රාජ්‍ය පිළිබඳ සමාජවාදී මතය
සමාජ වාදය.................
18 වන සියවසේ දෙවන භාගයේදී යුරෝපයේ පැතිරගිය කාර්මික විප්ලවය තුලින් බිහිවූ කාර්මික ධනේශ්වර ක්‍රමය හේතුකොට ගෙන සමාජයේ බහුතර ශ්‍රමිකයන් හෙවත් කම්කරු පංතිය ධනපත් පංතියේ සූරාකෑමට ගොදුරු වීමෙන් ඉතාමත්ම දුෂ්කර ජීවන තත්වයකට පත් වීම පිළිබද සමාජ අසාධාරණයට එරෙහිව පැතිරගිය දේශපාලන මතවාදයක් වන අතර ධනේශ්වර ක්‍රමයට එරෙහිව ගොඩනැගුණු ප්‍රභලතම මතවාදය සමාජවාදය වේ. ආර්ථික සාධකය හෙවත් පවත්නා නිෂ්පාදන ක්‍රමය විසින් රාජ්‍යයේ ස්වාභාවය හා එහි බලය යොදා ගන්නා ආකාරය තීරණය කරනු ලබන්නේය යන අදහස ඉදිරිපත් කල චින්තකයෝ සමාජවාදීන් යනුවෙන් හැදින්වෙයි.
පොදු විග්‍රහය ( General Explain )
|
“සමාජවාදය යනු මූලික වශයෙන් ධනවාදයට විරුද්ධව හෙවත් පෞද්ගලික දේපල ක්‍රමයට හා සූරාකෑමට මෙන්ම සුලුතර ධනපති පංතියේ රාජ්‍යය බලයට එරෙහි වූත් , පොදු දේපල ක්‍රමය , සමාජ සමානාත්මතාවය හා නිර්ධන පංතියේ රාජ්‍යය බලය යනාදිය තහවුරු කිරීම සම්බන්ධයෙන් වූ දේශපාලන මතවාදයකි.” |
දේශපාලන දර්ශනවාදය තුල පවත්නා වූ සමාජවාදී මතවාද:-
- මනෝරාජික සමාජවාදය (Utopian Socialism)
- විද්‍යාත්මක සමාජවාදය / මාක්ස්වාදය (Marxism / Scientific Socialism)
- ප්‍රතිසංස්කරණවාදය (Revisionism)
- සම්මේලනවාදය (Syndiealism)
- ෆේබියන් සමාජවාදය (Fabian Socialism)
- ශ්‍රේණි සමාජවාදය (Guild Socialism)
- විකාශනාත්මක සමාජවාදය (Evolutionary Socialism)
- බ්‍රිතාන්‍ය සමාජවාදය (British Socialism)
- ජාතික සමාජවාදය (National Socialism)
- ප්‍රජාතාන්ත්‍රික සමාජවාදය (Democratic Socialism)
- ජර්මානු සංශෝධනවාදය (German Revisionism)
රාජ්‍යයේ ප්‍රභවය, විකාශනය (ස්වාභාවය) හා අනාගතය පිළිබඳ සමාජවාදී මතය
සමාජ ඉතිහාසයේ විකාශනය තුල රාජ්‍යයේ ප්‍රභවය ඇති වූ ආකාරයත්, එහි වර්තමාන ස්වාභාවයත් , ව්‍යුහයන් හා අනාගතය පිලිබඳවත් මාක්ස්වාදී න්‍යාය මඟින් ඉතා පැහැදිලි ලෙස විග්‍රහ කර තිබේ. එම විග්‍රහය ඉදිරිපත් කොට ඇත්තේ ඓතිහාසික භෞතික වාදය හෙවත් සමාජ සංවර්ධන ඉතිහාසය යටතේය. “රාජ්‍ය යනු සාජයේ පංති විරෝධතාවයන් මර්ධනය කිරීමේ උපකරණයකි” එය නිශ්චිත වශයෙන්ම ඉතිහාසයේ සෑම පංති සමාජයකම අඛණ්ඩව ක්‍රියාත්මක වන්නක් වේ. ඕනෑම පංති සමාජයක රාජ්‍ය “ දේපල හිමි පංතියේ උපකරණයක් වශයෙන් දේපල අහිමි පංතිය යටපත් කර ගැනීම සඳහා පවතින්නකි” යන අදහස ඉදිරිපත් වී ඇත.
දේපල ක්‍රමය පදනම් කොට ගෙන සමාජය ඇති නැති වශයෙන් පංති දෙකකට බෙදී යාමට ප්‍රථමයෙන් රාජ්‍ය නැමති සංවිධානය මින්ස් සමාජය තුල නොතිබූ බව අවධාරණය කරන මාක්ස්වාදීහු ප්‍රාථමික යුගය ගණගෝත්‍ර යුගය ලෙස හදුන්වා දෙයි. ඉතාමත්ම නොදියුණු ගෝත්‍ර සමාජයක් වන එහි මිනිසුන් සාමූහික ජීවිතයක් ගත කරන ලදී. මෙම යුගය තුල මානව තාක්ෂණය මෙන්ම ශ්‍රම උපකරණද නොදියුණු තත්වයක පැවති හෙයින් නිෂ්පාදන ඉතා පහල මට්ටමක විය. නිශ්පාදන සමාජ පරිභෝජනය සඳහා ප්‍රමාණවත් වූ හෙයින් අතිරික්තයක් දක්නට නොලැබිණි. එනිසා පෞද්ගලික අයිතියක්ද දක්නට නොලැබිණි. මෙම ආදිකාලීන ගෝත්‍ර සමාජ ක්‍රමය අතිශයින්ම ප්‍රාථමික මට්ටමේ කොමියුනිස්ට් සමාජ ක්‍රමයක් ලෙසට මාක්ස්වාදීහු පෙන්වා දෙති.
රාජ්‍ය ප්‍රභවය
ඉතිහාසය තුල රාජ්‍ය නැමති සංවිධානයේ ආරම්භය සිඳුවන්නේ පෞද්ගලික දේපල ක්‍රමය පදනම් කොට ගෙන සමාජය ධනපති හා නිර්ධන වශයෙන් පංති දෙකකට බෙදීයාමෙන් පසුවයි. මේ ආකාරයට සමාජය දේපල පදනම් කොට ගෙන පංති දෙකකට බෙදී ගිය ප්‍රථම අවස්ථාව වන්නේ වහල් යුගයයි. එම සමාජ ක්‍රමයේ ප්‍රධාන පංති 02 ක් දැකිය හැකි විය.
- වහල් හිමියන්
- වහලුන්
වහලුන්ට උපතින් රැගෙන ආ ශරීරය හැරුණුවිට කිසිඳු දේපලක් ඔවුන් සතු නොවීය. මෙම සමාජය තුල සැබවින්ම ද්‍රව්‍යාත්මක දෙයක් බවට පත්ව තිබූ බව මාක්ස්වාදීන් පවසයි. උපතේ සිට මරණය දක්වා වූ ජීවිතය වහල් හිමියන් අත වූ අතර මරණයද වහලාට කැමති පරිදි වැලදගැනීමට හැකියාවක් නොතිබිණි. ස්වකීය මානුෂික අයිතිවාසිකම් මුල්මනින්ම යටපත් කරමින් ශ්‍රමය බලහත්කාර ලෙස නිෂ්පාදන ක්‍රියාදාමය සඳහා යෙදවීම හේතුකොට ගෙන සමාජයේ බහුතර වහලුන් වහල් හිමියන්ට එරෙහිව ගෙන ගිය අරගලය මර්ධනය කරමින් ඔවුන් සූරා කෑම සඳහා වහල් හිමි ධනපති පන්තිය විසින් රාජ්‍ය නැමති උපකරණය බිහිකර ගැණින. රාජ්‍ය බිහි වීමෙන් අනතුරුව නීති බිහිවන අතර නීති ක්‍රියාවට නැංවීම සඳහා මර්ධනකාරී ආයතන පිහිටුවා ගත් බව මාක්ස්වාදීහු පවසති.
සාරාංශය
ආරම්භය
රාජ්‍යයේ අරම්භය සම්බන්ධයෙන් ලිබරල්වාදීන් ඉදිරිපත් කළ මතය මූලික වශයෙන් ප්‍රතික්ෂේප කරන මාක්ස්වාදීන්ගේ කොන්දේසි විරහිත ව එය ප්‍රතික්ෂේප කර ඇත. V. I ලෙනින් ප්‍රකාශ කළ පරිදි “රාජ්‍ය වූ කලි සහසම්බන්ධතාවයක් ගොඩනැගිය නොහැකි පන්ති ප්‍රතිවිරෝධතාවයන්ගේ ප්‍රතිපලය වේ. කවදා කොතැනක දී රාජ්‍ය පැන නගින්නේ පන්ති ප්‍රතිවිරෝධතාවයන් නිසාම ය.” රාජ්‍යය පිළිබද මාක්ස්වාදී න්‍යායට අනුව රාජ්‍ය වූ කලී පන්ති ආයුධයකි. රාජ්‍ය මිනිසාගේ සමාජ හැසිරීමේ ස්වාභාවික ප්‍රතිපලයක් නොව, මිනිසාගේ සමාජ ප්‍රගමන ක්‍රියාදාමයේ එක් අවස්ථාවක දී බිහිවෙන පෞද්ගලික දේපළ ක්‍රමය හේතුකොට ගෙන මිනිස් සමාජය දේපළ හිමි සහ අහිමි වශයෙන් ප්‍රතිවිරුද්ධ සමාජ පන්ති දෙකට බෙදී යෑම නිසා ඇතිවන පන්ති සටනේ ප්‍රතිපලයක් ලෙස රාජ්‍ය පැන නැගී ඇත. ඒ අනුව නිෂ්පාදන ක්‍රමය පාලනය කරන දේපළ හිමි පන්තිය විසින් තම පන්ති වරප්‍රසාද ආරක්ෂා කර ගැනීම සදහාත් දේපළ අහිමි පන්තිය තම අධිපතිත්වය යටතේ තබා ගනිමින් සූරා කෑම පවත්වාගෙන යෑම සදහාත්, සූරා කෑමට එරෙහි ව දේපළ අහිමි පන්තිය නැගී සිටින විට ඔවුන් මර්ධනය කිරීම සදහාත් පිහිටුවා ගත් මර්ධනකාරී උපකරණය රාජ්‍ය වේ.
රාජ්‍යයේ විකාශනය හා ස්වාභාවය
වහල් යුගයට තුලින් රාජ්‍යට අඳාල මූලික අඩිතාලම වැටීමත් සමඟ වැඩවසම් ක්‍රමය හරහා එහි විකාශනය පටන්ගන්නා බව මාක්ස්වාදීහු පවසති. නිෂ්පාදන ක්‍රමයේ පරිවර්තනය සමඟ ඇතිවූ මෙම යුගය නින්දගම් මුල් කොට ගෙන සිඳුවූ ආර්ථික වර්ධනය සමඟ සමාජයේ ප්‍රධාන පංති 02 කට බෙදී ගිය බව ඔවුන් පෙන්වා දෙයි.
- ඉඩම් හිමි රඳලයින්
- ප්‍රවේණි දාසයින්.
වැඩවසම් යුගය තුල ප්‍රවේණිදාසයා මිනිසෙකු ලෙස පිළිගැනෙන අතර ඔහුගේ ශ්‍රමය නින්දගම් (ඉඩම් ) වෙත බැඳ තිබුණි. එහෙයින් ප්‍රවේණිදාසයාට නිදහසක් හිමි නොවූ අතර මෙම යුගය තුළදී රදලයින්ට එරෙහිව ප්‍රවේණි දාසයින් විසින් ගෙනයන අරගලය මර්ධනය කිරීම සඳහා රාජ්‍ය යොදාගත් බව මාක්ස් වාඳීන් පවසයි.
යුරෝපයේ මෙම වැඩවසම් යුගය බිඳ වැටෙමින් වාණිජවාදය සමඟ ධනවාදය ආරම්භ වීමක් දක්නට ලැබේ. එහි දී වාණිජවාදී ආර්ථිකය තහවුරු වීමත් සමඟ සිඳු වූයේ සමාජයේ නව පන්තියක් ජනනය වීමයි. එම නව වාණිජ මධ්‍යම පංතිය ක්‍රමයෙන් ධනපති පන්තියක් බවට වර්ධනය වූ අතර එහි වඩාත් තීර්ණාත්මක අවස්ථාව වූයේ කාර්මික විප්ලවයයි. මෙම යුගය තුල මූලික නිෂ්පාදන බලවේගය වනුයේ ප්‍රාග්ධනයයි. මෙම සමාජ ක්‍රමය තුලද මූලික පන්ති 02 ක් පැවති බව මාක්ස්වාදීන් පෙන්වා දෙයි.
- ධනපති පන්තිය
- ශ්‍රමික පන්තිය/නිර්ධන පන්තිය/කම්කරුවන්
ධනපති පන්තිය සමාජයේ සුළුතරය වූ අතර ඔවුන් බහුතරය වූ කම්කරුවන් ඉතා අඩු වැටුපකට ලබා ගනිමින් ඔවුන්ගේ ශ්‍රමය සූරා කන ලදී. මේ හේතුවෙන් කම්කරුවන්ගේ ජීවිත කාලයම ඉතා දුෂ්කර වූ අතර කම්කරු පන්තිය දැඩි දරිද්‍රතාවයෙන් පෙළිණි. ඒ හේතුව නිසා කම්කරු පන්තිය ධනපතීන්ට එරෙහිව සටන් කරන අතර එම නැගීම් මර්ධනය කිරීම සඳහා ධනපති පන්තිය විසින් රාජ්‍ය බලය යොදා ගනු ලැබිණි.
රාජ්‍ය ඓතිහාසික විකාශනය තුල දැකිය හැකි ප්‍රධානතම ලක්ෂණය වන්නේ රාජ්‍ය ප්‍රමාණාත්මක මෙන්ම ගුණාත්මක වශයෙන්ද වර්ධනය වෙමින් ඉදිරියට ගමන් කොට ඇති බවයි. වහල් යුගය තුල වහලුන් මර්ධනය කිරීම සඳහාත්,වැඩවසම් යුගය තුල ප්‍රවේණි දාසයින් මර්ධනය කිරීම සඳහාත් රාජ්‍ය පන්ති පීඩක උපකරණයක් ලෙස විවිධ අයුරින් භාවිතා කර ඇති බව මාක්ස්වාදීහු පවසති. මෙසේ විකාශනය වන ධනපති සමාජ ක්‍රමය තුල (ධනවාදී ක්‍රමය) කම්කරුවන් යම් හෝ වැටුපකට වැඩ කරන්නවුන් බවට පත් වූ අතර ධනපති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යටතේ ඔවුන්ට සංවිධානය වීමේ, වෘත්තීය සමිති පිහිටුවා ගැනීමේ අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ , ඡන්දය ලබා දීමේ නිදහස ඇතුළු අනෙකුත් අයිතිවාසිකම් හිමිවිණි.
කෙසේ නමුත් මෙම කුමන හෝ යුගයන් තුලදී රාජ්‍යයේ කාර්ය භාර්ය එකක් වූ බව මාක්ස් වාදීන් පෙන්වා දෙයි. එනම් රාජ්‍ය නිර්ධන පන්තියේ පාලනය සඳහා ධනපති පන්තිය විසින් යොදාගත් පන්ති පීඩක උපකරණයක් බවයි. ඒ ඒ යුගයන් තුලදී දේපල හිමි ධනපති පන්තියේ පැවැත්ම තහවුරු කරමින් වැඩ කරන ජනතාව සූරා කමින් ඔවුන් පාලනය කිරීමට ආධාර උපකාර කරන්නා වූ පන්ති ආයුධයක් ලෙස ක්‍රියාත්මක වීම විනා පොදු යහපත සඳහා කැපවූ ආයතනයක් නොවූ බව මාක්ස් වාදීහු පෙන්වා දෙති.
සූරා කෑම සහිත සමාජ ක්‍රමයක් තුල රාජ්‍ය පොදු ආයතනයක් වශයෙන් ක්‍රියාත්මක වනවාය යන්න කෙසේවත් පිළිගත නොහැකි ධනපතීන් විසින් ගොතන ලද මිත්‍යාවක් බවත් සැබෑ සත්‍ය වන්නේ රාජ්‍ය වූ කලි ආර්ථික බලය හිමි ධනපති පන්තියේ උපකරනයක් වශයෙන් ක්‍රියාත්මක වීමයි.
වී. අයි ලෙනින්
සාරාංශය
වර්ධනය
වර්තමානයට පෙර පැවති වහල් සහ වැඩවසම් යන සමාජ ක්‍රම දෙක පසු කරමින් වර්තමාන ධනපති ක්‍රමය දක්වා රාජ්‍යය පැමිණි බව මාක්ස්වාදීන්ගේ අදහසයි. රාජ්‍යයේ මෙම ඵෙතිහාසික ගමනේ ගාමක බලවේගය ඒ ඒ සමාජ ක්‍රමය තුළ සිටි ප්‍රතිවිරුද්ධ පන්ති දෙක අතර ඇති වූ පන්ති ගැටුම වේ. එනම් වහල් සමාජ ක්‍රමය තුළ සිටි වහලුන් හා වහල් හිමියනුත්, වැඩවසම් ක්‍රමය තුළ සිටි ප්‍රවේණිදාස ගොවීන් සහ වැඩවසම් රදළයින් යන සමාජ පන්ති දෙක අතර ඇති වූ ගැටුම ය. වර්තමාන ධනපති ක්‍රමය ගොඩනැගී ඇත්තේ ඒ හා සමාන ව ප්‍රතිවිරුද්ධ සමාජ පන්ති දෙකකිනි. එනම් ධනපති හා නිර්ධන පන්ති දෙකයි. රාජ්‍යයේ මෙම ඵෙතිහාසික විකාශනය තුල දැකිය හැකි විශේෂ ලක්ෂණය වන්නේ එය ප්‍රමාණාත්මක මෙන් ම ගුණාත්මක අතින් ද වර්ධනය වෙමින් ඉදිරියට ඒම ය. එනම් ඉන් අදහස් කරන්නේ එක් අතකින් නිෂ්පාදන උපකරණ සහ ශිල්පීය ක්‍රමවල ඇතිවන වර්ධනයයි. කෙසේ වුව ද මේ සෑම යුගයක ම රාජ්‍යය ධනපති පන්තියේ පන්ති ආයුධයක් ලෙස සේවය කරමින් නිර්ධන පන්තිය සූරා කෑමට හා මර්ධනය කිරීමට, පාලනය කිරීමට ධනපති පන්තියට සේවය කළ බව සහ සේවය කරමින් සිටිනා බව මාක්ස්වාදීන් පෙන්වාදෙයි.
රාජ්‍යයේ අනාගතය
රාජ්‍යය දෙස සර්ව අසුභවාදී දෘෂ්ටි කෝණයකින් බලන මාක්ස්වාදීන්ට අනුව රාජ්‍යයට අනාගතයක් නොමැත. එය සඳාකාලික ආයතනයක් නොවේ. මාක්ස් වාදීන්ට අනුව රාජ්‍ය වියැකී යන වියැකී යා යුතු අස්ථීර ආයතනයකි. එය පදනම් කොට ගෙන සාධක දෙකක් මගින් විග්‍රහ කෙරේ.
- දාර්ශනික විග්‍රහය
- ඓතිහාසික භෞතිකවාදී විග්‍රහය
“ සමාජ වාදය මෝරා යත්ම එය සම්පූර්ණ කොමියුනිස්ට් යුගය කරා වර්ධනය වන අතර එහිදී රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණය මිලින වී යයි.”
- මාක්ස්
මේ අනුව මිනිස් සමාජයට සැබෑ නිදහස , ප්‍රජාතන්ත්‍ර වාදය හා සැබෑ ජනතා අභිවෘද්ධිය ලගා කර ගත හැක්කේ රාජ්‍ය විනාශ කර දැමීමෙන් පමණක් බව මාක්ස් වාදීහු පෙන්වා දෙන අතර ඒ සඳහා ඇති එකම මාර්ගය වන්නේ සමාජ විප්ලවය බව මාක්ස් වාදීන් පෙන්වා දෙයි.
“ ධනපතීන් රන් බන්දේසියක තබා රාජ්‍ය බලය අපට ලබා නොදෙනු ඇත. එය අප ලබා ගත යුත්තේ සමාජ විප්ලවයක් මඟිනි.”
- මාක්ස්
ඒ අනුව සමාජවාදී විප්ලවය ඇතිවීම කෙරෙහි සාධක දෙකක් බලපායි.
- විෂයානුබද්ධ සාධක
- ස්වයං බද්ධ සාධක
විෂයානුබද්ධ සාධක යනු ආර්ථික අර්බුදය වන අතර ස්වයං බද්ධ සාධකය යනු විප්ලව වාදී පක්ෂය වේ . ධනවාදී ආර්ථිකය අර්බුදයට යෑමෙන් සමාජයේ බහුතරය වන නිර්ධන හා පීඩිත පාංතික කොටස් අසහනකාරී තත්වයකට පත් වීම සිඳුවේ. එයේ අසහනයට පත්වන කොටස් සමාජවාදී විප්ලවය කරාමෙහෙය වනු ලබන්නේ විප්ලව වාදී පක්ෂය විසිනි. මාක්ස්වාදී න්‍යාය මඟින් දක්වන පරිදි ධනවාදී සමාජයක කම්කරු පන්තියේ ස්වාභාවික විඥාණය වෘත්තීය සමිති විඥාණයයි.
“ නිර්ධන පන්තියේ ගාමක බලවේගය වන්නේ විප්ලවවාදී පක්ෂයයි.”
- ලෙනින්
විප්ලවයේ පෙරටු බලඇණිය ලෙස සැලකෙන්නේ කමිකරු පන්තියයි. සමාජවාදී විප්ලවය ලෙස අදහස් කරන්නේ සමාජයේ බහුතරය වන නිර්ධන පන්තිය විසින් ධනපති පන්තිය දේපල බලයෙන් හා රාජ්‍ය බලයෙන් අස්වාමික කිරීමේ ක්‍රියාවලියයි. මෙම විප්ලවය තුලින් සමාජවාදී සමාජයක් බිහිවේ. දේපල බලය හා රාජ්‍යයේ බලය සමාජයේ බහුතරය වෙත ප්‍රථම වරට හිමිවනුයේ සමාජවාදී සමාජය යටතේය. මෙම යුගය තුල පෞද්ගලික දේපල ක්‍රමය අහෝසි වී පොදු දේපල ක්‍රමයක් බිහිවීමේ ක්‍රියාවලිය ඇරබේ. සමාජවාදී යුගය තුල රාජ්‍ය බලය නිර්ධන පන්තියේ ආඥාදායකත්වය බවට පත් වේ. නමුත් ඔවුන් මෙම යුගය තුල රාජ්‍යය මිලාන කර දැමීමක් නොකරයි. එයට ප්‍රධාන හේතු 02 ක් පවතින බව මාක්ස්වාදීහු පෙන්වා දෙයි.
- එනම් සමාජවාදී ක්‍රමය පෙරලා දමා ධනේෂ්වර ක්‍රමය නැවත ස්ථාපිත කිරීමට දරනු ලබන උත්සහය එනම් ප්‍රතිවිප්ලවය මර්ධනය කිරීම සඳහා.
- කොමියුනිස්ටි සමාජ ක්‍රමය ගොඩ නැංවීමට අවශ්‍ය සියළුම ආකාර දේශපාලන, ආර්ථික, හා සමාජීය ප්‍රතිසංස්කරණ ක්‍රියාවට නැංවීම සඳහා.
ඒ අනුව සමාජවාදය තුල රාජ්‍ය පවතිනුයේ කොමියුනිස්ට් සමාජ ක්‍රමය මෙහෙය වීමේ සංග්‍රාමික ආයුධයක් වශයෙනි. මෙසේ අවසානයේ දී ලෝක සමාජවාදයක් නිර්මාණය වන බව පවසන ඔවුන් එම යුගය කොමියුනිස්ට් යුගය ලෙස හදුන්වයි. සමාජවාදය ලොව තුල තහවුරු වීමෙන් පසුව ධනවාදය සම්පූර්ණයෙන්ම අතුරුදන් වී යයි. අනාගත කොමියුනිස්ට් යුගයේදී ප්‍රති විප්ලවය පිළිබඳ ගැටළු පැන නොනගී. මේ යුගයේදී පෞද්ගලික දේපල ක්‍රමයක් දක්නට නොලැබේ. ඒ නිසා ගොඩනැගෙන ඇති නැති පන්ති බිහි නොවේ. ඒ තුල සූරා කෑමක් හෝ සූරාකෑමට ලක්වූ වශයෙන් සමාජය පන්ති වලට නොබෙදේ. ඒ නිසා පන්තියක් විසින් අනෙක් පන්තිය සූරා කෑමටද ලක් නොකරයි. පාලනයක් නොමැති නිසා ඒ සඳහා නිර්මාණය කරන ලද රාජ්‍යක්ද අවශ්‍ය නොවේ. එම හේතුවෙන් රාජ්‍ය නැමති සංස්ථාව මිලාන කර දමන බව මාක්ස්වාදීහු පවසති. රාජ්‍ය විරහිත සමාජයක නිදහස ලෙනින් පහත පරිදි තහවුරු කොට ඇත.
“ රාජ්‍ය පවතික විට නිදහසක් නැත. රාජ්‍ය නොපවතින විට නිදහසක් ඇත.”
- ලෙනින්
මාක්ස්වාදයේ ප්‍රායෝගික භාවිතය
සෝවියට් රුසියාවේ V.I ලෙනින් යටතේ 1917 දී ශ්‍රේෂ්ඨ ඔක්තෝම්බර් විප්ලවය මතින් සමාජවාදී න්‍යාය පෙරටු කොට ගත් ප්‍රථම ඓතිහාසික රාජ්‍ය බිහිවිය.
- චීනය -මාඕ සේතූං (1949 චීන විප්ලවය)
- කියුබාව -ෆිදෙල් කැස්ත්‍රෝ (1959 කියුබානු විප්ලවය)
- උතුරු කොරියාව -1948 කොරියන් ජනතා සමූහාණ්ඩුව
- වියට්නාමය -1945
සාරාංශය
අනාගතය
මෙතෙක් බිහි වී ඇති රාජ්‍යය පිළිබද වූ මතවාද වලට වඩා හාත්පසින් ම වෙනස් වූ අදහසක් රාජ්‍යයේ අනාගතය සම්බධයෙන් මාක්ස්වාදීන් විසින් ඉදිරිපත්කර ඇත. ඔවුන්ගේ අදහස් වලට අනුව රාජ්‍යය සදාකාලික දෙයක් නොවේ. රාජ්‍යය ආරම්භ වී ඇත්තේ සමාජය තුළ පෞද්ගලික දේපළ ක්‍රමය ආරම්භ වී සමාජය දේපළ හිමි සහ අහිමි වශයෙන් පන්ති දෙකකට බෙදී යාමෙන් පසුව ය. පෞද්ගලික දේපළ ක්‍රමය නැතිකොට පන්ති විරහිත සමාජ ක්‍රමයක් ගොඩනැගුවහොත් රාජ්‍යයේ පැවැත්මට ඉඩක් නොමැති බව මාක්ස්වාදීන්ගේ අදහසයි. පොදු ජන යහපත සදහා එය අවශ්‍යයෙන් ම කළයුතු දෙයක් වන බැවින් එම ඵෙතිහාසික කාර්යභාර්ය ඉටුකිරීමට කම්කරු පන්තිය ප්‍රධාන වැඩ කරන ජනතාවට භාරදෙයි. එම අරමුණ ඉලක්ක කරගත් සමාජවාදී විප්ලවයක් මගින් ධනපති රාජ්‍යය ක්‍රමය පෙරලා දමා සමාජවාදී රජ්‍යය ක්‍රමයක් ගොඩනැගිය යුතු ය. අනතුරු ව කොමියුනිස්ට් සමාජ ක්‍රමයක් ගොඩනැගීමට අවශ්‍ය දේශපාලන හා ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණ කල යුතු ය. මෙම ක්‍රියාදාමයේ අවසාන ප්‍රතිපලය වන්නේ කොමියුනිස්ට් සමාජ ක්‍රමය තුළ රජ්‍යය සදාකාලික අවසානයකට ලක්වීම බව මාක්ස්වාදීන්ගේ විග්‍රහය යි. ඔවුන් මෙම තත්වය හදුන්වා ඇත්තේ රාජ්‍යය වියැකී යාමක් ලෙස ය.
සමාජවාදී ආණ්ඩුක්‍රමයක මූලික අංග ලක්ෂණ
- ඒක පක්ෂ පාලන ක්‍රමය සහ පක්ෂයේ අධිපතිත්වය
- කොමියුනිස්ට් මූලධර්ම පදනම් කරගෙන ආණ්ඩුවේ ව්‍යුහයන් ගොඩනඟා තිබීම සහ කාර්යයන් විභේධීකරණය කර තිබීම.
- නිදහස් සහ තරඟකාරී වෙළෙඳපොළ වෙනුවට රාජ්‍ය විසින් ආර්ථිකය පාලනය කිරීම
- මධ්‍යගත සැලසුම් ක්‍රමය
- කොමියුනිස්ට් මූලධර්ම වලට අනුව ජනතාවගේ දේශපාලන, ආර්ථික හා සමාජ ජීවිතය පාලනය කිරීම
මෙම ආණ්ඩුක්‍රමයට පැරණි සෝවියට් සමාජවාදී සමූහාණ්ඩුව නිදසුනකි.
