සමස්ථ බුදුදහම පිළිබවඳව අවබෝදයක් නැතිව, එක් ඉගැන්වීමක් ගැන පමණක් විචාර ඉදිරිපත් කිරීම නිවැරදි නොවේ.
බුදුදහම පරලොව සුගතිය සඳහා පමණක් වෙන් වූ දහමක්ය යන්න එවැනි වැරදි විචාරයකි.
ව්යග්ඝපජ්ජ සූත්රයේදී මෙලොව යහපත සඳහා අවශ්ය කරුණු 4 ක් බුදුරදුන් විසින් වදාළහ.
1. උත්සාහවන්තව ධනය ඉපැයීම. (උට්ඨාන සම්පදා)
2. එසේ උපයන ධනය ආරක්ෂා කිරීම. (ආරක්ඛ සම්පදා)
3. කළ්යාණ මිත්රයන් ඇසුරු කිරීම. (කළාණ මිත්තතා)
4. ආදායමට සරිලන වියදම් පවත්වා ගැනීම. (සමජීවිකතා)
බුදුදහම, සියල්ල කර්මය වෙත පවරා මිනිසුන් උදාසීන කරන බවට ඇතැමුන් විවේචනය කරයි.
නමුත්, බුදුදහම පුබ්බේකත හේතුවාදය හෙවත් සියල්ල කර්මය නිසා සිදුවේ යන මතය එකහෙලා බැහැර කරයි.
නියාම ධර්ම පිළිබඳ ඉගැන්වීම තුලින්ද පුබ්බේකත හේතුවාදය ප්රතික්ෂේප වේ.
ජීවිතයේ අඳුරු පැත්ත, දුක්බර පැත්ත ගැන පමණක් උගන්වන බුදුදහම, සර්ව අශුබවාදි දහමක් ලෙස ඇතැමුන් සලකති.
බුදුදහම දුක පමණක් ඉදිරිපත් නොකොට, දුකට හේතුවත්, එම දුක නැති කරගැනීමෙන් ලැබෙන සැපත ගැනත් දක්වයි.