කුළු කවි 2

කුළු කවි

කෘෂිකාර්මික ජන සමාජයේ අත්‍යවශ්‍ය උපකරණයක් ලෙස භාවිත වන කුල්ල ඇසුරු කර ගනිමින් නිර්මාණය කොට ඇති අලංකාර ගැමි නැටමක් ලෙස කුළු නැටුම හඳුන්වා දිය හැකිය. කුල්ල කමතේ දී භාවිතා කරනු ලබන මුව තැන්ගෙයි උපකරණයක් ලෙස නිවසේ දී භාවිතා කරන කමතේ දී බැත එකතු කිරීම කාටුව පිස හැරීම බැත හුලං කිරීම, ගල් හා වැලි සහලින් ඉවත් කර ගැනීම සඳහා පූ කිරීම පිරිසිදුු කර බැත ගෝනි වලට පිරවීමආදී කාර්යයන් හිදී කුුල්ල යොදා ගැනේ කමතේ දී පිරිමි පාර්ශ්වය කුල්ල භාවිතා කරන අතර මුළු තැන්ගෙයි වැඩ කටයුතු වලදී කාන්තාවන් කල්ල බාවිත කරයි. කුළු නැටුම සඳහා යොදා ගන්නා කවි විවිධ තාල රූප හා විවිධ නාද මාලා අනුව සරල ගැමි බස් වහරකින් නිර්මාණය වී ඇත. එමෙන්ම මේ සඳහා රත්නමාලී දෙව්දුව සම්බන්ධ රන් තෙලඹු වර්ණනාවේ එන කවි හා රත්නවල්ලී කවි ද යොදා ගනු ලැබේ. රටා දමා කුල්ල සකස් කිරීම කොතරම් අපහස කාර්යක් දැයි එහි එන සමහර ගායනා වලින් පැහැදිලි වේ. පහත දැකිවෙන්නේ කළු කවි කිහිපයකි.

බැතෙන් ගත්ත බෝල් පුරවා කමතට යන්නේ

අතින් කිත්ත නද පතරා බොල් ටික බේරන්නේ

සිතින් කින්න සිය පියයුර නලවා පොලමිනනේ

ඉතින් ඔන්න කුළු හරඹය නගොයි නටා පන්නේ

ඈත සිටන් එන්නෙ සෙල්ලි සෙල්ලියේ

මෑත සිටන් එන්නෙ සෙල්ලි සෙල්ලියේ

කරේ බැන්ද පවලම් පොට නොසෙල්ලියේ

පැරකුම් රජුගෙ දව නවරත්න වල්ලියේ

ළමා ලියෝ ගවසා මල් වරල පිට

දමා කරට මත පොට අත වළලු වට

පෙමා වඩන ලෙස සරසා ඔසරි පට

පමා නොව රඟති කුල ගෙන සබේ පිට

දෑතේ වීරිය නුඹටයි නෑනෝ

ඒකෙන් වන ඵල රටටයි නෑනෝ

කවට කතා බස් තෙපලන නෑනෝ

නුඹ සනස්න්නට එන්න ද නෑනෝ

පෙමා වඩන රුසිරු ලද ලියෝ ඉන්නේ

දමා තැල්ල කරවට නෙරි සේලය අදිමින්නේ

පෙමා වඩා ගත්ත කල්ල කරලිය තබමින්නේ

අමා වියරු කියා බැත ගොඩ වට ඉන්නේ

දහදිය මුතු පට නළල දිලෙන්නේ

වාරු ඇතිව ඇඟ පුබුදු කරන්නේ

සතර දෙනයි දැන් කුල්ලෙ පොලන්නේ

දෙවි පිහිටෙන් රට දැය සර වන්නේ

ව ට ත් සදිසි බට කොල වියප වල්ලියේ

ම ට ත් බලන්නට සවදම් ගැසිල්ලියේ

මෙ ර ට ලඳුන් කළු හරඹට අවුල්ලියේ

පැ ර කු ම් රජුගෙ දුව නවරත්න වල්ලියේ

ව ර ණ ඉතා රණ ගිරවියෝ සේ ම යි

බ ර ණ ගොතා කර මියුරන් සේ ම යි

ක ර න කතා බස් කිඳ්‍රරියො සේ ම යි

ග ම න ලතා හස දේදණු සේ ම යි

මොන ලී පතුරෙන් කුල්ල වියන්නේ

බට ලී පතරෙන් කල්ල වියන්නේ

මොන ලී පතුරෙන් කුල්ල බදින්නේ

බට ලී පතරෙන් කල්ල බදින්නේ

රන් ගිරි මුදනේ හිර බබළන්නේ

වල්ලි ළඳුන් තනි තනිවම එන්නේ

අවුව ද වැස්ස ද කියා බලන්නේ

කුල්ල අරන් අප නැටුමට එන්නේ

පෑ දියේ රන් රූ ලෙසේ අත් ලෙල දිදී විදුලිය ලෙසේ

සේ දිදේ පිරි සඳ ලෙසේ උවනන් දසන් පෑ මඳ හසේ

පද මෙසේ රඟ නොමසේ දිගු නුවණින් බැල්මෙන් ලෙසේ

මෙලෙසේ නලඟන රැසේ දුට නව සරදම් කොයි ලෙසේ

බන්ද වාන කුළු යතුර සදාලා

අන්ද වාන දෙදෙනෙකට කියාලා

කැන්ද වාන අළු යන්තරෙ ඇදලා

කන්දෙ බැදෙන බැත පැහැපත් කරලා