භරත නාට්‍යම් සම්ප්‍රදාය
කතක්, කලකලි, භරත හා මනිපුරි ආදී ඉන්දියානු නර්ථන සම්ප්‍රදායට හිමි වන්නේ සුවිශේෂි ස්තානයකි. දක්ෂිණ භාරතයෙහි ප්‍රධාන ශාස්ත්‍රීය නෘත්‍ය භරත නාට්‍යම් වේ. භරත මුන්ගේ නාට්‍ය ශාස්ත්‍රීය නම් කෘති මෙම නර්ථන සම්ප්‍රදායට මූලාශ්‍රය වූ බව කියයි. දක්ෂිණ භාරතයේ මෙම නර්ථන සම්ප්‍රදාය අන්ද්‍රා දේශයෙන් තන්ජෝරයට පැමිණ මදුරාසිය, තන්ජෝරය කේන්ද්‍ර කරගනිමින් ප්‍රචලිතව පවතී.
භාරත නාට්‍යම් සම්ප්‍රදායේ ආරම්භය හින්දු ආගමික පසුබිමෙහි ලා සිදුවිය. ශිව දෙවියන් සමඟ මෙන්ම හින්දු ආගමික පූජා විදි සමඟ සම්බන්ධ වේ. දෙවියන්ට පූජාවක් ලෙස කෝවිල් අභ්‍යන්තරයෙහි මෙම නර්ථනය දාසිආට්ටම් නමින් අතීතයේ කාන්තාවන් විසිින් රඟදක්වන ලදි. එම කාන්තාවන් හැඳින්වූයේ දෙවියන් වෙනවෙන් ම කැපවූ දේව දාසීන් නමිනි. තාන්ජාවූර් සහෝදරයන්ගේ කැපවීම හා මැදිහත් වීම නිසා භාරත නාට්‍යම් සම්ප්‍රදාය සංවර්ධනය විය.
චිනන්යියා නේනයියා වඩිවේළු හා ශිවනාදන් තන්ජෝරයේ විසූ සහෝදරයෝ සතර දෙනාය. භරත නාට්‍යම් සංදර්ශනයකට අද තිබෙන තත් වය සකස් කරන ලද්දේ පාණ්ඩ නාලූර් පෙළපතේ දක්ෂ ගුරුවරු වූ මොවුන් විසිනි. රුක්මනී දේවි , අරුන්ඩේල්, මීනාක්චි සුන්දරම්, පිල්ලෛ, බාල සරස්වතී, ශ්‍රීමත් ශාන්තා, අමිලා දේවි ආදීහු මෙම නර්ථනයෙහි දක්ස ශිල්පීහු වූහ. පසුකලෙක ප්‍රවර්ධනයට පුරෝගාමීන් ලෙස ඔවුහු කටයුතු කළහ. දාසි ආට්ටම් නමින් හදුන්වන ලද මෙම නර්ථන සම්ප්‍රදායට භරත නාට්‍යම් නමින් වඩාත් අගයක් එක් කිරීමට මීනාක්චි සුන්දරම් පිල්ලෛ සමත් වූහ.
දක්ෂිණ බාරතීය කර්නාටක සංගීත මෙහිදී භාවිතා කරන අතර මෘදංගය ප්‍රධාන වාද්‍ය භාණ්ඩය වේ. වීනාව, වයලීනය, බටනලාව, නට්ටවාංගම් (නට්ටුවනාර්) තාලම්පට හා තම්පරාව ආදී වාද්‍ය භාණ්ඩද භාවිතා කරනු ලැබේ. සංගීතඥයන් මුත්තුකාරන් ලෙස හැඳින්වෙයි. තෙලිගු, ද්‍රවිඩ හා සංස්කෘත භාෂා වලින් ලියන ලද ගීත ගායනා කෙරේ.
නට්ටුවනාර් යනු ගැයුම් හා නැටම් යන අංගයන්හි දැනුම ඇති ගුරුවරයාය. නැටුම් ඉගැන්වීම් ගායනා කිරීම් නර්තනය නිර්මාණය කිරීම ආදිය පිළිබඳ මනා දැනුමක් මොහු සතු විය යුතුය. සංගීත කණ්ඩායමේ නටුවාංගම් (තාලම්පට) වාදනය කරනු ලබන්නේ ද නට්ටුවනාර් විසිනි. අඩාර්හි කලා ක්ත්‍රෙම් මෙම නැටම් සම්ප්‍රදාය උගන්වන ප්‍රධාන ආයතනය පෙස හැඳි්න්වේ.
මූලික ඉරියව්ව අරමණ්ඩිය නම ලෙස හඳනුවන අඩවි නමින් හඳුන්වන්නේ මූලික සරඹ අභ්‍යාසයයි. මෛ මූලික සරඹ අභ්‍යාසය තට් අඩව්ව හා නාට්‍ය අඩව්ව යන නම්න් හඳුන්වනු ලබයි. පාද හුරුව සඳහා තට් අඩව්අභ්‍යාසය කරන අතර පාද හි අත් හුරු කරගැනීම සඳහා අභ්‍යාස කරනුයේ නාට්‍ය අඩව්වයි.
නර්තන අංග
- අලිරිප්පු
- ජතිස්වර
- ශබ්දම්
- වර්ණම්
- පදම්
- තිල්ලානා
- ශ්ලෝකම්
රංග ආභරණ
- සූරිය පිරෛ - හිසට පළදින සූර්යාගේ රූපය ඇති තැල්ල සූරි පිරෛ යන නමින් හැදින්වෙයි.
- චන්ද්‍ර පිරෛ - හිසට පළදින චන්ද්‍රයාගේ රූපය ඇති තැල්ල චන්ද්‍ර පිරෛ යන නමින් හැඳින්වෙයි.
- නේත්‍ර පට්ටම් - හිස මුදුන ප්‍රෙද්ශයේ සිට නළල ප්‍රදේශයට පළදිනු ලබන තැල්ල මෙනමින් හැඳින්වෙයි.
- උච්ච පට්ටම් - හිසේ දෙපසට විහිදී ඇති තැල් උච්ච පට්ටම් යන නමින් හැඳින්වෙයි.
- රාක්කඩි - ශීර්ෂ පළඳනාවයි.
- නත්ත - නාස් පුඩු දෙක මැද්දට වන්නට යෙදෙන කොටස නත්ත යන නමින් හැදින්වෙයි.
- තෝඩු - කරාබුව නමින් හැඳින්වෙයි.
- මාට්ටල් - කරාබුවෙන් පහළට එල්ලා වැටෙන කොටස මාට්ටල් යන නමින් හැදින්වෙයි.
- ජිමික්ක - කරාබවෙන් පහළට එල්ලා වැටෙන සේ පළඳින පළදනාව මෙනමින් හඳන්වයි.
- ආට්ටියල් - කුඩා තැල්ලක් සහිත මාලය මෙනමින් හදන්වනු ලබයි.
- පදක්කම් - ගෙලේ පළදින තැල්ලක් සහිත මාලය මෙනමින් හැදින්වෙයි.
- කාසි මාලෛ - අනෙක් මාලවලට වඩා මදක් දිග කාසිවලින් සකස්කල මාලය වේ.
- ඔට්ටියානම් - රතු පැහැයෙන් යත් ඉනට පළදින පටිය මෙයයි.
- සලංගෛ - ගෙජ්ජි
කතක් නර්ථනයේ යෙදෙන රූපයක් පහත වේ.
කතකලි නර්ථනයේ යෙදෙන රූපයක් පහත වේ.
 (1).jpg)
මනිපුරි නර්තනයේ යෙදෙන රූපයක් පහත වේ.
 (1).jpg)
