සරට

කරේ තිබුණ මතු දෙපටේ ලස්සන‍ෙ

අරන් යන්න සිතුනයි අගලෙන් ගමට