සිංහල භාෂාව රසවත් කරන බඹර කවි

ජන කවි

ගැමි ජනයාගේ පාලුව, තනිකම හා විඩාව නිවාගැනීම සදහා මෙම කවි ගායනා කර ඇත. මේවායේ දක්නට ලැබෙන සුවිශේෂී ලක්ෂණය වන්නේ මේවා නිර්මාණය කළ නිර්මාණ කරුවෙකු නොසිටීමයි. මෙම කවි ගැමි ජනයාගේ මුඛ පරම්පරාවෙන් පරාවට පැවත එන්නකි.මෙම ජන කවි වර්ග කිහිපයකි. ඒවා නම් කරත්ත කවි, බඹර කවි, පැල් කවි, පාරු කවි, ගැල් කවි ආදිය වේ.මෙම ජන කවි අතරින් මම අද ඔයගොල්ලොන්ට බඹර කවි ගැන පුංචි තොරතුරු ටිකකුයි බඹර කවි ටිකකුයි.

බඹර කවි

බඹර කැපීම යනුවෙන් හඳුන්වන්නේ අතීත ගැමි ජනයාගේ තවත් එක් ජීවනෝපාය මාර්ගයකි.මම කැඩීමට යන බඹර බැදෙන්නේ උස්ගසක හෝ කඳුමුදුන් වලය.මෙම කටයුත්ත කිරීම දුෂ්කර කාර්යයකි.මෙහි මුලින්ම නිරත වී ඇත්තේ වැද්දන් වන අතර පසුකාලයේදී ගොවිජනයාද මේ සඳහා යොමු වී ඇත.පහත දැක්වෙන්නේ බඹර කවි කිහිපයකි.

බද්ද වටට සුදු මොර මල් පිපිලා

සද්ද කර බඹරුන් ඒ වග අඬලා

ඉටිත් පනිත් ලොව සැමටම බෙදාලා

යන්නත් බඹරු දුක් මැසිවිලි කියාලා

මලේ සැම තැනම බඹරුන් අඬන්නා

බඹර බැන්ද තැන් අපි වද සොයන්නා

බඹර කපා පැණි සැමටම බෙදන්නා

බඹර තොපට පින් අත්වෙයි කියන්නා

උඩ මාලේ මල් වැසි වැස්සක් යනවා

බිම් මාලේ මල් වැසි වැස්සක් යනවා

ලිප ලිග්ගල තන වෙන් වූවත් යනවා

නා ගස බඹර කැපමට දෙන්නම යනවා

එන්නන් කියන්නන් ක්‍ය කොට අරවන්ඩ

ලී වැල් කොටන්නට හැරපොට බනදන්ඩ

මලේ අඬන්නං තව තව රොන් ගන්ඩ

පලයව් බඹරු තොපෙ දිවි ගලවා ගන්ඩ

අම්ම පල්ලා බඹරුන් අත වරද නැති

කැලේ තිබෙන මල් පැණි බී උන් රැකෙති

ගොවියන් කරන ගොවිතැන් පාළු නෙකෙරෙති

බඹර කපන අය නරකාදයේ යති

මලට බඹරු මල් ඇඳුමේ යන්නේ

ගහට යන බඹර රොන් අරගෙන යන්නේ

ගඟට යන බඹර දිය ඇඳමේ යන්නේ

යන්ට යන බඹරු පැණි අරගෙන යන්නේ

වැල ඉද්දර සේනාවක් සිට පල් ලා

වැල පාමල සේනාවක් සිට පල් ලා

වැලේ යන දෙන්න පේවි පලයල් ලා

වස් නැති ගලේ බඹරෙට දුම්දාපල් ලා

බුද්දම ගමේ සැප පොළොවේ ගස සැදුණා

කඳන් තිහක් තිස් හතරට භේද වුණා

ඉටා පැණි බඹරු ඒවාට පුරුදු වුණා

බුද්දම ගමට ඔබිනා තල මල පිපුණා

නයා ගොඩේ බින්තැන්නේ ගස සැදුණා

අතු ඇවිදින් ගහ වටකර සෙවන වුණා

ඉටා පැණි බඹරු ඒවට පුරුදු වුණා

උල්ලපොල ගමට පළවෙනි ගස සැදුණා

වරුණ ඉතා රණ ගිරවියෝ සේමයි

ගමන ලතා හස දේනන් සේමයි

බරණ ගොතා කර මියුරන් සේමයි

කරන කතා බහ කින්දුරියෝ සේමයි

කුසේ උපන් ලොකු අයියා කරපු හැටි

ගසේ සිටියදී හැරපොට කපා බසී

බමරු සිය දහස් ඇඟ ලේ උරා බොති

පලයන් අයියන්ඩි මම එන ගමන් නැති

නව නවා බමර අතු අග යන කලට

නැමි නැමි කඳින් බර විය අතු අගට

වදේ කඩා බැරිවුණි එය බාන්නට

මුලෙන් කඳ බිඳුනි දෙන්නගේ කරුමට

පොල්ගහ ගම පනික්කි ගුරු සැවොම ගියා

වලස් බඹර දැක කියලා එන්ට ගියා

කිතලා පොලේ බක්කිරිය කන්ඩ ගියා

කිතුලා හෙලේ අඩ් ඇරගෙන බඹරු ගියා

නයා ගොඩේ බින්තැන්නේ ගස සැදුණා

අතු ඇවිදින් ගහ වටකර සෙවණ වුණා

ඉටා පැණි බඹරු ඒවාට පුරුදු වුණා

උල්ලපොල ගමට පළවෙනි ගස සැදුණා

ඉරුට වැඳලා ඉරුදෙවි අවසර ගතෙමි

සඳුට වැදලා සඳදෙවි අවසර ගතෙමි

පොළොවට වැඳල මිහිකත අවසර ගතෙමි

ගොයමට වැදල නෙළුමට අවසර ගතෙමි

කරට බඳින රන් මිණි මුතු මාලා

කනට ඔබින් රන් තෝඩු දමාලා

අතට ගිගිරි රන් වළලු දමාලා

ඇඟට ඔසරි සද සේල දමාලා