වාක්‍ය රීති
සිංහල භාෂාව යනු නීති රීති ගණනාවකින් සැදුම්ලත් සංකීර්ණ භාෂාවකි මෙම නීතිරීති නිවැරදි ආකාරයෙන් අවබෝධ කර ගැනීම භාෂාව භාවිත කරන්නෙකුගේ වගකීමක් වෙයි. භාෂාවේ මූලිකම කාරණාව නම් වාක්‍ය ලිවීමේදී බලපාන නීති රීති වල වැදගත් කමයි. කථන භාෂාවේදී නීති රීති එතරම් සැලකිල්ලට නොගත්තද ලිඛිත භාෂාවේ දී නීති රීති අතිශයින්ම වැදගත්ය.
සරල වාක්‍යක මූලික අංග හදුනා ගැනීම
සිංහල භාෂා ව්‍යාකරණයට අවධානය යොමු කිරීමේ දී බොහෝ දෙනෙකු විසින් සාවද්‍ය ලෙස භාවිත කරනු ලබන එක් අංගයක් වන්නේ වාක්‍ය රීතීන් ය. ආරම්භයේ සිට ම මේ කෙරෙහි අවධානය යොමු කිරීමෙන් හා නිරන්තර අභ්‍යාසයන්හි යෙදීමෙන් නිවැරදි ව වාක්‍යක් සාධනය කර ගැනීම ට ඔබට අවස්ථාව හිමි වේ.
සිංහල භාෂාවෙහි වක්‍යක ප්‍රධාන අංග 3කි.
1.කර්තෘ පදය
2.කර්ම පදය
3.ආඛ්‍යාතය හෙවත් අවසාන ක්‍රියා පදය
කර්තෘ පදය
කිසියම් වාක්‍යක අවසාන ක්‍රියාව මෙහෙයවන්නා හෝ සිදු කරන්නා එම වාක්‍යයේ කර්තෘ වශයෙන් හදුනා ගැනේ.
උදා: "අම්මා ගී කියමින් සෙත් පතමින් දරුවා නළවයි."
ඉහත වාක්‍යයෙහි සිදු වන අවසාන ම ක්‍රියාව වන්නේ දරුවා " නැළවීම ය" එම අවසාන ක්‍රියාව හෙවත් ආඛ්‍යාතය සිදු කරනු ලබන්නේ " අම්මා" යන පුද්ගල නාමය විසිනි. ඒ අනුව ඉහත සදහන් වාක්‍යයෙහි කර්තෘ පදය " අම්මා" වශයෙන් හදුනා ගැනීම නිවැරදි වේ.
කර්තෘ පදය උක්ත ස්වරූපයෙන් පෙනී සිටීම සිංහල වාක්‍ය රීතිය යි.
පූසා මීයන් අල්ලයි. (පූසා)
තාත්තා වැඩට යයි. (තාත්තා)
සීයා පත්තරයක් කියවයි. (සීයා)
ගුරුවරයා පාඩම උගන්වයි. (ගුරුවරයා)
ලේනා ගස් ලබු කයි. (ලේනා)
කර්ම පදය
වාක්‍යක කර්තෘගේ ක්‍රියාවට යටත් වන පදය හදුන් වන්නේ "කර්මය" වශයෙනි...වාක්‍යක කර්ම පදය සෑම විට ම අනුක්ත ස්වරූපයෙන් පෙනී සිටීම එහි රීතිය යි.
තාත්තා උදෑසනින්ම වැඩට ගියේ ය. වැඩට
ගොවියා මහ කන්නයේ අස්වැන්න විකිණීමට නගරයට ආවේ ය . මහ කන්නයේ අස්වැන්න
මල්ලි පාපන්දු ක්‍රීඩා කරමින් සිටියි. පාපන්දු
ගුරුවරයා ගණිත පාඩම කළුලෑල්ලේ ලියමින් සිටියේය.
රියදුරා වේගයෙන් වාහනය ධාවනය කළේ ය.
උද: "අම්මා ගී කියමින් සෙත් පතමින් දරුවා නළවයි."
මෙම වාක්‍යයෙහි කර්තෘ පදය අම්මා වන බව ඉහතින් පෙන්වා දී ඇත. අම්මාගේ ක්‍රියාව වන්නේ " ගී කීම, සෙත් පැතීම සහ නැළවීමයි" මෙම ක්‍රියාවන් සිදු කරන්නේ කා වෙනුවෙන් ද? මෙම ප්‍රශ්නයට ලැබෙන පිළිතුර , එම වාක්‍යයේ කර්ම පදය වශයෙන් හදුනා ගැනේ...එනම් අම්මා ඉහත ක්‍රියාවන් සිදු කරන්නේ " දරුවා" වෙනුවෙනි. ඒ අනුව උක්ත වාක්‍යයෙහි කර්ම පදය " දරුවා" වේ.
ආඛ්‍යාත පදය හෙවත් අවසාන ක්‍රියාව
කර්තෘ කාරක වාක්‍යක ආඛ්‍යාතය හෙවත් අවසාන ක්‍රියාව වශයෙන් සැලකෙන්නේ අදාළ වාක්‍ය තුළ දී කර්තෘ විසින් සිදු කරනු ලබන ක්‍රියා අවසානය යි.
උදා: "අම්මා ගී කියමින් සෙත් පතමින් දරුවා නළවයි."
උක්ත වාක්‍යෙහි අම්මා විසින් සිදු කරනු ලබන ක්‍රියාවන් 3කි.
- ගී කීම
- සෙත් පැතීම
3. නැළවීම
මෙම ක්‍රියාවන් අතුරෙන් අම්මාගේ අවසාන ක්‍රියාව වන්නේ "නැළවීම යි." ඒ අනුව එය ආඛ්‍යාතය හෙවත් අවසාන ක්‍රියාව වශයෙන් හදුනා ගැනීම නිවැරදි වේ.
ඔහු සිතියම ගැන තවදුරටත් පැහැදිලි කළේය පැහැදිලි කළේය.
සුනිල් අඹ කැඩීමට අඹ ගසට නැග්ගේය නැග්ගේය.
දේශ ගවේශකයා නව රාජ්‍යයන් ගවේෂණය කරමින් රටින් රටට යාත්‍රා කරයි යාත්‍රා කරයි.
පොලිස් නිලධාරියා මාර්ග නීති අකුරට ම ක්‍රියාත්මක කරයි ක්‍රියාත්මක කරයි.
තාත්තා උදෑසන තේ පානය කරමින් සති අග පත්තරයක් කියවයි.
සිංහල වාක්‍ය රීති කෙරෙහි අවධානය යොමු කිරීමට ප්‍රථම වාක්‍යක අන්තර්ගත වන ප්‍රධාන අංග කෙරෙහි මූලිකාවධානය යොමු කිරීම ප්‍රශස්ත වේ.
