ශුද්ධවරයට ඔසවන ජුසේවාස් පියතුමා
භාග්‍යවන්ත ජුසේවාස් මුනිතුමා පියතුමෙකු ලෙස ලංකාවට පැමිණි සමයේ අප රටේ තිබුණේ ලන්දේසි පාලනයකි. කතෝලික ආගම ඇදහීම රාජ්‍ය විරෝධී වූ අතර රෙපරමාදු ආගම වැළඳ ගන්නා අයට තෑගි බෝග ද හිමිවිය. මෙම පීඩන සමයේදී අසරණ වූ ජනතාව වෙත වෙස්වලාගෙන පැමිණි ජුසේවාස් පියතුමා ආගමික මෙන්ම ඔවුන්ගේ ජීවිත ගැටලු ලිහා ගැනීමට හැම අයුරකින්ම උදව් උපකාර කළහ. වර්තමානයේ මේ සඳහා වන හොඳම සාක්ෂියක් ලෙස මැදවච්චියේ සිට මන්නාරම දක්වා මාර්ගයේ සෙට්ටිකුලම නම් ග්‍රාමයෙහි පලුගසක බෙනයක ඇති කුරුසිය සාක්ෂි දරයි. උන්වහන්සේ මෙම ප්‍රදේශයට 1690 වර්ෂයේදී ද 1695, 1703, 1705 යන වර්ෂවලදී ජනතාව සමග දහම් සේවයේ යෙදුන බවට පොත පතෙහි සඳහන් වේ.
උන්වහන්සේගේ ධර්ම දූතික සේවය කුරුසිය වටා කේන්ද්‍රකොටගත් එකකි. සෙට්ටිකුලම ගමෙහි මෙන්ම ඒ අවට විශාල වනාන්තර එකල දක්නට ඇත.
ජීවනෝපාය හේන් ගොවිතැන වූ මෙම ප්‍රදේශයේ ජනතාව අලි ඇතුන් හා වෙනත් සත්ව උවදුරුවලින් පීඩා විඳි අයයි. 1690 දී පමණ පලුගස් බෙනයක මෙම කළුවර ලීයෙන් තැනූ කුරුසිය තැන්පත් කරන්නට ඇත.
මෙවැනි පලුගස් තුළ කුරුසිය තැන්පත් කළ බවට සාක්ෂි නල්ලතන්ඩියකාඩු සහ ගල්ගමුව වැනි ප්‍රදේශවලින් ද සනාථ වේ. සෑම ලෙඩ දුකකටම
පිහිටවූ නිසා සම්මතිසි ස්වාමි (දේවදූතික) යනුවෙන්ද පටබැඳි නාමයක් ජුසේවාස් පියතුමන් හට භාවිතා කර ඇත. වනාන්තරයක පලු වෘක්ෂය ඉතා ස්ථිර වෘක්ෂයක් වූ අතර වර්තමානයෙ එනම් අවුරුදු 300කටත් වඩා කාලයක් පැමිණීම ප්‍රාතිහාර්යයකි. අද මෙන් දේවස්ථානයක් ඉදිකිරීමට හෝ සුරුවමක් තියාගෙන යාඥා කිරීමට එකල ජනතාවට ලන්දේසි පාලනයෙන් අවසර නොතිබිණි.
සෙට්ටිකුලම මාර්ගයෙහි පලුගස් බෙනයක තබා ඇති කුරුසිය අදටත් අපට වන්දනා කළ හැක. වෙනත් ස්ථානවල අද දේවස්ථාන ඉදිවී ඇත. උතුරු වසන්තයට අනුව සෙට්ටිකුලමෙහි පලුගස ළඟින් දුම්රිය මාර්ගයක් ඉදිකර ඇත. එහිදී මෙම ගස බාධාවක් ලෙස මාර්ගය ඉදිකිරීමේදී පෙනුනත් ගම්වාසීන්ගේ ඉල්ලීමට අනුව එය ඉවත් කර නොමැත. යුද්ධයෙන් හා කුරිරු ත්‍රස්තවාදයෙන් එකම වෙඩි උණ්ඩයකටවත් මෙම පළු වෘක්ෂය ලක්වී නොමැත. සමහර විට මෙම කුරුසියේ සෙවන අපගේ වීරෝධාර රණවිරුවන්ට ලැබෙන්නටද ඇත.
1995 දී භාග්‍යවරයට ඔසවනු ලැබූ ජුසේවාස් පියතුමා ශුද්ධවරයට එසවීමට වතිකානුව සැරසෙන මේ මොහොතේදී මුළු ලංකාවට ඉමහත් ධර්මදානීය මෙහෙවරක යෙදුණු උන්වහන්සේ පලුගස් බෙනයක ස්ථාපිත කළ මේ කුරුසිය ද ප්‍රාතිහාර්යයකි. ශ්‍රී ලංකාවේකිතුණුවන් වන අපි එතුමන් ශුද්ධවරයට එසවීම සඳහා යාඥා කරමින් දායක වෙමු.
