අතීත ගැමි ජනයාගේ විඩාව කාන්සිය නිවූ රසවත් ජන කවි

01.පැල් කවි

පැල් කවි යනුවෙන් හදුන්වන්නේ අතීත ජනයාගේ හේනේ හෝ වේවා කුඹුරේ හෝ වේවා ගොවියා විසින් සිටවූ දේවල් වල අස්වනුු නෙලීමට ආසන්න කාලයේ දී සතුන්ගෙන් වන හානි වලක්වා ගැනීම සඳහා ගොවියෝ හේනේ උස ගසක පැලක් අටවාගෙන මුළු රැයම ඒ තුළ ගත කිරිමේ දී ඇති වන පාලුව නැති කර ගැනීම සඳහා මෙම කවි ගායනා කරයි.

කන්ද උඩින් එන කිකිළිය ගොමරියේ

නළල් වටින් එන දාඩිය මතු කැටියේ

අත පාමද පය පාමද වයිරොඩියේ

මට පිටපා ගෙට යනවද සුරතලියේ

පෙර කලේ තැනු පැල දැන් දිරාලා

එම කලේ බැදපු වැට ගොනු කඩාලා

පැල් පතේ ගොයම් රෑ රැක බලාලා

නිදි මතේ කියමු පැල් කවි ගොතාලා

පැලේ පැදුර සුළඟට වැනි වැනීයෝ

වැවේ වතර රැල්ලට සිඳි සිදීයෝ

වෙලේ ගොයම පින්නට පැසි පැසීයෝ

අපේ මෙවන් දුක දෙවිදුට පෙනීයෝ

02.කරත්ත කවි හෙවත් ගැල් කවි

අතීත ජනයා තවලම් යාමේදී ඇතිවන කාන්සිය මෙන්ම විඩාව දුරු කර ගැනීම සඳහා මෙම ජන කවි විශේෂය ගායනා කරනු ලබයි.

බතට කන්න බැරි බතලේ ගල කන්ද

අලට කන්න බැරි අලගල්ලේ කන්ද

හුනට කන්න බැරි හුන්නස් ගිරි කන්ද

මේ කදු තුනට නායක සමනොළ කන්ද

තන්ඩලේ දෙන්න දෙපොලේ දක්කනවා 

කටු කැලේ ගාල නොලිහා වද දෙනවා

හපුතලේ කන්ද දැකලා බඩ දනවා 

පවු කල ගොනෝ ඇදපන් හපුතල් යනවා

කලගල් තලාලයි පාරට දමන්නේ

එම ගල් පෑගිලයි ගොනුකුර ගෙවෙන්නේ

ගොනා නොවෙයි හරකයි බර අදින්නේ

කිරි ගල් පොත්ත කන්දයි මේ නගින්නේ

03.දරුනැළවිලි කවි

අතිත ගැමි ජනයාගේ දුෂ්කර ජීවිතය ගෙන යාමේ දී මව බොහෝ කාර්ය බහුල විය. එහිදී තම දරුවන් රැක බලා ගැනීමට ඇයට පැවරී තිබුණි එම නිසා ඔවුන් නලවා ගැනීම සදහා මෙම කවි විශේෂය ගායනා කර ඇත.

ඔන්න බබෝ ඇතින්නියා

ගල් අරඹේ සිටින්නියා

ගලින් ගලට පනින්නියා

බඹුට බයේ දුවන්නියා

සී දැන් මට සිතනි පුත්

කෑමට පොල් හකුරු ඇතේ

දිමට රුපියල් දැතේ

මාමට වැඳපන්න පුතේ

උඹෙ අම්මා කොතැන ගියේ 

පතන කැලේ දරට ගියේ 

දර අරගෙන එන්ට ගියේ 

ඒ එන කල් නුඹ දොයියා

04.පාරු කවි

පාරු කවි යනුවෙන් හඳන්වන්නේ අතීත ගැමි ජනයා විසින් පාර පැදීමේ ඇති වන පාලුව නිවා ගැනීම සඳහා මෙම කවි ගායනා කර ඇත.

අවරගිරේ ගිර අවරේ ගිර වන්ට

අදින සැරේ රොන් ගෙනියන බඹ රුන්ට

ගති අවරේ ගිරිමුදුනේ රෑ වෙන්ට

එන මිතුරේ අපි සැම පාරවේ යන්ට

බෝඹු ඉදල දළු ලන්නේ වැස්සකටයි

කෙකටිය මලේ වක යන්නේ වතරකටයි

කැලණි ගඟේ ඔර යන්නේ පදින කොටයි

කලුගෙ නගා මෙහි එන්නේ නැකතකටයි

05.පතල් කවි

පතල් කවි ගායනා කරනු ලබන්නේ මිනිසුන් පතල් වැඩ කිරීමේ දී දැඩි දුෂ්කරතා වලට මුහුන දීමට සිදුවේ. එහි දී ඒවා මග හැර ගැනිීම සඳහා මෙම කවි ඔවුහු ගායනා කර ඇත.

පේරාදෙණිය එකසිය ඇති මහත් තුර

පාලම හදන්නට ගත්තේ යකඩ කරු

ඒ්ත් මදිව තව ගත්තේ ගල පතුරු

පාලම තියෙයි මේ කප පවතිනා තුරු

ඉනනේ දුම්බරයි මහ කළු ගලක් යට

කන්නෙ කරවලයි රට හාලේ බතට

බොන්නේ බොර දියයි පූරුවෙ කල පවට 

යන්නේ කවදාද මවුපියො දකින්නට  

මිනිරන් පතල හරියට අපෙ ගෙදර වග‍ෙ

කෝකි අයිය බත් දෙන අපෙ අම්ම වගේ

ලියන අප්පු පවලේ ලොකු අයියා වගේ

ලෝඩර ගොල්ල හරියට යම පල්ලො වගේ