පුරාණ සිරිලක පශ්චාත් අස්වනු තාක්ෂණය අදටත් වලංගුය
පුරාණ සිරිලක පශ්චාත් අස්වනු තාක්ෂණය අදටත් වලංගුය
අතීතයේ අපහට දියුණු පසු අස්වනු තාක්ෂනයක් පැවති බවට සැලකේ.එය නූතනයටත් භාවිතයට ගත හැකි ඛවට මතු දැක්වෙන සාධක මගින් මනාවට පිළිබිඹු වේ.
- වී බිස්ස
වී බිස්ස වනාහී සිංහල ගොවියාගේ වී වගාවේ පසු අස්වනු සංරක්ෂණය කරන නිර්මාණයකි. ඒ හා බැදුනු සංස්කෘතියෙහි බොහෝ ලක්ෂණ විද්‍යාත්මකය.භාණ්ඩ හුවමාරු ආර්ථිකයක් පැවති අතීත සමාජයෙහි වී බිස්සට සුවිශාල සමාජ වටිනාකමක් හිමිවිය.වී බිස්සක් නොතිබුණු ගොවි ගෙදර ආර්ථිකය අනාරක්ෂිත බව පිලිගත්තකි.ඵබදු නිවසකින් විවාහයක් කරගැනීම මදි පුංචිකමක් ලෙස සැලකීමට පවා ගැමි ජනයා පුරුදු වී සිටියේය.ඵහෙත් විසි ඓක්වෙනි සියවසට අවතීර්ණ වෙමින් සිටින අද දවසේ වී බිස්සේ උරුමයද එකී විද්‍යාත්මක සංස්කෘතියෙහි ලක්ෂණද මෙරට ගොවි සමාජයෙන් ඈත්වෙමින් තිබේ.ඊටද සමාජ සාධක ගණනාවක් බලපා ඇත.කාලයේ වැලිතලාවෙන් යටවී යන මෙම ඵෙතිහාසික විද්‍යාත්මක සංස්කෘතිය ගවේශණය කිරීම අතිශයින්ම වැදැගත්ය.එමගින් නෙලාගත හැකි වටිනාකම අනාගතයේදී තීරණය කෙරෙනු ඇත.එහෙත් එය ක්‍ෂණිකව පවත්නා වෙළදපොලේ රුපියල් සත වලට පෙරළිය නොහැක.
වී වගාවේ පසු අස්වනු සංරක්ෂණය විද්‍යාත්මකය.එය වසර දෙදහස් පන්සීයක් තරම් ආරම්භය මේසා දීර්ඝ කාලයකට උරුමකම් කීමය.එනමුදු වී බිස්සෙහි විද්‍යාත්මක සංස්කෘතිය කාලයේ වැලිතලාවෙන් යටපත් වි ඇත.වී බිස්ස වටා ගොඩ නැගුණු උප සංස්කෘතිය ඍජුවම ජන ජීවිතය හා බද්ධ වූවකි.එසේම සම්ප්‍රදායිකව අනුගමනය කල බිස්සක් තැනීමේ සිද්ධාන්තයන් සියල්ල විද්‍යාත්මකය. පොළව මත සිටුවන අටුපාදයේ සිට පිදුරු හත්තිය දක්වාම වී ඇටයෙහි ජීව ගුණය ආරක්ෂා කිරීමේ අරමුණින් යුක්තව බිස්ස තනා ඇත.වී බිස්සෙහි පාදම හෙවත් අටු කණු සදහා ගනු ලබන්නේ ගල් කණු හෝ ශක්තිමත් දැව අරටුය.එයද පොළොව මට්ටමේ සිට අඩියක් හෝ දෙකක් උසින් යුක්තය.මේ හේතුවෙන් පොළොව මතුපිට සිදුවන ජලය ගලායෑම්,උල්හෙල්ලම් හෝ මතුපිට පොළොව පසෙහි සිදුවන කිසිදු වෙනසක් බිස්සට බලපාන්නේ නැත. බිහි තට්ටුව ශක්තිමත් දැවයෙන් නිමවා ගෙන ඇත.බිහි කූඩය වියාගන්නේ වැල් සහ කෝටු මඩෙහිලා පදනම් කර ගැනීමෙනි.ඒ හේතුවෙන් බිහි කූඩයට කෘමි සතුන්ගෙන්
හානි සිදුනොවේ.නොතෙමි තබා ගන්නේ නම් බිහි කූඩය වසර දෙසීයක් තරම් කාලයක් වුවද තබා ගත හැකි බව පැරුන්නන්ගේ මතයයි.බිස්සෙහි බඳ මැටියෙන් ඇත.බිහි කූඩය
ඇතුළතින් සහ පිටතින් මැටි තට්ටු දෙකක් තුනීවට ගසා ගනු ලබන නිසා වී ඉපියන් බදු කුඩා කෘමි සතුන් ඇතිවිමට තිබෙන ඉඩකඩ අඩුය.අනෙක්
අතට බිස්සට මැටි තෝරා ගන්නේ රතු හුඹගේ මැටිය.රතු හුඹගේ මැටි අංශු සියුම්ය.ඇලෙන සුලු ගුණයෙන් යුක්තය.වේලීම වේගවත්ය.පතුරු ගැලවීමක් ද නැත.
මෙකී කාරණා සියල්ල ප්‍රයෝජනවත් වන්නේ බිස්සෙහි වී කල්තබා ගැනීම උදෙසාය.ඓහෙත් නූතනයේ වී කල් තබාගැනීම පිණිස භාවිතා කරනුයේ සිමෙන්ති ගොඩනැගිලිය.ඒවායේ බිත්තර වී කල්තබා ගැනීම දුෂ්කරය.මන්දයත් සිමෙන්ති පරිසරය වී ඇටයේ ජීව ශක්තිය මර්දනය කිරීමට සමත්වීමයි. බිස්සෙහි බඳ සම්පූර්ණයෙන්ම පාහේ මැටියෙන් නිමවා ඇති නිසා එහි ඇතුළත තිබෙන වී ඇටවලට වාතාශ්‍රය සැලසේ. ඊට හේතුව එහි ඇති සියුම් මැටි අංශුය.තවද බිස්ස කවාකාර පීප්ප හැඩයක් ගන්නා නිසා සියළුම ස්ථානවලට මැටි බිත්තිය මගින් ඒකාකාරීව වාතය සැපයීම සිදුකරයි. මේ හේතුවෙන් බිස්සෙහි කටට උඩින් ජල අංශු ඇතුළු නොවේ. මේ නිසා බිස්සෙහි ගබඩාගත වී අස්වැන්නෙහි පුස්බැඳීමක් සිදු නොවේ. එයද විද්‍යාත්මකවය. මෙහිදී සඳහන් කල යුතු තවත් දෙයක් වන්නේ කෘමි හානි වැළකීම සඳහා ගැමියා වී බිස්සට දමන කොහොඹ කොළ, කදුරු ගෙඩියා කොළ, නික කොළ, දෙහි කොළ බදු ශාකමය කොටස්ය. මෙමගින් ධාන්‍ය කෘමි හානිවලින් වැළකෙන බව ගැමියාගේ මතයයි. එමෙන්ම බිස්සට කිලි නොවැදීම සඳහා කොහොඹ කොළ තට්ටුවක් බිස්සෙහි මුදුනෙම්ම අතුරණු ලබයි. මේ සියළු සාධකවලින් අනාවරණය වන්නේ වී බිස්ස විද්‍යාත්මක පදනමක් මත ගොවි සමාජයේ ස්ථාපිත වී ඇති බවයි.වී බිස්ස නිර්මාණයේදී භාවිතයට ගත් තාක්‍ෂණයේ උසස් බව හා විදුහුරු බව මැනවින් පිළිබිඹු වේ. ඒ අනුව පෙනී යන්නේ සිංහල ගොවියාගේ කෘෂික ජීවිතයෙහි විචිත්‍රත්වය විසින් වී බිස්සට සියුම් කලාත්මක පරිසමාප්තියක් උරුමකොට තිබෙන බවයි.
වී බිස්ස සපුරාම ගොවි සංස්කෘතියෙහි උරුමයකි.මේ අනුව බලන කළ වී බිස්ස බඳු අතීත ගොවි උරුමයකින් අනාගත ලෝකයට නෙළාගත හැකි සම්පත් අතිමහත් බව වැටහේ.එහෙත් ඉතිහාසයේ අවාසනාවන්ත යුගයක අපි ජීවත්වෙමු.එනම් අතීත සංස්කෘතික උරුමයන් පිළිබඳව කරුණු කාරණා දැන සිටි අපගේ වැඩිහිටි පරපුර අප අතරින් ඉවත් වෙමින් සිටීමය.තවද අද දවසේ උපදින පරපුර විද්‍යා හා තාක්ෂණ ලෝකයේ හිමිකරුවන්ය.එබදු සමාජ පරිසරයක එවන් සංස්කෘතික උරුමයක් පිළිබඳව දන්නා කරුණු සියල්ල හැකි පමණ ලේඛනගත කිරීම කාලෝචිතය.
ගෝනි බිස්ස
යටත් විජිත අවදියේ පටන් හන ගෝනි භාවිතයට ගැමි ජනයා පුරුදු වී තිබුණහ.මෙසේ හන ගෝනි භාවිතා වීමට පෙරාතුව පං මළු, කරත්ත මළු, ගල්ලැහැ මළු, පැස් පෙට්ටි බදු මෙවලම් මගින් ධාන්‍ය රැස් කරගන්නා ලදි.එහෙත් කාලයත් සමඟම ගෝනි මෙරට ගැමි ජන ජීවිතයේ අත්‍යවශ්‍ය අංගයක් බවට පත්විය.මෙ නිසා අද බොහෝ ගොවි ගෙවල ගෝනි වලට වී දැමීමෙන් කල්තබා ගනු ලැබේ.ඓහෙත් ගෝනි වල වී අසුරන විට විශාල ගෝනි සංඛ්‍යාවක් අවශ්‍ය වේ.ගෝනි කිහිපයක් එකට අල්ලා ගෝනි බිස්සක් සකස් කර ගත් විට එයට වී බුසල් විසිපහක්
පහසුවෙන් දමාගත හැක.
මූලාශ්‍ර ලේඛන
- වී බිස්ස, වී වගාවේ පසු අස්වනු සංරක්ෂණය පිළිබඳ ජනශ්‍රැති පර්යේෂණය, මහින්ද කුමාර දළුපොත.
- දූම්මැස්ස
අපේ සාම්ප්‍රදායික පසු අස්වනු තාක්ෂනය පිළිබඳ අපටම ආවේනික වට්ටෝරු රහස් හා ඒ හැමටමත් වඩා සුවිශේෂ අත්ගුණය පිළිබඳ දැනුම් හා විශ්වාසයන් තවමත් ගම්වල ශේෂ වී ඇත. කුස්සියේ දූම්මැස්සේ කල් තබා ගන්නා ආහාර වර්ග අතර මස්,මාලු ප්‍රධානය, කාලයත් සමග ඒවායේ රස ගුණ වැඩිවේ.
- අල කල් තබා ගැනීම
අස්‌වැන්නක්‌ ආකාරයට නෙළාගත් අල කල් තබා ගැනීම අත්‍යවශ්‍ය වෙයි දේශීය වශයෙන් අල කල් තබාගැනීමේ දී ගොවීහු ක්‍රම කීපයක්‌ අනුගමනය කළ හ. පැරැණි ගොවීන් මේ සඳහා අල බිස්ස හා අල අටුව භාවිත කළ හ. අල පස්‌ යට දැමීම ද සිදු කළ හ.
අල බිස්සේ හෝ අල අටුවේ හෝ අල ගබඩා කර තැබීමේ දී කරුණු දෙකක් පිළිබඳව අවධානයක්‌ යොමු කෙරිණි.
(1) පසෙන් ඉවතට ගත් අල වියළි ස්‌වභාවයෙන් ආරක්ෂා කිරීම එකකි.
(2) අල හෑරීමෙන් පසු එහි ගෑවී ඇති පස්‌ ඉවත් කර පිරිසිදු කර ගැනීම අනෙකයි.
මෙහි දී අලවල පස්‌ තැවරී තිබුණ හොත් අලවලින් අංකුර මතු වීම නිසා ආහාරයට ගැනීමට නොහැකි වෙයි. අල මතුපිට රැඳි පස්‌ ඉවත් කරන විට අලයේ පිටත සිවියට හානි නො වන ලෙස එය සිදු කිරීමට වගබලාගත්හ.
පස්‌ යට තැබීම
තෙතමනය නැති නො තෙමෙන තැනක වාතය නො ලැබෙන සේ වියළි වැල්වලින් අල යට කර තැබීමෙන් අතීත ගොවියෝ අල කල් තබා ගත් හ. මේ ක්‍රමවේදයෙන් මාස 3ත් 6ත් අතර කාලයක් අල කල් තබා ගැනීමට හැකි විය.
කොස් / වරකා කල් තබා ගැනීම
හොඳින් පැසී ඉදුණු වරකා ගෙඩි ඒ අයුරින් ම කල්තබා ගැනීම හෙළ ගෙවිලියට හැකියාව තිබිණි. හොඳින් පැසී ගසේ ඉදුණු වරකා ගෙඩියක්‌ කඹයක්‌ ආධාරයෙන් බිමට බා ගැනීම පළමුව සිදු කෙරෙයි. හුඹස්‌ මැටි ප්‍රමාණවත් ලෙස ගෙන ගොරකා ගම්මිරිස්‌ තැම්බූ ජලයෙන් පදමට හුඹස්‌ මැටි අනාගනී. මෙසේ පදමට අනාගත් හුඹස්‌ මැටි වරකා ගෙඩියේ පිටත මෙන්ම නැට්‌ටේ ද තවරනු ලබයි. මෙසේ මැටි තවරාගත් වරකා ගෙඩිය ශක්තිමත් ලණුවක්‌ ආධාරයෙන් නැට්‌ටෙන් දුම් රස්නය තරමක්‌ වැදෙන ලෙස කුස්සියේ දුමේ එල්ලා තැබීමෙන් මාස 3ක්‌ පමණ ගත වූ පසුත් අලුත් වරකා
ගෙඩියක්‌ මෙන් රසයේ හා ගුණයේ වෙනසක් නො වී ආහාරයට ගැනීමට පුළුවන. වරකා මදුළු වශයෙන් ද කල් තබා ගැනීමේ ක්‍රමවේද ගෙවිලිය මැනවින් දැන සිටියා ය. වරකා මදුළු වශයෙන් කල් තබා ගැනීමේ දී පළමුව වරකා මදුළු මී පැණිවල දමා බෝතල්වල අසුරා ඇත. මී පැණි නොමැතිනම් සීනි උණු කර සාදාගත් පැණිවල දැමීමෙන් වරකා බොහෝ කල් තබා ගෙන ඇත.
වැලි කොස් ඇට හා අටු කොස් ඇට
පැසුණු කොස් ගෙඩියක ඇට ඉවත් කර තෙතමනය නො රැඳෙන සේ වියළා ගනී. විශාල මැටි භාජනයක්‌ ගෙන එයට වියළි වැලි තට්ටුවක් දමා ඉන්පසු පැසුණු පොත්ත සමග තුවාල නො වූ කොස් ඇට දමා නැවතත් ඊට උඩින් වැලි තට්ටුවක් දැමීම සිදු කරයි. හොඳින් තද කර කොස්
ඇට නො පෙනෙන සේ තබා ගැනීම අත්‍යවශ්‍ය වෙයි. මෙහි දී සැලකිය යුතු කරුණක් වන්නේ කොස් ඇට සැඟවීම සඳහා භාවිත කරන වැලි සහ මැටි භාජනය වියළි ස්‌වභාවයෙන් තිබිය යුතු වීමයි. එසේ නො වුව හොත් කොස් ඇට පැළ වීම සිදු වෙයි. බොහෝ ගෙවල්වල මුළුතැන්ගෙයි ගොම මැටි පිහින ලද පොළොවේ බිත්ති දෙකක් අතර මුල්ලකට වැලි කොස් ඇට දැමීම සිදු කරයි.
අටුකොස්‌
කොස් මදුළු කල් තබා ගැනීමේ දී අටුකොස්‌ මදුළු ලෙස කල් තබා ගැනීම සිදු කෙරිණි. පැසුණු කොස් මදුළු ගෙන එහි ඇට ඉවත් කර ගනී. ඉන්පසුව සිහින්ව ඉරා ගත් මදුළු උණු ජලයේ දමා බාගෙට තම්බා වතුර පෙරා ඉවතට ගත් කොස් මදුළු තද අව්වේ දින තුනක්‌ වියළා ගනියි. මෙසේ හොඳින් වියළාගත් කොස් මදුළු පිරිසිදු වියළි භාජනයකට දමා වාතය ඇතුළු නො වන ලෙස හෙවනේ හුළං නො වදින ලෙස අසුරා තබාගනී.
- මස් හා මාළු කල් තබා ගැනීම
නූතනයේ භාවිතා වන ශීතකරණයෙන් එපිට අප අහර කල් තබා ගත්තේ කෙසේ ද? මේ ගැන ලියැවී ඇති කියැවී ඇති කථා බොහෝමයකි. දඩයම සිය ජීවිකාව කර ගත් ආදී කාලීන මිනිසා සිය මාංශ අතිරික්තය කල් තබා ගැනීමට හුරු කරවන්නට ඇත්තේ ද ඔවුන් විසින් ලද අත්දැකීම්ය.
ආදි ගෝත්‍රික ජනයා තමා දඩයම් කරගන්නා මාංශ නොහොත් ආහාර අතිරික්තය පැය ගණනාවකින් පසුව නරක් ව යන බව දුටහ. එමෙන්ම අහම්බෙන් හෝ වැස්සෙන් සෙවණෙන් බේරී සූර්ය තාපයට අසුවන මස් කැබැල්ලක් නරක් නොවන බවත්, කල් තබා ගත හැකි බවත් ඔවුන් දැනගත්තේ අත්දැකීමෙනි. ඊළඟට දුම හා ගිනි රස්නය ද මේ අහර කල් තබා ගැනීමට උදව් වන ආකාරය ඔව්හු වටහා ගත්තහ.
එතැන් පටන් සිය අහර අතිරික්තය කල් තබා ගැනීමට ඔවුන් පෙළඹෙන්නට ඇත්තේ සෑම දිනක්ම අහරෙන් සමෘද්ධිමත් නොවන බැවිනි. මුල්කාලීන මිනිසා සිය මාංශ අහර අතිරික්තය කල් තබා ගත්තේ මෙසේ ය.
එකල මිනිසා තමන්ගෙ ඉතිරි මාංශ ආහාර ඉක්මනින් වේළ ගැනීමට හීන් තීරුවලට
කපන ලදී. එසේ කැපු මස් තීරු හිරු එළියෙන් වේළා ගනු ලැබුයේ මැස්සක් උඩ ඇතිරීමෙනි. කාලයාගේ ඇවෑමෙන් එම මැස්ස සතර වට ගිනි ගොඩවල් හතරක් ගසන ලදී. මැස්ස දෙපැත්තෙ කොළ අතු දෙකක් ගත් දෙදෙනෙකු සිටියේ ඒ ගිනි අඟුරු, මැස්ස ඇතුළට තල්ලු කිරීමටය. මෙහිදී ගින්දර කෙළින්ම වැදෙන්නට නොදී රස්නය පමණක් වැදෙන්නට සැලැස්වීය. මෙම ක්‍රමයට කල් තබා ගත් මාංශවලට කාලයාගේ ඇවෑමෙන් ලුණු එකතු විණි. ලුණු යනු අහර කල් තබා ගැනීමේ එක් ප්‍රධාන මාධ්‍යයකි.
හිරු එළියෙන් හා ගිනි රස්නයෙන් මෙසේ වියලා ගන්නා ලද මාංශ තවදුරටත් කල් තබා ගැනීමේ ක්‍රමයක් ඔව්හු සොයා ගත්තහ. එසේ වියැලු මාංශ මී පැණි සමඟ මිශ්‍ර කොට ගස් බෙනයක හෝ හාරන ලද ගල් කුහරයක තැන්පත් කරන ලදී.
මෙසේ ගස් බෙනයක තැන්පත් කරන මේ මාංශ ඔවුන් සීල් තැබුවේ මී ඉටිවලිනි. එම නිසා වාතයට නිරාවරණය නොවුණ මේ මාංශ කල් තබා ගැනීමට ඔවුන්ට හැකි වුණි. කළු ගලක් හාරා එහි ද මී පැණි දැවටු මාංශ තැන්පත් කරන ලදී. ඊට උඩින් සතෙකුගේ ලේ තවරන ලද අතර. ඊටත් උඩින් ගලක් තැබුවා. සූර්ය තාපයෙන් ඝන වූ මේ ලේ, මී ඉටි සේම මාංශ කල් තබා ගැනීමට ඉවහල් විණි.
උම්බලකඩ” මාළු අපතේ යාම නැවැතූ ක්‍රමයකි. කටු ඉවත් කරපු මාළු වතුර ස්වල්පයකින් යාන්තමින් තම්බා ගැනීමෙන් පසු පුළුස්සා හලා ගත් හනසු අළු තවරා වේලනු ලැබෙයි. මෙසේ හොඳින් වේලා ගන්නා මාළු උම්බලකඩ වේ. උම්බලකඩවල ඇතුළ රතු පැහැති වන්නේ ඒවා බාගෙට තැම්බු බැවිනි. අළු නිසා මැස්සන් ඒ වියැළෙන මාළු වෙත වැසීම වැළැක්වෙයි.
- ලුණු දෙහි
බත්පත රස කරමින් එන දීර්ඝ ඉතිහාසයක් තිබෙන තවත් අහරක් වන්නේ ලුණු දෙහි. වර්තමානයේ බත්පතට කට ගැස්මක් බදු වූ ලුණු දෙහි සැබැවින් ම දෙහි අවාරයට කදිම පිළිතුර විය. එකල ලංකාවේ අහර ගැන සඳහන් කරන රොබට් නොක්ස් පවා සිය “එදා හෙළ දිව” නමැති කෘතියේ ලුණු දෙහි ගැන සඳහන් තැබුවේ මෙලෙස ය.
“දෙහි ගස්හි සරු ලෙස පල හට ගන්නා කාලයේ, ඔව්හු දෙහි කඩා, ඇඹුල් මිරිකා මැටි බඳුනකට ගෙන ලුණු දමා ගින්නේ හෝ අව්වේ කකාරවා “ලුණු දෙහි” දමා පසුව ප්‍රයෝජනයට ගැනීම සඳහා තබා ගනිති. කැමැති කාලයක් තබා ගත හැකි මෙම ලුණු දෙහි, දෙහි අහේනියේ දී බෙහෙවින් ප්‍රයෝජනවත් වන්නේ ය.මෙම තාක්ෂණය අදටත් සරිලන අතර වර්තමානයේ පවා මෙම තාක්ෂණය භාවිතා කරනු ලබයි.
ඉහත සදහන් කල් තබා ගැනීමේ ක්‍රමවේදයන් සියල්ලම රසායනික ද්‍රව්‍යයක් හෝ ශීතකරණයක්ද නොමැතිව පරිසර හිතකාමීව මෙන්ම සෞඛ්‍යයට හිතකර ඒවා වේ.මෙහිදී විශේෂයෙන් සදහන් කළයුතු කරුණක් නම් නූතනයේ අපි දේශීය බීජ ගැන, වගා තාක්ෂණය ගැන, පළිබෝධ මර්ධනය ගැන, පසු අස්වනු තාක්ෂණය ගැන සොයා බලන්නෙමු. එහෙත් එලෙස සොයාගත් තොරතුරු අප පිළිගත්තේ බටහිර සංකල්පවලට ගැළපේ නම් පමණි. වාස්තවික ලෙස ඔප්පු කළ හැකි නම් පමණි. බටහිර විද්‍යා සඟරාවක විද්වතුන් පිරිසකට පර්යේෂණ ක‍්‍රමවේදය සහ විද්‍යාත්මක කරුණු ඔප්පු කර පෙන්වීමට හැකි වූවා නම් පමණි.බටහිර විද්‍යාව තුළින් අපගේ සම්ප‍්‍රදායික විශ්ව දැක්ම සත්‍යෙක්ෂණය කළ නො හැකි බව අපි අමතක කළෙමු. තාමත් වර්ධනය වෙමින් පවතින බටහිර විද්‍යාව පරදවන මහා දැනුම් සම්භාරයකින් අප පොහොසත් බව අපි අමතක කළෙමු. ප‍්‍රජාවගේ විද්‍යාව බටහිර සංකල්ප තුළට ඔබ්බවා බැලිය නො හැකි බව අපි අමතක කළෙමු
දේශීය කෘෂිකර්මය හා පසු අස්වනු තාක්ෂනය තේරුම් ගැනීමට තරම් වූ ස්වදේශීය මානසිකත්වයකින් යුතු අපගේ ම දැක්මක් අපට තිබිය යුතු ය.
අප රටේ ගොවි ප‍්‍රජාවගේ හා පාරිභෝගිකයන්ගේ සැබෑ අවශ්‍යතා හඳුනාගැනීමේ ක‍්‍රමවේදයක් තුලින් හා අතීතයේ පැවති දියුණු පසු අස්වනු තාක්ෂනයේ ආභාසය ගනිමින් අපට ම ආවේණික වූ පසු අස්වනු තාක්ෂනය ක‍්‍රමවේදයක් යොදා ගැනීම පිළිඹදව යළි සිතා බැලීමේ කාලය එළඹ ඇත
-නිමි.-
