සබරගමු නර්තන සම්ප්‍රධාය
සබරගමු නර්තන සම්ප්‍රධාය
සබරගමු පළාතේ රත්නපුර, කළවාන, පැල්මඩුල්ල, බලංගොඩ ආදී ප්‍රදේශවල මෙම නර්තනය ප්‍රචලිතය. සබරගමු දවුල මේ පූජා කර්මය හා සම්බන්ධ ප්‍රධාන වාද්‍ය භාණ්ඩය වේ. මෙම සම්ප්‍රධායේ ප්‍රචලිත ශාන්ති කර්ම අතර පහන්මඩු යාගය හා සම්බන්ධ දෙවොල් ඇතුළු පිරිවර දෙවිවරු මෙහිදී පුදලබන්නෝ වෙති. මෙම යාගය හා සම්බන්ධ සාම්ප්‍රදායක උපන් කථාව මගින් කියවෙන්නේ සේරමන් නම් රජුට ඇතිවන රෝගය හා සම්බන්ධ කථා පුවතයි(පහතරට දෙවොල් මඩුවට සම්බන්ධ කථා පුවත). වර්තමානයේ මෙය පැවැත්වෙන්නේ රෝග නිවාරණය හා කෘෂිකාර්මික පළදා සංවර්ධනය අරමුණු කොටගෙනය. එලෙසින්ම චාරිත්‍ර විධි පිළිබදවද කිවයුතු තරම් සුවිශේෂි වෙනස්කමක් දක්නට නොමැත. එහෙත් මඩු පේ කිරීම, කොට පේ කිරීම. මල්ල කැපීම, මල පේ කිරීම සිදු කෙරෙන්නේ එකම ආකාරයටය.
මඩු යාගයේ මූලිකත්වය ගෙන කටයුතු කරනු ලබන්නේ කපු මහතෙකු විසිනි. යාගය පවත්වාගෙන යාම සදහා අවශේෂ ශිල්පීන් සහ අතොරකරුවෝ සහයෝගය දක්වති. සංඛ්‍යාත්මක වශයෙන් බලන කළ නර්තන ශිල්පීන් දහයත් (10) විස්සත් (20) අතර ප්‍රමාණයක් සහභාගී වන විට වාදක මණ්ඩලය සදහා පහක් දහයක් පමණ සහභාගී වෙති.
මඩු ශාන්ති කර්මවලදී හා යක් තොවිල් වලදී නර්තනය කරනු ලබන ්ශාස්ත්‍රීය පද විශේෂයක් වශයෙන් හත්පද පෙළපාලිය හැදින්විය හැකිය. මෙය ඒකල වශයෙන් ඉදිරිපත් කරන නර්තන අංගයකි. මල්මඩු පුරවරයෙහි කවි ගායනා කොට මල්පද නැටීම සිදු කරනු ලබයි. මෙය සාමූහිකව කරන නර්තන අංගයක් ලෙස ආරම්භ කෙරුනද අවසානයේ එක් එක් නළුවන් විසින් තනිව මල්පද වට්ටම් නැටීම සිදු කොරේ. මඩු ශාන්තිකර්ම වලදී මෙන්ම සාමූහික වශයෙන් ආරම්භ කොට අනතුරුව එක් එක් ශිල්පීන් විසින් වෙන වෙනම නර්තනයේ යෙදේ.
දෙවියන්ට ආශිර්වාද පිණිස අතිතක්කමින් නර්තනයේ යෙදෙන්නේ යහන් දැක්වීමේදීය. මෙය මඩු ශාන්ති කර්ම වලදී මෙන්ම යක් තොවිල් වලදී සිදු කොරේ. දේව කෝල් පාඩුව හා මුදුන් තාලය යන නර්තන අංග කිහිපයකි. මඩු ශාන්තිර්ම වලදී මෙන්ම ඇතැම් යක් තොවිල් වලදී ද දේව කොල් පාඩුව නටන අතර මුදුන් තාලයෙහි සුවිශේෂීතාවය වන්නේ වට්වම්, අඩවි, මුදුන් කිරීමේ ලක්ෂණ ඒ තුලින් නිත්‍යමාන වීමයි. දෙවොල් ගොඩ බැසීම, ඇසුර යක්කම, රාමා මැරීම, අඹ විදමන පහන් මඩුවේ දක්නට ලැබෙන සුවිශේෂී නාට්‍යමය අවස්ථා කිහිපයකි. ගායනය, වාදනය. නර්තනය හා දෙබස්, සංවාද යොදා ගනිමින් අවස්ථා නිරූපණය කිරීම මෙහිදී දක්නට ලැබේ.
පහන් මඩුවද ගමකට හෝ ප්‍රදේශයකට සෙත්පතා පවත්වන්නක් බැවින් අවට ගම්වාසීන්ගේ ඒකරාශී වීමක් දක්නට ලැබෙනු ඇත. ගම්වාසීන්ගේ මෙම කැපවීම හා සහභාගීත්වය සංස්කෘතික උත්සවය ස්වරූපය ගන්නා බවක් දක්නට ලැබේ. ගිනි පෑගීමේ ශාන්ති කර්මයෙන් හා දේව දානය දීමෙන් පසුව පහන් මඩුව අවසන් වේ.
සබරගමු නර්තන සම්ප්‍රධායට අයත් වන්නම් පිළිබද විවිධ මතිමතාන්තර පවතී. සබරගමු නර්තන සම්ප්‍රධායේද වන්නම් දහඅටක් දක්නට තිබේ. මෙහි රචකයා කවුරුන්ද යන්න නොදන්නා අතර මෙහි වන්නම් වලට බහුලව යො‍දාගෙන ඇත්තේ සත්වයින්ගේ නාමයන්ය. එසේ නමුත් වන්නමේ තේමාවෙන් කියැවෙන්නේ වෙනත් අදහසකි. ඉහත සදහන් කළ සතුන් පිළිබද සදහන් වන්නේ වන්නම් කිහිපයක පමණි. එසේම ගාහක, සැවුලා, හනුමා, උරගා, කිරලා, උදාර, මයුරා, උකුසා ආදී උඩරට සම්ප්‍රදායට අයත් වන්නම්වල නම්ද සබරගමු නර්තන සම්ප්‍රධායේ දක්නට ඇතත් එම වන්නම් එකිනෙකට වෙනස්ය. සබරගමු වන්නම්වල ආකෘතිය ලෙස බෙර පදය. තානම, කවිය, කලාසම, අඩව්ව දැක්විය හැකිය. සබරගමු නර්තන සම්ප්‍රධායට අයත් වන්නම් මෙසේ දැක්විය හැකිය.
ගාහක වන්නම
අනිලා වන්නම
නාග ගජගා වන්නම
සැවුලා වන්නම
ආනන්ද වන්නම
හනුමා වන්නම
සිංහනාඩි වන්නම
උරගා වන්නම
කිරලා වන්නම
කුදිරාඩි වන්නම
විරාඩි වන්නම
කිදුරා වන්නම
උදාර වන්නම
කොවුලා වන්නම
තිසරා වන්නම
මුසලා වන්නම
මයුරා වන්නම
උකුසා වන්නම
කදම්භ පක්ෂී වන්නම
මණ්ඩුක වන්නම
කෝකිල වන්නම
දෙමළ විරාඩි වන්නම
තේගා වන්නම
මේඝ වන්නම
