ඉන්දීයානු භූ භෞතික ලක්ෂණ
ඉන්දීයානු භූ භෞතික ලක්ෂණ
ඉන්දීයානු භූ භෞතික ලක්ෂණයන් ගැන සදහන් කරන විට දැකිය හැකි භූ භෞතික ලක්ෂණයන් අතරට එකතු වන ලක්ෂණයක් වන්නේ හිමාලය ඇතුලු කදු පන්තියයි. මෙහිදී හිමාලය, බටහිර ඝාට්ස්, නැගෙනහිර ඝාට්ස්, වින්ද්‍යා ආදී වූ කදු බොහෝමයක් මෙම ලක්ෂණයට ඇතුලත් වේ. මීටර් 8848 පමණ වූ එවරස්ට් කන්ද ඉන්දීයාවේ උසම කන්ද වන්නා සේම ලෝකයේ උසම ස්ථානයද වන්නේය. සුවස් හා ආගන්ඞ් යන භූ විද්‍යාඥයන්ට අනුව මෙසොසොලික යුගයේ අගදී පර්වත කාරක චලනය මගින් හිමාලයා කදු නිර්මාණය වී ඇති බව පවසයි. ආසියාතික තෘතීයික කදු මණ්ඩලය , අර්ධද්පික එපිට කදුකරය, උතුරු ඉන්දීය කදු යන නම් වලින් හිමාලය කදුකරය හදුන්වනු ලැබේ. මෙම කදු වැටි පකිස්ථානයේ වයඹ දිග සිට මියන්මාරය දක්වා කි.මි. 2700 ක් ද, පලළ කි.මි. 200 ක් ද, වර්ග කි.මි. 5,000,000 දක්වා වීහීදී යන්නේය.
මෙම හිමාලය කදුකරය ප‍්‍රධාන වශයෙන් ප‍්‍රධාන කොටස් තුනකින් යුක්ත වේ. එනම්
⦁ හිමාලය චාපය: හිමාලය, කැරකොම් , ලඩක් කයිෆර් , සිවලික් ආදී වූ කදු පන්ති මෙම කොටසට ඇතුලත් වේ.
⦁ බුරුම චාපය: ඇරකන්යොමා, පේගුයේමා කදු පන්ති මෙම කොටසට ඇතුලත් වේ.
⦁ බලුකිස්ථාන් චාපය : කිර්ථාර්, සුලෙයිමාන් කදු පන්ති මෙම කොටසට ඇතුලත් වේ.
මෙහිදී හිමාලය චාපය කොටස් හතරකට ප‍්‍රධාන වශයෙන් බෙදා දක්වනු ලැබේ.
⦁ කුඩා හිමාලය : සිවලික්, චූර්යා - උස මීටර් 900 සිට 1200 දක්වා
⦁ මධ්‍යම හිමාලය : කාශ්මීර් , ධවලධාර් , මහාභාරත් , පියර්පංජාල් - උස මීටර් 3,700 සිට 4,500 දක්වා
⦁ මහා හිමාලය : එවරස්ට්, නංග ප‍්‍රභාත් , නච්ච භාව - උස මීටර් 8,500 සිට 8,848 දක්වා
⦁ උතුරු හිමාලය : කැරකෝට්, ලඩක් , කයිලාෂ් , ඉන්දු , සංපෝ ද්‍රෝණිය හා ඇතුලු ප‍්‍රදේශය
මෙහීදී උපහිමාලය මෑත අවධියේ පාෂාණ අනු කොටස් අන්තර්ඝත වන බව ස`දහන් වේ. මධ්‍යම හිමාලය තුළ ග‍්‍රැනයිට්, නයිස් , ශිරාම් , තිරුවානා වැනි පාෂාණ කොටස් අන්තර්ඝත වේ. ටිබේට් හිමාලයා ප‍්‍රදේශයේ පොලියොසොසික සහ මෙසොසොලික යුග වලට අයත් ධාතුධර විපරීත පාෂාණ වර්ග දැකිය හැකිය. මේ අනුව මෙම ප‍්‍රදේශය මූලික කොට ගනිමින් බොහෝ භූ ලක්ෂණ දැකිය හැකිය. වයඹ දිග ගිණිකොණ දෙසට ඇති කුඩා හිමාලය කොටසේ සිවලික් කදු වැටියද , ඩූන් නිම්නයද ආදී වූ භූ භෞතික ලක්ෂණයන් දැකිය හැකිය. මධ්‍යම හිමාලය යන කොටස බොහෝ විට භූ විද්‍යාඥයන් විසින් පෙන්වා දෙනු ලබන්නේ සානු ප‍්‍රදේශයක් ලෙසය. එසේම මෙම කොටස නෙරුවක් ලෙස ද සදහන් කරනු ලැබෙ. එයට හෙතුවක් වනුයේ ලංගා නම් ගගේ අතු ගංගා ආරම්භ වී දකුනට ගැලීම නිසා නිම්න අතර කදු කලාප හා තීර්තයක් නිර්මාණය වී ඇති නිසාය. මෙම මෙදෙශයේ ප‍්‍රධාන වශයෙන් පිරමීඩාකාර මුදුන් යූ හැඩයේ නිම්න ලුප්ත නේරු ලම්බ නිම්න ආදිය ඇතුළත් වේ. මෙහිදි හිමාලය මූලික කර ගනිමින් ගංගා රාශියක් පහළට ගලා බසිනු ලැබේ. ගංගා, යමුනා, චම්බක්, සිනුදු ආදී ගංගා මෙහි අන්තර් ගත වේ. මේ අනුව හිමාලය ආශ‍්‍රීතව ඓතිහාසික තොරතුරු සොයා බැරරීමේ දී ප‍්‍රධාන කරුනු කිහිපයක් හඳුනා ගත හැකිවේ.
⦁ උතීතයේ හිමාලය කඳු වැටි හා ඝන වනාන්තර උපයෝගී කොට ගෙන බොහෝ ඍෂි වරු යොගී වරුන් ශ‍්‍රමණ බමුණන් පරිබ‍්‍රාජකයන් ආජීවකයන් ජීවතක් වූ බව සංස්තෘත ග‍්‍රන්ථයන් හී සේම බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ ද දැක්වෙනූ ලැබේ.
⦁ රාමායණයට අනුව හිමාලය සම්බන්ද කර ගනිමින් ඓතිහාසික තොරතුරු රාශියක් පෙන්වා දිය හැකිය.
⦁ බුදු දහමට අනුව හිමාලය පා මුල පිහිටි කුරු රට බොහෝ නිරොගී සම්පන්න ශරීර පැහැයෙන් සොභමාන වූ මිනිසුන් පිරිසක් මෙහි ජීවත් වූ බවත් මහා සති පට්ඨාන සූත‍්‍ර ආදී වූ ගැබුරු ධර්ම කොටස් ඇතුඵත් සූත/ සේශනාවන් මෙම ජන පදයෙදී දේශනා කරව ලදි.
⦁ බුදු රජුන් වැඩ සිටි අවදියෙ දී හිමාලයේ පිහිටි විශාල විලක් වූ අනව තත්ත්ව විල ගැන නාගිත අපදානයේ සහ තව නොයෙකුත් ස්ථානයන්හි සඳයන් වේ.
⦁ එසේම ආර්ය ජනයා ඉන්දියාවට ඇතුල් වී මෙදි වන දුර්ග ගිරි දුර්ග පසු කරමින් ගමන් කෙරු බව සඳයන් වේ. එම වන දුර්ග සය ගිරි දුර්ග බෝහෙේමයක් පිහිටා තිබෙන්නේ හිමාලයේ බට හිර දේසට වන්නටය.
⦁ එසේම වෙස්සන්තර ජාතකයේ වෙස්සන්තර රජතුමා තපස් රැුකීම සඳහා තොා ගනු ලබන්නේ හිමාලය ආශ‍්‍රීත ඝන වනාන්තරයක් බව එහි තිබෙන වන දුර්ග ගිරි දුර්ග ආදිය ගැන ෂලකමින් පෙන්වා දිය හැකිව.
⦁ එසේම මෙම හිමාලයේ කදු පාමුල බොහෝ අතීත රජ දරුවන් තම රාජ්‍යය පිහිටුවා ගත් බවත් විශේෂයෙන් බරනැස් නුවර නිපද වූ රත් හඳුන් හා සුවඳ වර්ග සොයා ගැනීමේ දී හිමාලය භාවිත කළ බව බෞද්ධ සාහිත්‍ය තුළ දැක්වෙනු ලැබේ.
⦁ සොළොස් මහ ජනපද ගැන කතා කරන විට හිමාලයෙන් ආරම්භ වන ගං`ගාවන් සහ හිමාල කදු කරය මූලික කර ගනිමින් තම රාජ්‍යයන්හි දේශ සීමා සහ වෙළදාම් කටයුතු සිදු කළ බව බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ සඳහන් වේ.
⦁ පඤ්චතන්ත‍්‍රයට අනුව එහි එන සංජීවකයාටග් කතා වස්තුවේ සංජීවකයාගේ කතාවට අනුව හිමාලයේ ඇතකැම් ගංගා ධාර අශ‍්‍රීතව තෘන වර්ග හොදින් වැඩි තීභූණූ අතරද වෙළදාම් කටයුතු සඳහා හිමාලයේ ඇතැම් වන මාර්ග භාවිත කළ බව සඳහන් වේ.
මේ අකායෙන් බලන විට හිමාල කදු පංතිය මූලික කොට ගනිමින් බොහෝ ඓතිහාසික සිදුවීම් මාලාවක් දැක ගැනීමට හැකි වන්නේ වේ. අමතරව ප‍්‍රධාන වශයෙන් බටහිර ඝාට්ස් හා ගැගෙන හිර ඝාට්ස් සහ අරවලී කඳු වැටිය වින්ද්‍යා කදු වැටිය ආදී කදු වැටි සමග ඓතිහාසික තොරතුරු දැක ගැනීමට හැකි වේදැයි සොයා බැලිය යුතුය. නර්මදා ගංගාව ආසන්නයේ ඇති වින්ද්‍යා කදුවැටිය අඩි 300000 පමණ උසින් වන අතර වින්ද්‍යා කදුවැටිය පර්වත ගහන බවින් යුත්ත වනු ලැබේ. වින්ද්‍යා කදු වැටිය වෛදික යුගයේදිද මහා කාව්‍ය යුගයේදීද දණ්ඩකාරණ්‍ය හෙවත් මහා කාන්තාර නමින් හැදින්වූ දුෂ්කර වූ ප‍්‍රවේශ වීමට අපහසු ඝන වනාන්තරවලින් යුත්ත වූහ. මෙම ඝන වනාන්තර පසුකර යෑම ආර්ය භාෂාව කතා කරන ගෝත‍්‍රික ජනතාවට දුෂ්කර වූ බව සදහන් වේ. ඒ අනුව බැලීමේදි පෙනී යන්නේ මෙම කදු ආශ‍්‍රිතව විවිධ වූ ගෝත‍්‍රයන් ජිවත් වූ බවකි. මෙබදු වූ උස් ස්ථානයක් මූලික කර ගනිමින් පසු කාලීනව මරාටා ජාතිකයන් තම බලකොටු නිර්මාණය කර ගන්නා ලදි මෙබදු කදුවල ඇති අපහසු ගමන් මාර්ග නිසා අතීතයේදී ගමන්කිරීමට හැකි වූයේ තවලම්, ගැල් වැනි රථ පමණකි. මේ අනුව වින්ද්‍යා කදු අශ‍්‍රිතව යම් යම් ජනප‍්‍රවාද හා ඓතිහාසික තොරතුරු දැක ගැනීමට හැකි වන්නේය. මෙහිදී කතා කළ යුතු වූ අනෙක් කරුණ නම් බටහිර ඝාට්ස් හා නැගෙනහිර ඝට්ස් යන කදු පන්තීන්ය. ඩෙකෑන් ප‍්‍රදේශය මුහුදින් වෙන් කිරීමට හැකියාව ලැබී ඇත්තේ ඝාට්ස් කදු පන්තිය මගිනි. මෙම කදුවැටිය පහු කර යෑමේදී තවලම් ගැල් කරත්ත ආදිය භාවිතා වූ බව ඉන්දියානු ඉතිහාසය ගෙන හැර බැලීමේදී මැනවින් දැක ගත හැකිවේ. එසේම මෙම කදුවැටීන් උපයෝගි කොට ගෙන ක‍්‍රිශ්ණා, තුංගභද්‍රා, ගෝදාවරී වැනි ගංගා ආරම්භ වී නැගෙනහිර මුහුදු තීරයෙන් මුහුදට ගලා බසිනු ලැබේ. තවත් එක් කරුණක් වනුයේ ඩෙකෑන් සානුව ආදි ප‍්‍රදේශයන් ආරක්‍ෂා කර ගනිමින් පවුරක් ආකාරයෙන් බටහිර ඝාට්ස්, නැගෙනහිරි ඝාට්ස් හා නීලගිරි කදු පන්තීන් පිහිටා ඇති බවකි. මේ අනුව දකුණු ඉන්දියානු ප‍්‍රදේශයට මහත් වූ ආරක්‍ෂාවක් ලැබී ඇති බව සිතියම් මගින් සිතා ගත හැකිය. එසේම මේ ක`දුවලින් ආරක්‍ෂිත වූ දකණු ඉන්දීය ප‍්‍රදේශය අතීතයේ ඊට ආවේනික වූ සංස්කෘතික ලක්‍ෂණවලින් යුත්ත වූ බව පෙන්වා දිය හැකිය.
මීට අමතරව වයඹ දිග ගිරි දුර්ග ඇතුලත් වූ සුලෙන් මායින් කදු වැටිය, හින්දු කුශ්කදුවැටිය, කාර කෝරීන් කදු වැටිය ආදි වූ කදු වැටි ගනනාවත් අතර කෛබර්,ඥ බෝලන් ආදි වූ ප‍්‍රධාන දුර්ගයන් පිහිටා තිබෙන අතර සාපේක්‍ෂව බලන කල ඉන්දියානු අර්ධද්වීපයේ තිබෙන ක`දු වැටි හේතුවෙන් අතීතයේදී ඉන්දියාවේ බොහෝ ප‍්‍රදේශයන් සතුරන්ගෙ ගහනයට නතු කර ගැනීමට අතැම් අධිරජ්‍යයන්ට නොහැකි විය. උතරින් හිමාලයත් වයඹින් හිංදුකුෂ් සුලෙයිමාන් කදු වැටියත්ත නැගෙනහි හා බයහිරින් බටහිර ඝාට්ස් හා නැගෙනහිර ඝාට්ස් යන කචුවැටීන් දකුණෙන් නීලගිරි කදු වැටියත් ආදි වූ මෙම සියලු කදු වැටිවවින් ඉන්දියානු භූමියේ ආරක්‍ෂිත භාවය තවදුරටත් තහවුරු වනු ලැබේ. මේ අනුව බලන කල ඉන්දියානු භූවිශමතාවල ඇති ප‍්‍රධාන භූ ලක්ෂණයක් ලෙස ඉන්දියානු කදු පන්තිය පෙන්වා දිය හැකිය. මෙම කදු පන්තීන් හා ඒවායෙහි ගලා බසින ගංගා සමග ඓතිහාසික වශයෙන් තොරතුරු අන්තර්ගතවනු බවත් පෙන්වා දිය හැකිය.
ඉන්දියානු භූ භෞතික ලක්‍ෂණයන්හි තවත් ලක්ෂණයක් වනුයේ උතුරු දෙසට හා වයඹ දෙසට වන්නට පිහිටි කාන්තාර හා ශුෂ්ක ප‍්‍රදේශයන්ය. මෙහිදී රාජ පුත‍්‍රානා කාන්තාරය හෙවත් තාර් කාන්තාරය මූලික භූ ලක්ෂණයක් ලෙස පෙන්වා දිය හැකිය. මෙම කාන්තාර හා ශුශ්ක ප‍්‍රදේශවල ඓතිහාසික තොරතුරු ගෙනහැර පෑමේදි ප‍්‍රදාන වශයෙන් ඓතිහාසික කරුණු කීපයක් මැනවින් විග‍්‍රහ කිරීමට හැකිය.
⦁ ඉන්දීය රණසූර ජාතීන් බොහෝ කොට නිර්මාණය වූයේ වයඹ හා මධ්‍ය දේශයන්හි වියලි කදුකරය හා රාජපුත‍්‍රානා කාන්තාරය උපයෝගි කොට ගෙනය. මෙහි ජීවිකාව කරගත හැකි වූයේ ඉතාමත් පරිශ‍්‍රමයෙන් ගොවිතැන කිරීමෙන් බව ඉතිහාසඥයන් විසින් පෙන්වා දෙනු ලැබේ.
⦁ යම් ලෙසකින් මෙම ප‍්‍රදේශවල ජීවත් වූ මිනිසුන් තමන් හට නිසිලෙසට ආහාර රැස්කිරීමට නොහැකි වූ විට අසල්වැසි ධනවත් රාජයයන් ආක‍්‍රමණ කරන ලදි. මොවුන් සමග සටන් කිරීමට සාරවත් තැනිතලාවල වගාකරන අහිංසක ගොවීන් හට මහත් වූ දුෂ්කර කාර්යක් විය.
⦁ මෙම ප‍්‍රදේශයන් ගැන කතා කරන විට මෙහි ජනප‍්‍රමාණය ඉතා සීමිත වු බවක් වර්තමානයේ වර්ෂා පතන දත්්ත අනුව පෙන්වා දිය හැකිය. ඒ අනුව තාර් කාන්තාරය සහ වියලි ප‍්‍රදේශයන් හට වර්ෂයකට අගලක් 05ක් පමණ වූ වර්ෂාපතනයක් ලැබෙන බව සදහන් වනු ලැබේ.
⦁ අතීත තොරතුරු අනුව දිගින් දිගටම මෙම ප‍්‍රදේහයන් හට වර්ෂාව නොලැබීම හේතුවෙන් හා ආහාර නොමැති වීම හේතුවෙන් බොහෝ මිනිසුන් මෙම කාන්තාර ප‍්‍රදේශයන් හා ශුශ්ක ප‍්‍රදේශයන් අතහැර අලුත් ගොදුරු බිමි වෙත ගමන් ගත් බව සදහන් වනු ලැබේ.
ඓතිහාසික වශයෙන් වැදගත් වන තොරතුරු කීපයක්ම බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ මෙම ප‍්‍රදේශ පිළිබදව අනාවරනය කරයි.අපණ්ණක ජාතකය, වණ්ණුපත ජාතකය, ආදි වූ ජාතක කතාවල පෙන්වා දෙන ආකාරයට මහා වාලුකා කාන්තාරයක් වශයෙන් පෙන්වා දෙනු ලබන්නේ මෙම තාර් කාන්තාරය විය හැකිය. එසේ පෙන්වා දීමට හේතු වන්නේ ජාතක කතාවල වෙළද කාණ්ඩායම් පිළිවෙලින් පසු කරන්නාවූ ගිරි දුර්ග, වන, ජය දුර්ග, වාලුකා කාන්තාර ආදිවූ ස්වභාවික දුශ්කරතාවයන් සහිත මාර්ගයන් වර්තමානයේ පවා මේ ආකාරයෙන්ම ඉන්දියාව තුළ දැක ලැනීමට හැකි වන බැවිනි. මේ අනුව වර්තමානයේ තාර් කාන්තාර පසු කරමින් වයඹ දෙසට යමෙකු ගමන් කරන්නේ නම් බෝලන් දුර්ගය, කෛබර් දුර්ගය ආදි වූ දුර්ග ගණනාවක් පසු කරමින් පකිස්තානය සහ ඇෆ්ගනිස්ථානය දෙසට ගමන් කළ යුතු වන්නේය. මේ අනුව අතීතයේ මෙම කාන්තාර හරහා ගැල් සහ කරත්ත උපයෝගී කොට ගනිමින් දවස් ගනන් මාස් ගනන් වෙළද කණ්ඩායම් වෙළදාම සදහා ගමන් ගත්හ. මෙහිදි දවව් කාලයේ විවේක ගනිමින් රාත‍්‍රි කාලයේ තම ගමනාන්තය සනිටුහන් කිරීමට වග බලා ගත්හ.
බුදු හිමියන් අවන්තිය ඇතුළු ජනපද කිහිපයකදීම පෙන්වා දෙනු ලැබුවේ ඝන සම සහිත පාවහන් මෙම ප‍්‍රදේශවලදී භාවිතා කළයුතු බවත්ය. එසේම දිනකට දෙපාරක් ස්නානය කිරීමටද අනුදැන වදාලහ. මෙහිදී දේශනා කිරීමට හේතු බවට පත් වූයේ ප‍්‍රදේශවල තිබුනාවූ අධික උෂ්ණ දේශගුනයත්, වියලි සහිත ස්වභාවයත්, අවන්ති ජනපදයේ මාර්ග ඉතා කටුක ස්වභාවයත් යන කරුණු හේතුවෙනි. බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ පෙන්වා දෙනු ලබන්නේ වෙළදාම් කිරීම සදහා ගමන් කිරීමේදි ප‍්‍රධාන වශයෙන් කාන්තාර වර්ග කිහිපයක් හමු වන බවය. වැලි සහිත කාන්තාර, අමනුෂ්‍ය පිරිස් වාසය කරන කාන්තාර, භයානක වන සතුන් සහිත කාන්තාර, වැලි කුනාටු සහිත කාන්තාර ආදි වශයෙන් කාන්තාර සදහන් වන අතර මෙහිදී කිවයුතු කරුණ වන්නේ මෙලෙසින් කාන්තාර විශාල සංඛ්‍යාවක් ඉන්දියාවේ දැක ගැනීමට නොහැකි වුවත් මෙලෙස පෙන්වා දෙන්නට ඇත්තේ තාර් කාන්තාරය හරහා වැටී ඇති විවිධ ප‍්‍රදේශයන්හි ස්වභාවය අනුව ඒ ඒ ප‍්‍රදේශයන්ට ඒ ඒ අර්ථ විග‍්‍රයන් දක්වන්නට ඇති බව මේ අනුව සිතා ගැනීමට හැකි වන අතර මෙය සියලු කාන්තාර වර්ගීකරණය සිදු කර ඇත්තේ තාර් කාන්තාරය උපයෝගී කොට ගෙන බව මෙයින් ගම්‍ය වේ.
